Երբևէ հիշե՞լ ես քո՝ նախկինում ունեցած իրերի մասին, որոնք արդեն վաղուց է ինչ քո հետ չեն.....
էսօր ցավով հասկացա, որ իրերը երբեք չեն կորչում. նրանք հեռանում են մեզանից, կամ, ավելի շուտ, մենք ենք տմարդիորեն նրանց լքում....
Սակայն հարազատ իրերի ստվերները աներևույթ կերպով հետևում են մեզ, ու մենք դրանց երբեմն զգում ենք մեր, ասենք, 26-րդ զգայարանով: Այլապես ինչո՞ւ ենք երբեմն հանկարծակի նրանց հիշում...
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 22.04.2011, 22:17:
Claudia Mori (23.04.2011), E-la Via (22.04.2011), Freeman (23.04.2011), Inna (02.05.2011), Kuk (05.05.2011), Lusinamara (22.04.2011), Mark Pauler (22.04.2011), Nadine (17.07.2014), Nare-M (22.04.2011), Quyr Qery (24.04.2011), Tig (23.04.2011), Արևածագ (22.04.2011), Արևհատիկ (29.04.2011), Ինչուիկ (24.04.2011), Ուլուանա (23.04.2011)
Արդեն վաղուց է ինչ չկաս իմ կյանքում:
Ու արդեն վաղուց է ինչ ամենուր ես՝ ամեն անկյունում, ամեն ծաղկի մեջ, զեփյուռի յուրաքանչյուր շոյանքում:
Սակայն ամենակարևոր կետը պատերն են:
Ես սխալմամբ կարծում էի, թե տան պատերը առաստաղն են կրում, մինչդեռ իմ տան պատերը կրում են նաև քո ժպիտները:
Ժպիտներդ հետևում են ամեն մի քայլիս, ու ես արդեն սովորել եմ դրանց այնպես, ինչպես դագաղ սարքողը չի վախենում դագաղներից, որովհետև դրանք իր ձեռքերի գործն են:
Ժպիտներդ էլ ես եմ ստեղծել…
Այսօր նկատեցի, որ նկարներդ խունանում են պատուհանից ներս ընկնող լույսից:
Վարագույրներ եմ պատվիրել՝ ծանր ու հաստ վարագույրներ, նաև սրտիս համար. Դրսում գարուն է… մեզ հիմա հավասարապես հարկավոր է պաշտպանվել գարնանային արևի խտտացնող սիրախաղից….
Ես չեմ կարող ազատվել քո ժպիտներից, ու նաև չեմ ուզում, չէ՛, կարող եմ պատռել դրանք մի էջի պես, բայց ախր իրենցից լավ ոչ ոք չի խոսում հոգուս հետ, ոչ ոք չի կարող քո մասին այդպես պատմել….
Կար ժամանակ, երբ ցանկանում էի պատերին փակցնել նկարներդ, ասում էի, որ ուզում եմ միշտ լինես կողքիս… դու առարկում էիր ասելով, թե վանական խցերը դատարկ են, բայց այնտեղ երջանկություն կա, որ կարևորը նկարները չեն, այլ զգացումը:
Եվ ես հիմա միայն զգացական նկարներ եմ փակցրել, որովհետև դրանք մարդկանց պես հեռացող ու փախչող չեն, իրերի պես չեն մաշվում, չեն փշրվում, չեն կորչում:
Դու մի օր պետք է իմանայիր սա:
Որ ես ապրում եմ պատկերասրահում, քո՛ պատկերասրահում….
Կարող ես հպարտ լինել, որ ինչ-որ տեղ, ինչ-որ մեկի տանը քո պատկերասրահը կա…թեև այդ ինչ-որ մեկն ամենայն հավանականությամբ արդեն ոչ-ոք է քո համար:
Երբ կյանքը ստիպում է իջնել բարձրությունից, ոմանք անհարմար կռանում են....
Որովհետև ադ ոմանք ունեցածն ամեն գնով պահելու ցանկության ավելցուկ ունեն և արժանապատվության զգացումի պակաս.... Ստացվում է այնպես, որ արժանապատվությունը ոչ թե կողմնորոշիչ է նրանց համար, այլ ըստ նպատակահարմարության օգտագործվող արժեք....
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 28.04.2011, 23:52:
Հայկականը ազգայինը....
Կարինը հաղթել ա.... նայում եմ պարն ու մի տեսակ սրտխպոց ա սկսվում մոտս:
Իմն ա:
Հմպարտություն ա:
Ոտքերով գետնիս եմ շոշափում:
Արմատներս ամուր են: Նախնիներս ընդեղ են:
Ուզում եմ էս պարերն իմանամ:
Ու առաջին անգամ քաջությունս չի հերիքում:
Ուզում եմ մենակ նայեմ ու հիանամ:
Ուզում եմ տեսնեմ, որ ամեն հայ կարողանում ա պարի:
Ամեն անգամ մեր գյուղի պարն եմ հիշում, ու 300 հոգանոց շրջանը մի մարդու պես պարելիս, երբ ոտքիդ տակ գետինը թունդ ա գալիս:
Ուզում եմ համոզված լինեմ, որ պիտի շարունակվի մերը ու ավելի պիտի խորանա, ու ավելի պիտի միանանք արմատներին:
Շնորհակալ եմ էրեխեք, ովքեր սովորում են, պարում են, ու պարելու են՝ սովորեցնելով....Եվ Սասունը նորի՜ց պարեց,
Ոտքը զարկեց, ձեռքով արեց,
Եվ նույն զուռնան, որ հնչում էր հին տան բակում,
Հնչեց հիմա ամեն գյուղում ու քաղաքում.
Իսկ դհոլը, որ քարե՛ր էր պոկում սարից՝
Ծափե՜ր պոկեց ամեն ազգից ու աշխարհից...
Պարե՜ց Սասունն, ու ողջ աշխարհը հիացավ,
Պարե՜ց Սասունն, ու ողջ աշխարհը հասկացավ,
Որ պար չէ սա, այլ՝ մի ազգի քաջ պատմություն,
Ուր պարտությո՜ւնն անգամ ունի հպարտություն,
Եվ չի՜ հաղթի ոչինչ այն հին ժողովրդին,
Որ այս ջանքո՛վ
Ու այս կամքո՛վ
Պարե՜լ գիտի...
Հասկացան ու ասին ի լուր ողջ աշխարհի,
- Հալա՜լ է քեզ,
Սասո՛ւն, պարի՜...
Պարի՜,
Դու դեռ երա՜զ ունես կատարելու,
Վրե՜ժ ունես պատմությունից դեռ հանելու.
Պարի՜,
Գազպան դեռ քո ձեռքի՜ն է կարոտում,
Սասնա հողը վար ու հերկի՜ է կարոտում.
Պարի՜,
Մինչև ողջ հայերին դու ամբարե՛ս,
Եվ այս պարը
ՄԱՍԻՍ ԼԵՌԱՆ ԼԱՆՋԻ՜Ն ՊԱՐԵՍ...
aragats (01.05.2011), Ariadna (03.05.2011), CactuSoul (02.05.2011), Claudia Mori (01.05.2011), E-la Via (01.05.2011), Inna (02.05.2011), Lusinamara (01.05.2011), Mark Pauler (01.05.2011), Nadine (03.05.2011), Nare-M (01.05.2011), Renata (21.09.2011), Tig (02.05.2011), Արևհատիկ (01.05.2011), Գեա (01.05.2011), Ինչուիկ (01.05.2011), Նաիրուհի (01.05.2011)
էսօր էլի մտածում եմ երջանկության մասին:
Ու ուզում եմ էլի հետներդ կիսվեմ, որ երջանկությունը հնարավոր ա, բայց միայն այն դեպքում եթե հոգիդ կարողանում ես բարձր պահել առօրյայի շնչից....
Առօրյան թունավորում ա ամեն ինչ... սերը, ընկերությունը, երջանկությունը, որովհետև մենք ինքներս վաղուց ապականել ենք մեր առօրյան: Ու հիմա վարձատրվում ենք: Առօրյայի մաղձը մագնիսի պես շեղում ա մեր մտքերի և ցանկությունների ուղղվածությունը, ու մենք էդ մասին չկասկածելով հայտնվում ենք ծուռ հայելիների թագավորությունում....
Էսօր կարդում եմ օրագրերը ու զգում եմ, որ հոգնել եք առօրյայից, նյարդայնանում եք ամեն շարժումից, որովհետև էդ շարժումները կտրում են ձեզ ձեր ներքին պայմանականից: Առօրյային թշնամի մի դարձրեք: Օգտագործեք նրան, որպես երջանկության հասնելու տրամպլին: Իսկ նյարդայնացնող մարդիկ կապ չունեն ձեր վիճակի հետ, պարզապես աշխատեք գլուխ հանել ձեր հիմար սովորություններից:
Ապրեք ձեր կյանքը a priori, և երջանկություն կառուցեք առանց խույս տալու առօրյայից. դա պետք է որպեսզի ընկալեք շրջապատող և օր օրի հասունացող երջանկությունը....
My World My Space-ի խոսքերից
A.r.p.i. (13.05.2011), CactuSoul (03.05.2011), Lusinamara (03.05.2011), Mark Pauler (03.05.2011), Nare-M (03.05.2011), Tig (03.05.2011)
Հավատացե՛ք, մարդկանց խոսքերի ու ժեստերի իմաստը կարդալ կարողանալը տխուր հաճույք է....
A.r.p.i. (13.05.2011), Ariadna (07.05.2011), CactuSoul (05.05.2011), Chilly (06.05.2011), Claudia Mori (08.05.2011), E-la Via (05.05.2011), Inna (12.05.2011), Lusinamara (05.05.2011), Mark Pauler (05.05.2011), Nadine (06.05.2011), Nare-M (05.05.2011), Tig (05.05.2011), Արամ (05.11.2013), Դեկադա (05.05.2011), Ինչուիկ (05.05.2011), Նաիրուհի (11.05.2011)
Եթե առավոտյան արթնանալիս չես կարևորում օրդ ու քեզ չես տրամադրում ուրեմն օրդ կորած է:
A.r.p.i. (13.05.2011), Chilly (06.05.2011), Claudia Mori (08.05.2011), E-la Via (06.05.2011), Inna (12.05.2011), Lusinamara (06.05.2011), Mark Pauler (06.05.2011), Nadine (06.05.2011), Nare-M (06.05.2011), Tig (06.05.2011), Ինչուիկ (10.05.2011), Լուսաբեր (07.05.2011), ԿԳԴ (17.05.2011), Նաիրուհի (11.05.2011)
Գանձուկիս ծնունդն ա.....
Ես էլ կաաաայֆ կայֆ եմ....
Սպասում եմ Վինքսերի Տեխնայի պատկերով տորթ-մառոժնին գա.....
Հ.Գ. Խորովածս էլ հոյակապ համով ա էղել (ինչպես միշտ...)
Ariadna (07.05.2011), CactuSoul (09.05.2011), Claudia Mori (08.05.2011), E-la Via (07.05.2011), erexa (08.05.2011), Inna (12.05.2011), Lusinamara (10.05.2011), Mark Pauler (11.05.2011), Nare-M (07.05.2011), rainbow (24.05.2011), Tig (07.05.2011), Ինչուիկ (10.05.2011), Նաիրուհի (07.05.2011)
Այսօրվա մեր կյանքում ամենուրեք քծնանքի մրցարշավ է, ուր դժվար է որոշել, թե ո՞վ ավելի շահեց քծնո՞ղը, թե՞ նա, ում քծնում են....
A.r.p.i. (13.05.2011), Chilly (11.05.2011), Chuk (10.05.2011), Claudia Mori (11.05.2011), E-la Via (10.05.2011), Inna (24.05.2011), Lusinamara (10.05.2011), Mark Pauler (11.05.2011), Nadine (11.05.2011), Nare-M (11.05.2011), Norton (24.05.2011), rainbow (24.05.2011), Tig (10.05.2011), Գեա (10.05.2011), Ինչուիկ (17.05.2011), Լուսաբեր (10.05.2011), ԿԳԴ (17.05.2011)
Ինչքան մեր շրջապատն ընդլայնվում է ու բարձրանում, այնքան շատանում է մեր ինքնության լղոզվելու վտանգը, և, ինչքան մենք դիմադրում ենք, այնքան համառ ենք ու ինքնատիպ։
Շրջապատն ինչքան որ հովանավորում է, այդքան էլ ճնշում է։։ Պիտի կարողանալ մենքի ու մերի հետ պահպանել նաև եսն ու իմը, որովհետև շրջապատը երբեմն այնպիսի բաներ կարող է պարտադրել, այնպիսի որոշումներ ընդունել տալ, որ մենք մեզ կորցնենք.....
A.r.p.i. (13.05.2011), Claudia Mori (12.05.2011), E-la Via (12.05.2011), einnA (12.05.2011), erexa (12.05.2011), Inna (12.05.2011), Lusinamara (12.05.2011), Mark Pauler (12.05.2011), Nadine (17.07.2014), Nare-M (13.05.2011), Norton (24.05.2011), rainbow (24.05.2011), Tig (12.05.2011), Ինչուիկ (17.05.2011), ԿԳԴ (17.05.2011), Նաիրուհի (13.05.2011)
Արի քաղաքում հայելիներ շարենք: Ամեն քայլափոխի: բոլոր այն տեղերում ուր մարդկանց հայացքները կարող են ընկնել:
Թող մարդիկ իրենց քայլելը տեսնեն: Թող տեսնեն, հենց նոր իրենց տրորած գեղեցիկ ծաղիկները, էն լակոտը թող տեսնի, թե ո՞նց ինքը անխնա ծառի ճյուղը ջարդեց, էն մյուսը թող տեսնի, թե ոնց ինքը նոր թքեց կանգառի նստարանին: ու էն կինը որն ուզում էր նստել էդ նստարանին ինչ ասեց թքողին: Թող մարդիկ իրենց արածը տեսնեն: գուցե սկսեն զգույշ լինել:
Գուցե հնարավո՞ր է քաղաքը մաքրել....հայելիներով....
A.r.p.i. (13.05.2011), Claudia Mori (13.05.2011), E-la Via (13.05.2011), einnA (13.05.2011), erexa (13.05.2011), Inna (24.05.2011), Kita (24.05.2011), Lusinamara (13.05.2011), Mark Pauler (13.05.2011), murmushka (17.05.2011), Nadine (18.05.2011), Nare-M (13.05.2011), rainbow (24.05.2011), Tig (13.05.2011), Արևհատիկ (17.05.2011), Դեկադա (17.05.2011), Ինչուիկ (17.05.2011), Լուսաբեր (17.05.2011), ԿԳԴ (17.05.2011), Նաիրուհի (13.05.2011), Ուլուանա (19.05.2011), Ռուֆուս (13.05.2011)
Ես ավելին եմ եղել քան դու կարծում էիր...
Ո՜նց կուզեի, որ դու էլ ավելին լինեիր, քան կայիր....
CactuSoul (17.05.2011), Claudia Mori (17.05.2011), Inna (24.05.2011), Lusinamara (17.05.2011), Mark Pauler (25.05.2011), murmushka (17.05.2011), Nadine (17.07.2014), Nare-M (17.05.2011), rainbow (24.05.2011), Tig (17.05.2011), Անտիգոնե (25.05.2011), Ինչուիկ (17.05.2011), Մինա (16.06.2011), Նաիրուհի (16.05.2011)
Տեսնես մի օր իմ թափած արցունքների վրա արտասվող կլինի՞.....
Հանգիստ, կուշտ ու գոհ ուղեղն ամուլ է, ինչպես կոկոսի ծառի հովին պառկած աբորիգենի ցանկությունը...
Ասածս ի՞նչ ա.... մաքառեք....
Freeman (29.05.2011), Lusinamara (25.05.2011), Mark Pauler (04.06.2011), Nadine (17.07.2014), Renata (21.09.2011), Լուսաբեր (25.05.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ