Մեկնարկվում է նոր համատեղ պատմվածք. yerevanci-ն սկսում է, Roller-ը` շարունակում, Yeghoyan-ն` ավարտում:
Նախագիծը քննարկելու համար մտեք այստեղ, նոր համատեղ պատմվածք գրելուն մասնակցելու համար գրանցվեք այստեղ:
Մինչ բոլոր երեք մասնակիցների իրենց հատվածները տեղադրելը քննարկումներն այս թեմայում արգելվում են:
Ահա և արևը պառկեց քնելու, և շուրջը ծածկվեց շառագույն ոսկյա դիպակով: Երկնքում փայլում էր արծաթե կիսալուսինը, աստղեր շատ կային: Ինչ-որ մի տեղ` հեռվում, անհայտ էր թե որտեղ, թախծոտ ու խուլ կանչեց ջրարագիլը, որի խորհրդավոր ճիչը լսվում էր յուրաքանչյուր գարուն, բայց ոչ ոք չգիտեր թե ինչպիսին է նա և որտեղ է ապրում: Կկուն կարծես հաշվում էր չգիտես ում տարիքը և շարունակ հաշիվը խառնում էր ու նորից սկսում: Ուղղակի անհնար էր շարունակել ճանապարհը, և մենք կանգ առանք լճակի ափին` գիշերն այդտեղ անցկացնելու: Լճակում իրար էին ձայնում գորտերը, ինչպիսի աղմուկ էր: Թվում էր այդ բոլոր արարածները կանչում ու երգում են դիտմամբ: Դեռ լույսը չբացված ճանապարհ ընկանք` հուսալով, որ գոնե այսօր կհասնենք նպատակակետին: Հետինս շարունակ աղոթում էր, որն ինձ ահավոր բարկացնում էր: Ես վստահ էի, որ մինչև երեկո պետք է հասնենք որևէ բնակավայրի: Արևն արդեն բարձր երկնքում էր, շոգը սաստկացել էր, քայլելը դառնում էր էլ ավելի դժվար և տհաճ: Չէի ուզում հավատալ, որ մոլորվել ենք, ու անընդհատ առաջ էի շարժվում` բնակավայր գտնելու ակնկալիքով: Երեկոն դանդաղ հիշեցնում էր իր գալուստը, բայց դեռևս ոչ մի հույս: Հանկարծ հորիզոնի հեռվում երևում է մի գյուղակ` թաղված կանաչի մեջ…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ