Գիտեմ, վաղուց է, ինչ էլ ուշադրություն չես դարձնում սիրահար ճռիկի երգերին, բայց ես այսօր էլ ամեն օրվա պես արևածագից առաջ բարի լույս ուղարկեցի քեզ նրա հետ...
Գիտեմ, վաղուց է, ինչ էլ ուշադրություն չես դարձնում սիրահար ճռիկի երգերին, բայց ես այսօր էլ ամեն օրվա պես արևածագից առաջ բարի լույս ուղարկեցի քեզ նրա հետ...
Երջանկությունը միշտ ներկա է, դա այն պահն է, երբ սկսնակ դաշնակահարը շրջում է նոտատետրի էջը, ու ասում. «ես պիտի սովորեմ զգալ...
Դու էլ, որ քո կյանքն ես նվագում, պիտի ամեն օր ու ամեն ժամ վերծանես նոտաներդ, քո պատկերացումներով, քո զգացումներով, քո հուշերով, քո հույզերով: Ամեն անգամ վերծանելիս ինչ-որ նոտայի վրայից մատներդ ուրիշ կերպ կանցնեն, ավելի յուրովի, ավելի հարազատ.... դրանք այլևս պարզապես նոտաներ չեն լինի քեզ համար, այլ կդառնան արվեստ, այսինքն՝ համոզմունք: Դու էլ քո Բախին ու Մոցարտին կժպտաս.... ու նվագելիս կստեղծես քո մեծագույն ստեղծագործությունը՝ քո կյանքը....
Հ.Գ. Երջանկությունը դաշնամուրի պես դժվար է տրվում... պետք է պարապես, վարժություն ձեռք բերես...
Agni (08.08.2011), Ariadna (08.08.2011), Arpine (08.08.2011), Chilly (09.08.2011), E-la Via (19.08.2011), einnA (08.08.2011), Jarre (09.08.2011), Lianik (08.08.2011), Lusinamara (08.08.2011), Mark Pauler (21.08.2011), Nadine (11.08.2011), Nare-M (09.08.2011), Renata (21.09.2011), Tig (09.08.2011), Անտիգոնե (16.08.2011), Արևածագ (08.08.2011), Արևհատիկ (09.08.2011), Դեկադա (08.08.2011), Լուսաբեր (09.08.2011)
Նամակ 70 տարեկան ինձ:
"Չտխրես, դու կյանքում ամեն ինչի հասար, ամեն ինչ ունեցար,,,,,"
Քո 30-ամյա ԵՍ
Ամենադաժան բանը ուրիշի կրած ցավերի համար հատուցելն է....
Մեր արժանապատվությունը մեզ խաղացնելու ամենահզոր զենքն է. մի քիչ շոյում են՝ ամեն ինչի պատրաստ ենք, մի քիչ վիրավորում են՝ ամեն ինչի պատրաստ ենք...
ռուսներն ասում են. "кто старая помянет, тому глаз вон..." հետո չասես, թե չեմ զգուշացրել....
A.r.p.i. (23.08.2011), Mark Pauler (21.08.2011), Nadine (17.07.2014), yerevanci (15.09.2011), Արևածագ (21.08.2011)
Մեկ-մեկ ցանկություն է առաջաջանում մի քիչ խաղալու հիշողությունների հետ, չարչարելու, անճանաչելի դարձնելու, որպեսզի տեսնես, թե շերտերում ի՞նչ գաղտնիքներ է պահել քեզանից թաքուն... Անցյալի խառնաշփոթ արձագանքների մեջ կամաց-կամաց սկսում են դուրս գալ մերթ ծիծաղի պոռթկումներ, մերթ քնքշանք ու լռություն, մերթ (ինչու ոչ) հեշտանքի պահեր: Ու հասկանում ես, որ երջանկությունն իսկապես, թեկուզ հպանցիկ, խուսափուկ, անցել է այդտեղով, և ոչ միայն քնքշանքի, ծիծաղի կամ հեշտանքի, այլև բարեկամի, սիրելի մարդու, ընկերոջ տեսքով... Հիշողության այդ թռիչքները քեզ կօգնեն ամեն թռիչքի հետ տեսնել ավելի հեռուն, ավելի առաջ գնալ, որպեսի ամեն անգամ կարողանաս վերաշարադրել երջանկությունդ՝ ներառելով նոր գտածոներդ, որովհետև երջանկությունը պետք է միշտ նոր գաղափար լինի քեզ համար....
Գռեհիկ բայց ազնիվ խոսք:
Երեկ նոր բլուզդ փորձելիս ձեռքերով սահեցիր կրծքիդ վրայով, որ "լավ նստի" վրադ: Տեսնես մտքովդ անցա՞վ, որ այդ պահին ցանկությունս էիր շոշափում...
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 25.08.2011, 23:06:
Տեսնես էլի կա՞ն մարդիկ, ովքեր կանացի կրծքին նայում, նրա մոտ մանուկ տեսնելու մի հիացմունքով....և քանի՞սն են նրանք....
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 27.08.2011, 09:13:
CactuSoul (27.08.2011), E-la Via (28.08.2011), Freeman (27.08.2011), Mark Pauler (19.09.2011), murmushka (27.08.2011), Nadine (17.07.2014), Philosopher (27.08.2011), yerevanci (15.09.2011), Նաիրուհի (02.09.2011)
Ցանկացած մարդու դժավարությունները թոթափելու համար երրորդ ուս է պետք.... երեկ քեզ տեսա, ու հասկացա որ սխալ ուս ես ընտրել արտասվելու (?) համար....
Երեկ երազ տես, որ քեզ չեմ ներելու... էնպես որ թե ասելիք ունես, ասա՛...
Մարգարեկան երազներին չեմ հավատում, բայց էս երազս իրականություն եմ սարքելու...
Մարգարեանա՛մ թե սուտ եմ ասում....
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 31.08.2011, 20:08:
Դեռ լույսը չէր բացվել...աստղերն արդեն անհետացել էին, ու թվում էր, թե ավելի մութ է դարձել, քան գիշերը... մութ չէ՝ մռայլ...
Մի պահ ինձ թվաց թե կյանքը մեռավ... լռեց ամեն ինչ, քամին կանգնեց... սիրտս սկսեց արագ-արագ բաբախել... մահվան հոտ առա ու փշաքաղվեցի...
Հետո հանճարեղ նկարչի վրձնի մի հարվածով ասես երկինքը շառագունեց, քամին տրտինգ տվեց տերևների մեջ, ապա ճնճղուկների ծլվլոցի ուղեկցությամբ արևելքից դուրս եկավ «նորը»՝ մոր կրծքից կախված, ու առաջին ճիչի փոխարեն մի ժպիտ նվիրեց աշխարհին...
Ես գիտեմ, թե նախնիներս ինչու էին արևին պաշտում....
Բարի լու՜յս....
Ariadna (02.09.2011), CactuSoul (02.09.2011), E-la Via (02.09.2011), lili-4 (04.09.2011), Lusinamara (02.09.2011), Mark Pauler (19.09.2011), Meme (11.09.2011), Nadine (12.09.2011), Nare-M (03.09.2011), Renata (21.09.2011), Tig (02.09.2011), yerevanci (15.09.2011), Արէա (02.09.2011), Գեա (02.09.2011), Ինչուիկ (13.09.2011), Լուսաբեր (11.09.2011), Նաիրուհի (02.09.2011)
Երջանկությունը բառ է լոկ...
Սակայն բառարանների միջից որպես այս կամ այն կերպ հոմանիշներ դուրս պրծած բառերից ոչ մեկը (երանություն, բերկրություն, գոհունակություն, գոհունակություն, զմայլում, հափշտակություն, էքստազ, էյֆորիա, բարեկեցություն, բարգավաճում, բավարարում, սաստիկ ուրախություն և այլն) ոչ համառոտությամբ է մոտիկ ոչ էլ խորությամբ: Թեև դրանցից ամեն մեկը կարող է երջանկության միայն մի փոքր ասպեկտ ներկայացնել:
Էստեղ գալիս ենք մի պարադոքսալ եզրակացության, որ երջանկությունը այսքան պա՜րզ լինելով հանդերձ այնքան բաղադրիչներ կարող է պարունակել:
Ազդարարվելու համար այն կարիք ունի ընդամենը չորս վանկի:
Ջանում ես հիշել թե քս սովորած ու մոռացած լեզուներում ինչպե՞ս է այն հնչում:
Հռենոսից ու Լա Մանշից անդին Glük-ը և luck-ը ավելի շատ մոտիկ են «բախտին», ինչպես fortuna-ն Ալպերի մյուս կողմում: Happiness -ն ավելի շատ հաճելի մի վիճակ է նկարագրում, bonheur-ն ավելի շատ մեկ օրվա կամ մեկ ժամի երջանկություն է:
Գուցե այն ռուս աղջկա՝ կառամատույցում մի քանի անգամ արտասանած счастье-ն է, որ ձայնային իր փաղաքշանքի մեջ պարունակում է մեր երջանկության պես մի բան՝ նման ավելի շատ փաղաքշանքով, քան երջանկությամբ:
Ուրեմն էղել է ու կա բոլոր ժողովուրդներից ունեցածից տարբեր՝ զուտ հայկական մի երջանկություն, և մենք (հիրավի) միշտ պատերազմել ենք այն կորցնելու վախից դրդված:
Բայց բացի ազգային երջանկությունը, կա նաև զուտ անձնական երջանկություն. քոնը կարող է միայն քոնը լինել, ոչ մեկը չի կարող քո երջանկությունից ունենալ:
Այն մեկն է, որ բաժին է ընկել միայն քեզ ու նմանակում չէ, նա այնտեղ է՝ քո ներսում, ծվարել է մի տեղ ու պախկվոցի խաղացողի ժպիտով սպասում է, որ իրեն հետապնդես....
Վերջին խմբագրող՝ My World My Space: 11.09.2011, 11:52:
Arpine (11.09.2011), E-la Via (14.09.2011), Lusinamara (11.09.2011), Mark Pauler (19.09.2011), Meme (11.09.2011), Nadine (12.09.2011), Tig (13.09.2011), yerevanci (15.09.2011), Ժունդիայի (11.09.2011), Ինչուիկ (13.09.2011)
Եթե տարիքդ հաշվում ես օրացույցով, սխալ ես ապրում, սթափվի՛ր....
Որովհետև տարիքն ու վիճակը տարբեր բաներ են.... շատ եմ տեսել 20 տաևրեկան պառավներ, ու 80 տարեկան ջահելներ....
Ու մեկ-մեկ մարդկանց համեմատում եմ մեքենայի հետ.
- Ապե հին թիվ ա, բայց լավ պահած ավտոյա....
- Ընգեր չարժի էդի առնել, տեսքը լավն ա, բայց խադավոն թափած ա....
Ասածս ինչ ա, փայփայեք Ձեր կուզովը, բայց մի մոռացեք, որ մատոռը կարևոր ա.... որովհետև կանգնած ավտոն թանգարանային նմուշ ա, ու մենակ նայելու համար ա, նա էլ չի ապրում՝ խրտվիլակվում ա....
Ձեր խադավոյի կենացը....
CactuSoul (13.09.2011), Chilly (13.09.2011), E-la Via (14.09.2011), Freeman (13.09.2011), Lusinamara (13.09.2011), Mark Pauler (19.09.2011), Meme (13.09.2011), murmushka (13.09.2011), Nadine (17.07.2014), Nare-M (13.09.2011), Renata (18.09.2011), Tig (13.09.2011), yerevanci (15.09.2011), Արևհատիկ (13.09.2011), Գեա (13.09.2011), Ժունդիայի (13.09.2011), Ինչուիկ (13.09.2011), Լուսաբեր (13.09.2011)
Մարդկային հարաբերությունների եսակենտրոն դատարկությունը լցնում ենք միամիտ հավատով, անուրջներով ու դաստիարակության սենտիմենտներով: Արդյունքում ստանում ենք ողբերգություններ ու կատակերգություններ....
einnA (15.09.2011), Freeman (15.09.2011), Lusinamara (14.09.2011), Mark Pauler (19.09.2011), Nadine (15.09.2011), Nare-M (14.09.2011), Tig (14.09.2011), yerevanci (15.09.2011), Արէա (14.09.2011), Ժունդիայի (14.09.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ