Խոխման էնա, որ վաղ շրջանի քրիստոնյաները (այդ թվում Եգիպտոսի ղփթերը) նենց ոչինչ մատները մցրած ունեին մոգության մեջ: Ավելին` Աստվածաշնչում Հիսուսի որոշ բառեր մեկը մեկին բռնում են էդ վախտվա հունաեգիպտական մոգական պապիրուսների տեքստերին, Հիսուսը հռոմեական կատակոմբներում պատկերվումա մոգական փայտիկով, էդ վախտվա հերմետիկ տեքստերը (վառ օրինակ` Կորպուս Հերմետիկուսը) քրիստոնեական ազդեցություն են կրում: Ու էդ սաղ` դեռ մի կողմ թողելով ապոկրիփիկ տեքստերը:Ինձ միշտ զարմացնում է էն, թե քրիստոնյաները կամ իրենց մեծամասնությունը ոնց են, կներեք արտահայտությանս՝ «տապոռավարի» մեկնաբանություն տալիս Աստվածաշնչի գրվածքներին: Չէ, նույնիսկ մեկնաբանություն էլ չեն տալիս, ոնց կա, տենց հասկանում են: Ըստ իս, սկսած նրանից, որ աստված աշխարհն ստեղծեց 6 օրում, 7-րդ օրը հանգստացավ կամ չգիտեմ ոնց, լրիվ սիմվոլիկ բնույթ ա կրում:
Ավելին` միջնադարյան գրիմուարները կրկին գրված են քրիստոնեական կոնտեքստում, որոշ /որպես կանոն ամենավատ վարկանիշ ունեցող/գրիմուարների տեքստերից պարզա, որ իրանց գրել ու օգտագործելա էդ վախտվա քրիստոնեական հոգևորականությունը:
Բա միջնադարյան քրիստոնեական կաբբալան... միջնադարյան քրիստոնյա ալքիմիկոսները... միջները մի էրկու Հռոմի պապելա էղել:
Նենց որ, սեփական աչքի գերանը անտեսելով, ուրիշի աչքի փուշն են հանում:
Բայց դե ինչպես գիտենք` ժամանակակից քրիստոնյաները շատ թունդ հմտացել են սեփական կրոնի պատմության փաստերին մատների արանքով նայելու գործում, ու շատ լավ են անտեսում սեփական կրոնի այն էլեմենտները, որոնք կոնկրետ իրանց անհարմար են:
Մեջբերել
Էջանիշներ