Մեջբերում Արևհատիկ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Իմ օրինակի վրա ասեմ:
Անունը բնավորության ձևավորման վրա հնարավոր ա ազդի, էն դեպքում, երբ դու մտածում ես կամ քեզ ասում են (օրինակ՝ իմ դեպքում), որ քո անունը սենց ա, դու պիտի դրան համապատասխան լինես: Օրինակ՝ առաջ ես շատ էի տխուր լինում, հետո ինձ մի մարդ Լուսաբերի պապան էդ տխուր պահերին, որ տեսնում էր, ասում էր դու պիտի միշտ աշխույժ լինես, որովհետև դու Արև ես: Երևի ես ինքս ինձ ներ եմ շնչել էդքանը, ու ամենատխուր պահիս էլ, եթե մի զվարճալի բան լինի, ես ուրախանում եմ, այսինքն՝ իմ մոտ տռաուռային վիճակ չի լինում:
Բայց դա ներշնչելուց ա հաստատ, որովհետև իմ անունով մի քանի հոգու ճանաչում եմ, բայց բնավորության գծերը լրիվ տարբեր են:
Իրականում անվան ազդեցությունը կախված է և մեզանից, և մեր ծնողներից: Օրինակ, Հայաստանում հին սովորույթի համաձայն տատիկ-պապիկի կամ էլ մահացած մարդու անուն դնելու երևույթը իրականում բացասական ազդեցություն է ունենում անձի սեփական եսի ու բնավորության ձևավորման վրա: Սրա պատճառն այն է, որ անձը պարտավորված է լինում շատ բաներով նմանվել հենց այդ անունը կրող մարդուն, որովհետև անընդհատ լսում է շրջապատից, որ նա լավ մարդ էր, այսպիսին էր, այնպիսին էր: Բացի այդ էլ մեր ծնողները անունը դնելիս անկախ իրենց կամքից որևէ բան են մտքներում ունենում, որով նրանք փորձում են իմաստավորել այդ անունը: Իսկ այդ իմաստավորումից էլ հետագայում ձևավորվում է անձի բնավորությունը: Օրինակ` սեփական փորձից կարող եմ ասել, որ ծնողներս անունս դնելիս չեն փորձել իմաստավորել այն, այդ անունը ծանոթներց ոչ մեկին չի պատկանել, այլ պարզապես նրանց մտքով այդպես է անցել: Ու այդ անունը ինձ համար սովորական անուն էր մինչև այն ժամանակը, երբ ես իմացա,որ իմ անվան արմատը թարգմանաբար նշանակում է "կրակ": Ես դրանից հետո իմաստավորեցի իմ անունը, բացի այդ էլ համաստեղությանս բոլոր նշաններս կրակ են խորհրդանշում ու իմ բնավորություննել է նման կրակի: