Ցենտր կինո էր, էնքան լավն էր, որ սյուժե վաբշե պետք չէր:
Ես վաբշե cyberpunk-ի սիրահար եմ, դրա համար էլ սենց կինոներին միշտ կանխակալ դրական եմ վերաբերվում։ Քամու Ծաղիկը լրիվ իրա ոճի մեջ էր։ Էնքան պարոդիա էր դրած էտ ծայրահեղ պաթոսի մեջ (ներառյալ ակնոցները) որ հաճույքից արդեն տակս էի անում։ Կարճ ասած, պոստապոկալիպտիկ-դիստոփիան ֆիքշն, պռոստը սայ-ֆայ, սթիմպանկ, սայբերպանկ սիրահարներին սրտանց խորհուրդ եմ տալիս։
Հ․Գ․ Արցունքը վայթեմ կարա գլուխը դեմքով ներքև ժամանակ թշի վրայով հորիզոնական հոսի։ Ֆիզիկայում կոչվում ա ջրի մակերևութային լարվածություն։ Այ էտ պատճառով օրինակ կոնդենսացիան, որ հավաքվումա առաստաղին, կուտակվում ա կաթիլների տեսքով ու ներքև չի թափվում, ու կարող ա նույնիսկ կողքանց հոսի։
Հ․Հ․Գ․
Խորհուրդ չեմ տալիս նայել էս վերջին Ռոբին Հուդը։ Մի այլանդակություն ա։ Ֆիլմի ժամանակ մոտս արդեն էպիլեպսիայի պրիստուպ էր սկսվում։ Ռեժիսյորին ու հատակապես օպերատորին որտեղ բռնել եմ, դնելու եմ իրանց կինոյի դեմը ու 24 ժամ նայել եմ տալու, որ ինքնասպանություն գործեն։
Էջանիշներ