Կինո. թեմայից դուրս, բաժնից ներս

[ivy]

Հա, եթե լողավազան ու բաժակ կա, հետն էլ սիրային թեմա, էդ ա՝ Տիտանիկ:
Գնացի ես էս թեմայից

[ivy]

Ի՞նչ եք ուզում ինձնից, Լեոն Գեթսբի չի ու վերջակետ: Շատ ղզիկ ա Գեթսբի լինելու համար: Թե ուրիշ ինչ կինոներում ա խաղացել ու ոնց ա խաղացել, ինձ չի հետաքրքրում: Ի դեպ, կապույտ աչքերի ու բլոնդության հետ կապված... հենց դա էլ կարա նշանակի, որ ղզիկ ա: Էդ էլ հո պարզ ու հասարակ քիմիա ա:

Որ չի հետաքրքրում, բա ինչ ես հա Տիտանիկ ասում

[impression]

լեոն ղզիկ չի
մի հատ էլ ես ասել կիմանաս ղզիկը որն ա, կլացեմ աղիողորմ

[StrangeLittleGirl]

Հա, եթե լողավազան ու բաժակ կա, հետն էլ սիրային թեմա, էդ ա՝ Տիտանիկ:
Գնացի ես էս թեմայից

Ռիփ, սիրային թեմա չի է, աղքատ տղա ա, որ սիրահարվում ա հարուստ աղջկա, որն ուրիշին ունի: Ու ասում եմ՝ չոտկի նույն կադրերն են: Լավ, ասենք էդ ամեն ինչն էլ թողնենք, թող Տիտանիկի հետ կապ չունենա: Լեոնարդո ԴիԿապրիոն մեկ ա ղզիկ ա Գեթսբիի դերում, ավելի ճիշտ՝ Գեթսբիին ղզիկ, թույլ արարած ա սարքում:

[StrangeLittleGirl]

Որ չի հետաքրքրում, բա ինչ ես հա Տիտանիկ ասում

որտև բոցերն ակնհայտ են

[impression]

գետսբին ա ղզիկ, ոչ թե լեոն
սենց ձևակերպումը եթե երկու կողմերին էլ բավարարում ա, ես լացս կթարգեմ

[StrangeLittleGirl]

գետսբին ա ղզիկ, ոչ թե լեոն
սենց ձևակերպումը եթե երկու կողմերին էլ բավարարում ա, ես լացս կթարգեմ

չի բավարարում, որտև ես Գեթսբիին նենց ուժեղ, առնականոտ եմ հիշում

[impression]

չի բավարարում, որտև ես Գեթսբիին նենց ուժեղ, առնականոտ եմ հիշում

մմմմ՜ հասկանում եմ ինչի մասին ես... ամոթ չլինի ասելը՝ իմ մեջ էլ լեոն ա տենց տպավորվել

[StrangeLittleGirl]

մմմմ՜ հասկանում եմ ինչի մասին ես... ամոթ չլինի ասելը՝ իմ մեջ էլ լեոն ա տենց տպավորվել

բայց Լեոն կապույտ աչքերով ու բլոնդ ա, էդ նշանակում ա՝ իրա տեստոստերոնը չի կարա շատ լինի, էդ նշանակում ա՝ ինքը չի կարա առնական լինի, հավերժ դատապարտված ա ղզիկության

[impression]

բայց Լեոն կապույտ աչքերով ու բլոնդ ա, էդ նշանակում ա՝ իրա տեստոստերոնը չի կարա շատ լինի, էդ նշանակում ա՝ ինքը չի կարա առնական լինի, հավերժ դատապարտված ա ղզիկության

Բյուր ջան, նա իրա «չէղած» տեստոստերոնով տարին մեկ մի սուպերմոդել ա փչացնում ուղարկում տուն

[Աթեիստ]

Ես էլ տիտանիկից հետո չէի կարում Լեոյին լուրջ ընդունել, մինչև չտեսա իրա Գիլբերտ Գրեյպի կինոն։ Դրանից հետո նոր իրան նայել եմ որպես լուրջ դերասանի։ Հիմա նույնիսկ չմո inception-ից հետո էն կինոն ա աչքիս գալիս, ու չի թողնում, որ Լեոն աչքիցս ընկնի։
Էս վերջի գլամուռը չեմ նայել, չեմ նայելու, գրածդ դրա հետ կապ չունի ։)

[Աթեիստ]

Բյուր ջան, նա իրա «չէղած» տեստոստերոնով տարին մեկ մի սուպերմոդել ա փչացնում ուղարկում տուն

էդ փչացնել չի, սուպերմոդելի գինը բարձրացնել ա, կարող ա դրա համար փող էլ ա վերցնում ։)

[Հայկօ]

Նայեցինք էդ Գեթսբին: Դե հա, սարսափելի հոլիվուդիզացված ու գլամուրախեղդ բան էին սարքել: Հա, շքեղ էր: Հա, թանկ էր: Ֆիցջերալդի վրա ութ շերտ լաք էին քսել, տասնհինգ շերտ մանիկյուր, վաթսուն շերտ գլամուր, էդ ամեն ինչը փայլացրել էին, 3D-բան էին ավելացրել, ու հայդե մեծ էկրան: Jay-Z-ական գանգստա բիաչ սաունդտեկերը, կաբրիոլետներում դքցք տժժացող ծտերը, Need for Speed գոնկաները, մեկումեջ զուգարանային կամ «բանանի կլեպի վրա պլստացող» հումորներն ու ու ու ընդհանուր let's get the party started 2013 վիճակները դեռ կարելի ա մարսել, նորմալ ա, ոչինչ, թող մի քիչ էլ երգեհոնով դաբստեպ նվագեն, ինչ ա եղե՞լ որ, տեսանկյուն ա: Կարևորն էն ա, որ էդ ամեն ինչը շատ սիրուն էր նկարած: Շատ: Նենց չի, որ օրիգինալ գրական գործի համար ուշքս գնում ա կամ հանճարեղ բան ա, չի կարելի մատով կպնել դրան: Ուղղակի Դի Կապրիոն ափսոս էր: Ես արդեն լրիվ համոզված էի, որ ինքը դարձել ա էն իսկական լավ դերասաններից, ովքեր կարողանում են կինոն ուսած տանել, լրիվ ներել էի իրեն էն Տիտանիկի պահերը, Django-ում իրենից լավ մենակ անգերազանցելի Քրիստոֆ Վալցն էր, արդեն քիչ էր մնում սկսեի համեմատել Statch-ի Բրեդ Փիթի հետ (մահացու խաղ) և այլն, էն էլ սենց փչացչրեց լրիվ: Ինքը ամեն ինչ էր, բացի Գեթսբիից: Չկար, չկար էն մեծ երազողը էդտեղ: Էն հավատացողը, սպասողը, մաքուր, պարզ, բայց ուժեղ ու խարիզմատիկ կերպարը չէր: Ոչ մի գրամ բացված չէր հիմնական թեման, խառնվել էր սալյուտի ու շամպայնի հետ, ցեխ էր դարձել, գնացել-կորել էր: Գոռա, խառնվի իրար, կմկմա, մի վայրկյանում պայթեցնի էն սկզբի հանելուկային կերպարը, դողդոջուն ձեռքը մեկնի դեպի կանաչ լույսն ու պրծ: Հիմա ուզում եմ հավատալ, որ Հոլիվուդը սենց թե նենց իր պայմաններն ա թելադրում, ու ժամացույցը ջարդելու ու շփոթված սարքելու զիբիլ տեսարանից մի երկու ծիծաղ քամելու համար առանց աչք թարթելու կարելի ա հողին հավասարեցնել ցանկացած սիրուն բան, բայց դե մեկ ա:

Հա, ու կմեռնեմ, որ չասեմ. եթե ամենավերջը չլիներ, դեռ կարելի կլիներ ասել, որ սա հաջողված կինո ա: Բայց վերջը լրիվ քաքի համը հանեց: Հիշում ե՞ք: Շաբլոնը շաբլոնի վրա ու վրայից մի հատ էլ շաբլոն: Գեթսբին սրտատրոփ սպասում ա իր կյանքի ամենակարևոր զանգին: Հանկարծ զնգում ա հեռախոսը: Գեթսբիի աչքերի խորքում փայլում ա իր կյանքի մեծագույն երջանկության լույսը: Ու երբ ա պետք լոմկել հանդիսատեսին, որ էֆեկտը մաքսիմում լինի՞. ճի՜շտ ա, հենց էդ պահին: «Բաբաբաբամ» երաժշտություն, զինված մարդու ստվեր, ԳԸՄՓ (անպայման մեջքից), Գեթսբիի դեմք խոշոր պլանով, զարմացած ու ջինջ աչքեր (օ՜ ո՜չ, կասեր Դարտ Վեյդերը), պարտադիր դանդաղեցրած նկարահանում, (ու ստեղ ուզում էի արդեն ասել «սպանեք ինձ») Գեթսբին ձեռքը դանդաղ տանում ա կրծքի վրա բացված վերքին, շշմած հորթի հայացքով նայում ա մատների վրայի արյանը (էս իմն ա՞. ո՞նց, ե՞րբ, խի՜), գերագույն ուշադրությամբ շոշափում ա արյունը (լավ ա՝ հոտ չի քաշում), հետո (այ ստեղ արդեն զգացի, որ ուզում եմ ոչ թե ասել, այլ գոռալ «սպանեք ինձ») բաց ա թողնում մեն-միակ տղամարդկային մեգահուզիչ արցունքը, մրմջում ա «Դ…ե…յ…զ…իիիի՜» ու շրմփում ա լողավազանի մեջ: Վարագույր: Սպանեք ինձ:

[Անվերնագիր]

Եթե Լեոն ղզիկ ա, ուրմեն ես էլ Ռաֆֆի Հովհանիսյանն եմ
Գեթսբին չեմ նայել, գիրքն եմ կարդում վերջացնեմ՝ նոր կինոն կնայեմ: Չեմ հավատում, որ կարող ա էս ֆիլմի մեջ մեր Լեոնարդոն վատ խաղացած ըլնի: Սկիզբը, անիծյալների կղզին, էս վերջում Ջանգոն... ախր ո՞ր մեկն ասեմ, դաժե բառադի ծոփափում ա ինքը լավ խաղացել:

[Անվերնագիր]

Ես էլ տիտանիկից հետո չէի կարում Լեոյին լուրջ ընդունել, մինչև չտեսա իրա Գիլբերտ Գրեյպի կինոն։ Դրանից հետո նոր իրան նայել եմ որպես լուրջ դերասանի։ Հիմա նույնիսկ չմո inception-ից հետո էն կինոն ա աչքիս գալիս, ու չի թողնում, որ Լեոն աչքիցս ընկնի։
Էս վերջի գլամուռը չեմ նայել, չեմ նայելու, գրածդ դրա հետ կապ չունի ։)

չմո՞ inception