Ասեմ ի հակադրություն սրա, որ գրեթե ցանկացած մոլորակ պարունակում է Մենդելեևի աղյուսակում նշված գրեթե բոլոր նյութերը, այնպես որ սուտ կլինի ասել, որ մարդը չի պարունակում ուրիշ մոլորակի նյութեր: Ու Սիրիուս Ա-ն մոլորակ չի:Սելավի-ի խոսքերից
Ու երկիր մոլորակի լիթոսֆերայի միայն փոքր մասն է հողով ծածկված: Մեծ մասը ծածկված է ջրով: Ու լիթոսֆերան միայն թաղանթ է մանտայի ու միջուկի համար, որոնք հաստատ հող չեն:
Այնպես որ՝ մետաֆորադ սխալ է:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Քո ասածից հետևում է, որ մենք ոչ թե հողեղեն ենք, այլ թրիքեղենարի դու մենակ քո մասին գրի էլի, շատ մարդկանց համար սա կարող է վիրավորական հնչել:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
SSS (06.05.2010)
Թեման լրիվ շեղվեց, «հող» դառավ…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Օրինակ ես չեմ հասկանում , թե ոնց կարող է մարդ ներդաշնակ գտնվել թե՛ մարմնի, թե՛ հոգու հետ: ես միշտ հակասության մեջ եմ գտնվում ինքս ինձ հետ…ոչ թե եսաճանաշման պատճառով այլ հենց հոգու և մարմնի…Առհասարակ ի՞նչ է հոգին, դա այն է ի՞նչի միջոցով մենք սիրում ենք, զգում ենք, վայելում ենք…
Իսկ մարմինը մեր դեմքը հա՞, մի բան, որի միջոցով մենք երևում ենք շրջապատում ու առանձնանում ենք մնացածի՞ց…
չեմ կարծում, որ մարդը հողից է ստեղծված, իհարկե հետո քայքայվելով հող է դառնում ու հողի միջոցով է ապրում, բայց դե մարմինը հող չէ այն ավելի մեծ բան է: Չգիտեմ ինչքանով եմ սխալվում, բայց ըստ իս մարմինը և հոգին նույն բանն են ու մենք են նրանց փոխանջատում, որպեսզի մեր արած սխալները բարդենք նրանց վրա ու ինչ-որ չափով ինքնաներշնչման միջոց է, մարմինը կա դու այն զգում ես, բայց հոգին վերջերս իմ մոտ վերացական ու մութ հասկացություն է առաջացրել…իսկ եթե սխալվում եմ, ապա այդ դեպքում կասեմ, որ իմ "ես"-ը թե՛ իմ մարմինն է, թե՛ իմ հոգին, բայց դեռևս նրանք իրար հետ չեն ու երկու առանձին բևեռներ են ու շատ հաճախ նրանք իրար խանգարում եմ ու ըստ իս կխանգարեն
Ապրեսհամարյա ԼաՎեյի խոսքերով ասացիր:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
kyahi (06.05.2010)
Կոնկրետ ինձ համար Ես-ը դա հոգին է գիտակցությունը, իսկ մարմինը հնարավորության մեխանիզմ, որի միջոցով հոգու ընդհամենը մի փոքր կտորը, կարողանում է տեղավորվել այս մարմնի մեջ և հետազոտել այս տարածությունը, կոնկրետ Երկիր մոլորակը:
Հոգին՝ կապված իր ցանկություններից կարող է հագնել բազուն մարմիններ, նայած թե որ գալակտիկայի որ մոլորակում է ուզում փորձ ձեռք բերել:
Այսօր գտնվում է այստեղ՝ և նա օգտվում է մարդ կոչվող «հագուստի» ծառայությունից, վաղը իր ճանապարհորդությունը կշարունակի մեկ այլ տեղ, կօգտվի մեկ այլ հագուստից, եթե իհարկե ճանապարհորդությունը պիտի լինի երրրորդ կամ չորրորդ վիբրացիոն տարածություններում, քանզի միայն այդ տարածություններում է հոգուն մատերիա պետք, տվիալ դեպքում մարմին, որպեսզի կատարի իր ճանապարհորդությունը:
Սա նույնն է որ ինչ որ մեկը անձրևանոց հագնի ու հարցնեն, հիմա դու անձրևանոցն է՞ս, թե՞ միջի մարդը:
Սակայն սա չի նշանակում որ մարմինը պիտի անտեսվի, հակառակը մեծ հարգանքով և շնորհակալության զգացումով պիտի մոտենալ մարմնին, ինչպես նաև մեծ խնամքով, որպեսզի նա էլ առավելագույն ձևով ծառայի քեզ:
Չնայած լավ գիտակցում եմ որ այսքան վստահ պատասխան տվողներին այս հասարակությունը հոգեկան հիվանդ է համարում, որովհետև այս հասարակությունը դեռ պատրաստ չի և չի կարող իմանալ, թե ինչու են ոմանք այսքան վստահ խոսում այս երևույթներից:
Միայն ավելացնեմ, որ գոյություն ունի մերկաբա կոչվող հոգևոր տրանսպորտ, որը համապատասխան էներգետիկ դաշտ է ապահովում գիտակցության տեղափոխության համար, (և ոչ միայն գիտակցության) այդ հոգևոր տրանսպորտից կարող են օգտվել բացարձակապես բոլորը, (որոնք գտնվում են ներդաշնակ բալանսավորության մեջ, իրենք իրենց և ամբողջ տիեզերքի հետ), այդ ժամանակ բոլորին էլ պարզ կլինի թե իրանք ո՞վ են, մարմինը թե՞...
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
կարևորը , որ քեզ համար վիրավորական չի , իսկ ուրիշների համար մի անհանգստանա ով որ իր վրա չի վերցնում , նրա մասին չի :Քո ասածից հետևում է, որ մենք ոչ թե հողեղեն ենք, այլ թրիքեղեն
Աղքատը ցանկանում է ապրել գոնե մեկ օր ավելի երկար , իսկ հարուստը ցանկանում է ապրել գոնե մեկ օր ավելի լավ :
յոգի (07.05.2010)
Իմ կարծիքը ոչինչ չի փոխի, բայց ,,մարմինները" արդեն չափից անցել են: Կուզեյի, որ հոգիներ էլ լինեյին...
E-la Via (09.05.2010), My World My Space (08.05.2010), Tig (10.05.2010), յոգի (09.05.2010)
Ես մի այլ կերպ եմ նայում ամեն ինչին. Մարդ, կենդանիներ, բույսեր... մնացած ամեն ինչին նայւմ եմ որպես միլիոնավոր բջիջների տարբեր խմբավորումներ, որոնցից ամենա հաջողված բջիջների համագործակցությունը Մարդն է. Դա նման է մեծ գործարանների, որոնցում աշխատում են միլիոնավոր բանվորներ, տնօրեններ, քարտուղարուհիներ, ինժեներներ. Կյանքը շարունակվում է, քանի բջիջները իրար հետ աշխատում են. Կյանքը ավարտվում է` գործարանը փակվում է. աշխատողները գնում են նոր գործ փնտրելու: Մեկ էլ ինչ որ ձևով հավաքվում են իրար հետ և սկսվում է մի նոր համագործակցություն- դա կարող է լինել մարդու կյանք, կամ բույսի կյանք, կամ ինչ որ նյութի "կյանք": Մի քիչ աննորմալ է հնչում, բայց մարմնի, հոգու, կյանքի, ընդանրապես ամեն ինչի գոյությունը ես այդպես եմ պատկերացնում:
Մարմնի բաղադրատարր պատկերացումը ըմբռնեցի, բայց հոգունն է՞լ ես այդպես պատկերացնում:
Քո ասածները ճիշտ են, բայց դա բուդիստները չեն նշում, այլ վեդանտիստներն են նշում: Բուդիստերը նշում են, որ ««հոգի»» չկա, դա պատրանք է, ինչպես նաև ամբողջ արարվածքը ներառյալ մարմինը, նույնպես մտածում են մայավադաները (պատրաքի կողմնակիցները), որ ամեն ինչ իլուզյա է, ոչինչ գոյություն չունի...
««Ես»» ասելով հասկանում ենք երկուսի միացումը: Նրանք, ովքեր ընդունում են հոգու գոյությունը, ««ես»» հասկանում են ապրող էակ, հոգի, բայց նրանցից շատերն էլ չեն գիտակցում հոգու բնությունը... և այն խառնում են նյութի կամ պատրանքի հետ: Հոգի կամ հոգևորը շատերը պատկերացնում մի ինչ որ անիրական, հորինված, աներևույթական, մտային երևույթ: Հոգևորը անտեսանելի է կոպիտ զգայարանների համար, բայց դա կարելի է տեսնել և հասկանալ հենց հոգուց բխած գիտակցության շնորհիվ: Մենք, հոգին կամ «ես»-ը մեր մարմնի մեջ տարածում ենք մեր գիտակցությունը, մարմնի ցանկացած մասում, եթե մարմնիս մի մաս կտրվի ապա այդ մասը մենք էլ չենք կարող զգալ, կզգանք միյայն մեր մարմինը այնքան ժամամակ ինչքան, որ գտնվում ենք մարմնում...Ես՝ մարմի՞ն, թե՞ հոգի…
Ի՞նչ ենք մենք հասկանում «ես» ասելով: Այսինքն ինքներս մեր մասին խոսալով ավելի շատ ի նկատի ենք ունենում մեր մարմի՞նը, թե մեր հոգին: Այն մարդկանց համար, ովքեր չեն ընդունում հոգու գոյության փաստը՝ ամեն ինչ հստակա: Բայց այ նրանք, ովքեր ընդունում են հոգու գոյությունը…
Շատ եմ լսում սենց արտահայտություններ՝ «մեր մեջ հոգին է ապրում», կամ «մեր հոգին», կամ «մարդը հոգի ու՞նի, թե՞ չունի», կարծես թե էդ հոգի կոչվածը ինչոր մի նենց բանա, որը գոյություն ունի մարդուց անկախ ու մարդու հետ կապ ունի միայն որոշակի իրավիճակներում ու դեպքերում:Համամիտ եմ...Իմ մոտեցումը այսպիսին է՝ ես հոգի եմ, որը ապրումա իմ մարմնի մեջ, իմ մարմինը իմ համար լոկ «կացարանա», միջոց՝ այս աշխարհում ինքնադրսևորվելու համար: Ես սրանով ոչ մի դեպքում չեմ ցածրացնում մարմնի դերը: Քանի որ, եթե մենք չհետևենք մեր մարմնին, անտեսենք, ապա այն մեզ շատ քիչ կծառայի ու մեր այս կյանքում ինքնադրսևորման ժամանակահատվածը կարճ կլինի: Այսինքն մեր ոչ բոլոր նպատակները կհասցնենք իրականացնել ու ժամանակից շուտ կլքենք մեր մարմինը: Հետևաբար՝ հոգու համար մեկ խնդիրներից մեկը, մարմնի վիճակը լավ պահելն է:
Տարբեր գիտակցության տեր մարդիկ տարբեր ձևի են հասկանում դա, իմ կարծիքը ինչպես նաև շատերի կարծիքը հետևյալն է՛ մարմինը Էակի ժամանակավոր հագուստն է, բնակարանը, տաճարը, իսկ Հոգին դա ինքը Էակն է, Ես-ը, գիտակիցը մարմնում...Խնդիրը ինչումն է, թե մենք ինքներս մեզ ինչ մոտեցմամբ ենք վերաբերվում՝ մեզ ավելի շատ համարում ենք նյութական մարմի՞ն, թե՞ հոգի, քնաի որ դրանից կախված է նաև մեր արժեհամակարգի ձևավորումը…
իսկ թեմայի վերնագրի մեջ նշված "եթե"-ն կարծում եմ սխալ է:
մարդը, դա հոգու և մարմինի ամբողջությունն է: մամնից դուրս հոգին, կամ հոգուց դուրս մարմինը… դա մեզ անհասանելի բաներ են, և ըստ այդմ էլ հետաքրքիր չեն:
Աստված՞՞: Ընդունում եմ որպես պոստուլատ: Սակայն դա մեզ ոչ մի առիթ չի տալիս, բաժանել, տրոհել մեր ամբողջությունը մասերի: դա հետաքրիր է հավանաբար գիտնական-մնարդաբանին, բայց ոչ մարդուն: մի բաժանեք, որ չբաժանվեք, չերկփեկվեք, բազմափեղվեք:
բաժանում են, որ տիրեն… սա հին օրենք է, այնքան հին, ինչքան գոյություն ունի Տիեզերքը: կամ ավելի հին:
նույն կրոնները: բաժանում են հոգին մարմինից, շեշտելով հոգու առավելությունը, որ հեշտ տիրեն մարդուն:
նույն կոռպոռացիաները. բաժանում են մարմինը հոգուց, շեշտելով մարմնի առավելությունը /կամֆորտ, տուն, մեքենա, կարերա, լավ սնունդ և այլն… /, որ հեշտ տիրեն մարդուն:
պահպանենք մեր ամբորջությունը,
պահպանենք մեր ազատությունը
պահպանենք Մարդ-ամբողջությանը:
ինչպես Աստված ամեն ինչ է՝ ինչ որ տիեզենքն է,
այդպես էլ Մարդը՝ ամեն ինչն է, ինչ որ մարդն է
Հարգում եմ քո կարծիքը, բայց, ցավոք սրտի, համամիտ չեմ: Ասում եմ «ցավոք սրտի», որովհետև կուզենայի համամիտ լինել:
IMHO, ես մարմին եմ, իսկ հոգին իմ մարմնի որոշակի մասի` ուղեղի գործունեության արդյունքն է: Հետևաբար, երբ մարմինը դադարում է «գործել», նրա հետ միասին անէանում է հոգին...
boooooooom (09.05.2010)
Ցավոք սրտի ես էլ եմ համաձայն. Այո հոգի կոչվածը ընդամենը ուղեղի գործունեության արդյունք է. Բայց այս թեմայով շատ դժվար է մտածել անգամ: Ամեն անգամ այդ մասին մտածելուց սիրտս սկսում է սովորականից արագ աշխատել, ու զգում եմ օդի պակաս: Պետք չէ այդ մասին մտածել. ընդամենը շարունակեք ապրելՀարգում եմ քո կարծիքը, բայց, ցավոք սրտի, համամիտ չեմ: Ասում եմ «ցավոք սրտի», որովհետև կուզենայի համամիտ լինել:
IMHO, ես մարմին եմ, իսկ հոգին իմ մարմնի որոշակի մասի` ուղեղի գործունեության արդյունքն է: Հետևաբար, երբ մարմինը դադարում է «գործել», նրա հետ միասին անէանում է հոգին...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ