Ես էլ ասեմ իմ դիտարկումները...
Բոլոր երեխաներն էլ ձգտում են ինքնուրույնության : Սա նորություն չեմ ասում: Բայց ինչ եմ նկատել: Էն երեխաները, ովքեր բնույթով ավելի աշխույժ են, նրանց չափից ավելի ինքնուրույւնություն տալը բերում ա հետեւանքների՝ հետագայում: Այսինքն այդ երեխաները մեծանալով իրենց համարում են ինքնուրույն մարդ, կատարում են քայլեր ըստ իրենց հայեցողության չքննարկելով ոչ մեկի հետ ու հաշվի չառնելով ոչ մեկի կարծիքը: Բնականաբար պետք է երեխային սովորեցնել ինքնուրույն անել գործեր՝ իրեն վերաբերող , բայց էտ ամենը պետք ա աստիճանաբար անել: Էն ծնողները, ովքեր մտածում են իրենց երեխաների փոխարեն սխալ են այնքանով ինչքանով, որ սխալ են այն ծնողները, ովքեր լրիվ թողնում են իրենց երեխաների վրա: Ի դեպ երեխաների հետ ավելի շատ «ծով» համբերություն է պետք ունենալ: Չափից դուրս ուշադրությունը նույնքան վնասակար է ինչքան որ չափից դուրս անտարբերությունը:
Ի դեպ վերը նշված գրառմանը պատասխանեմ որ, հյուրրընկալվելուց առաջի հերթին ցայտուն երեւում ա դաստիարակությունը: Եթե երեխան առանց թույլտվության վերցնում է խաղալիքը, դա իմ կարծիքով ոչ թե չկոմպլեքսավորվության, այլ հազար ներողություն չդաստիարակության արդյունք է:
Մեջբերել
Էջանիշներ