Կինո. թեմայից դուրս, բաժնից ներս

[Աթեիստ]

Իմ կարծիքով Տիտանիկը քիչ էր մնում համ Լեոյի կարիերան խաթարեր, համ էլ Քեյթ Ուինսլետի: Տիտանիկից հետո Քեյթից զզվում էի ու շատ տարիներ պետք եղան, մինչև որ սկսեցի ադեկվատ վերաբերվել իրեն: Բայց Ուինսլետը իմ կարծիքով իր սերնդի լավագույն դերասանուհիներից մեկն ա, եթե ոչ ամենալավը: Ու էնքան հոյակապ ֆիլմեր կան իր մասնակցությամբ. The Reader-ը, որի համար Օսկար է շահել, The Eternal Sunshine of Spotless Mind-ը, Մարկիզ Դը Սադի մասին պատմող Quills-ը, Little Children-ը, Carnage-ը, ու Peter Jackson-ի Heavenly Creatures-ը, որտեղ Քեյթը ընդամենը 16 տարեկան էր:

Մի խոսքով Տիտանիկը էն ֆիլմն էր, որտեղ ոչ Դի Կապրիոն պետք ա խաղար, ոչ էլ Քեյթը:

Լրիվ սրտիցս էր, ես երկուսին էլ հենց տիտանիկից եմ սկսել ճանաչել, ու հենց սկզբից զզվում էի։ Հետո նոր կամաց-կամաց ջոկեցի, որ երկուսն էլ լավն են, մանավանդ Քեյթը (ի դեպ իրա լավ կինոներից ա նաև «Դեվիդ Գեյլի կյանքը»)։