Ի դեպ, հպարտ եմ նախագահովս։ Նա, ԱՄՆ-ից հասավ Լեհաստան, ընկերոջ հուղարկավորությանը մասնակցելու համար… Չնայած հրաբուխին, չնայած Ռուսաստանի առաջին լեդիի ներկայությանը… Չնայած ամեն ինչի… Լեհ ժողովրդի ու Կաչինսկու եղբոր դեմքին առաջին անգամ վերջին ծանր օրերի ընթացքում երևաց ոգևորություն, հույս ու նույնիսկ ժպիտ։
Իրական ընկերությունը սահմաններ չի ճանաչում
Ձեռը տվելա էն մարդուն, ու ինքը նայումա կողքերը: Տենաս որ մի լեհուհու դեկոլտենա մի քիչ բացվել ու սա էլ աչքերով ուտումա?
Սենց ցավակցող ովա տեսել հեչ?
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Էջանիշներ