Երջանկություն ու սերը չեն հանգավորվում, այնուհանդերջ, մենք դրանք հաճախ ենք դրել իրար կողքի` հանպատրաստից գրված սոնետներում, որոնք սիրտը թելադրում է առանց արտոնություն ստանալու, և ի վերջո հավատացել ենք դրան....
Երջանկության ու սիրո միջև իսկապես մի հայելային անդրադարձ կա, և չես կարող ասել, թե որն է մյուսի արտացոլանքը: Սակայն այդ երկուսի մի միջև նաև մի հակադարձ շարժում կա, և միայն "հասունացման" շրջանում է, որ դրանք շփոթում ենք իրար հետ: Սերն արտահայաց է, երջանկությունը ներհայաց, իսկ նրանց բաժանող կամ միավորող հայելին կոչվում է "Ուրիշ"....
Եթե սիրո առաջին ալիքը քեզ պոկում-հանում է աշնուք օրերիդ նավահանգստից և քաշում դեպի փոթորկվող ծով, ապա երջանկությունն ընդհակառակը` քեզ հետ խոսում է խարիսխ գցելու և հիմնավորվելու մասին: Նա չի սիրում մարդկանց սրտերը սասանող փոթորիկները: Նրանցից մեկը զարգացնում է քո վայրենի խառնվածքը, մյուսը` քաղաքակիրթ բարքերը:
Այս ամենով հանդերձ, սակայն, սերն ու երջանկությունը սնում են միմյանց և չեն կարող աճել առանց մեկը մյուսին հանդիպելու: սերը ծիլ է տալիս երջանկությանը հակառակ` ճղյուղերն իջեցնելով դեպի արմատները:Երջանկությունը մի ամբողջություն է, մինչդեռ սերն անընդհատ ուզում է կիսված լինել:
Սիոդ առարկայի հայտնագործելիս դու այն զգացումն ես ունենում, թե ինքդ քեզ ես հայտնագործում: Զգալով, որ սիրում են քեզ, դու դառնում ես ավելի սիրալիր, և ավելի երջանիկ ես թվում ինքդ քեզ: Երջանկությունը գուցե խռովիչ այդ սիրո մեջ չէ, բայց բխում է նրանից, ահա թե ինչու դու սկսեցիր շփոթել դրանք:
(Շարունակելի....)
Մեջբերել
Էջանիշներ