էս վերջերս ներսումս մի խուլ պայքար ա գնում էս երկու մտքերի մեջ
Երջանկություն, անցիր կողքովս,
Դու հարատև չես,
Դու կարող ես թողնել ինձ ամեն րոպե
Ու հեռանալիս չնախազգուշացնել։որովհետև երջանկությունը կարոտի պես բան ա... երբեք չես կարոտում այն ինչ ունես, երջանկությունն էլ պահ էր որ անցավ ու հետք թողեց քո մեջ.... անընդհատ երջանիկ լինելը երևի հատուկ է աննորմալներին... ես նախընտրում եմ մոխրանալ այս պահի թեժի մեջ... մյուս կողմից էլ որպես մարդ, որպես էգո, սիրտդ ուզում ա անընդհատ երջանիկ լինի... նառկոծյակ ա... մեռնեմ...Մոխրացիր արեւի հրում,
Արեւից թող ոչինչ չմնա.
Այս արեւ, այս վառ աշխարհում
Քանի կաս-վառվիր ու գնա...
Մեջբերել
Էջանիշներ