Նիկոլ Փաշինյան. բանտային օրագիր

[Բիձա]

Ու ապրիորի ինչքան պագոնավոր, ինչքան պետական ապարատում աշխատող կա, սաղ ռեժիմին ծառայող ստրուկներ են, այս երկրի ամենաազատ քաղաքացին Նիկոլն է, իսկ ժողովուրդը՝ ամենաազատ մարդկանց փառաբանող հանդիսատեսը, որը տատանվում է ստրկության ու ազատության արանքում, դուխները չի հերիքում հավաքվեն ու գրավեն իշխանությունը տան Լևոնին, որը ժողովրդավարական կարգին երկիր կսարքի, կլուծի Ղարաբաղի հարցը, կբացվեն բոլոր սահմանները, վերջում էլ երեք խնձոր ու ֆլան ֆստան... Չափազանք պրիմիտիվ է այս կարմիների ու սպիտակների բաժանումը ու չարդարացված։ Նիկոլի ինքնաֆետիշիզացիան էլ՝ աննպատակ։ He's just asking for trouble. Հայերեն ասած՝ գլուխը քոր է գալիս։ Տենց կռուտոյ տղա էր, թող չթռներ, հետո խելոք չվերադառնար ու չարդարանար չարածների համար, ես էլ կհավատայի։ Ճիշտ է ես ինքս ոչմիբան եմ այս «պայքարի» մեջ, չնայած ասում են, որ այս «պայքարը» ինձ համար է...

Վիշ, արի հարցը չպրիմիտիվացնենք:
Նախ Նիկոլը ստիպված է հանձնվել:
2- ինքնաֆետիշացման հարցը դա ավտոմատ ցանկացած լիդերին է վերաբերում: Ոչ ամբիցիոզ լիդերը դա անհնար բան է: Հիմա Նիկոլը մեր միակ ունեցածն է ու իրեն վարի տալը դա արդեն մեր բոլորի կողմից հանցագործություն կլինի:
Փորձը ցույց տվեց, որ մեզանում լիդեր ասածի դեֆիցիտը անվերջ է: Դրա համար էն, ինչ հիմա Նիկոլի դեմ են անում շատ լուրջ է: Եթե քսի են տվել ոհմակի, ապա ոհմակի կառավարելությունը զերո է, ու Նիկոլը իսկապես լուրջ վտանգի առաջ է կանգնած:
Արտակարգ քայլեր են պետք:
Չի կարելի թույլ տալ, որ իրենք Նիկոլին էլ ուտեն:
Չգիտեմ, թե ինչով է զբաղված Հակ-ը, բայց ոնց հասկանում եմ, իշխանությունները շատ ավելի լուրջ են վերաբերվում Նիկոլին, քան ընդիմությունը: Իրենք մի կողմից փորձում են Նիկոլին լռեցնել, բայց չափը չանցնել և չհասցնել գործը ֆիզիկականին: Բայց եթե արդեն կոնկրետ անհատներ ու ոհմակ է մտել խաղի մեջ, ապա այլևս ոչ մեկը չի կարողանալու ղեկավարել պրոցեսը ու հարցը դառնում է բանտային հարաբերությունների հարց: Ինչպես գիտենք բանտում իշխանություն- ընդիմություն չկա: էնտեղ այլ արժեքներ են ու այլ սկզբունքներ:
Սա խաղ չի, սա Նիկոլի ու հայաստանի ապագայի հարց է:

[Տրիբուն]

Վիշ, արի հարցը չպրիմիտիվացնենք:
Նախ Նիկոլը ստիպված է հանձնվել:
2- ինքնաֆետիշացման հարցը դա ավտոմատ ցանկացած լիդերին է վերաբերում: Ոչ ամբիցիոզ լիդերը դա անհնար բան է: Հիմա Նիկոլը մեր միակ ունեցածն է ու իրեն վարի տալը դա արդեն մեր բոլորի կողմից հանցագործություն կլինի:
Փորձը ցույց տվեց, որ մեզանում լիդեր ասածի դեֆիցիտը անվերջ է: Դրա համար էն, ինչ հիմա Նիկոլի դեմ են անում շատ լուրջ է: Եթե քսի են տվել ոհմակի, ապա ոհմակի կառավարելությունը զերո է, ու Նիկոլը իսկապես լուրջ վտանգի առաջ է կանգնած:
Արտակարգ քայլեր են պետք:
Չի կարելի թույլ տալ, որ իրենք Նիկոլին էլ ուտեն:
Չգիտեմ, թե ինչով է զբաղված Հակ-ը, բայց ոնց հասկանում եմ, իշխանությունները շատ ավելի լուրջ են վերաբերվում Նիկոլին, քան ընդիմությունը: Իրենք մի կողմից փորձում են Նիկոլին լռեցնել, բայց չափը չանցնել և չհասցնել գործը ֆիզիկականին: Բայց եթե արդեն կոնկրետ անհատներ ու ոհմակ է մտել խաղի մեջ, ապա այլևս ոչ մեկը չի կարողանալու ղեկավարել պրոցեսը ու հարցը դառնում է բանտային հարաբերությունների հարց: Ինչպես գիտենք բանտում իշխանություն- ընդիմություն չկա: էնտեղ այլ արժեքներ են ու այլ սկզբունքներ:
Սա խաղ չի, սա Նիկոլի ու հայաստանի ապագայի հարց է:

Նիկոլը մեկ ու մեջ իրա հոդվածնեում ծայրահեղության մեջ ա ընկնում, բայց իրան էլ կարելի ա հասկանալ: Նենց որ, ես Բիձու հեը լրիվ համաձայն եմ - Նիկոլ անհատն էսօր շակալների դեմ պայքարի հարցում շատ ավելի մեծ նշանակություն ունի, քան ՀԱԿ-ը իրա սաղ անձնակազմով, Ժառանգությունն ու Սարդարապատն էլ երևի վրից: Հոգուս խորքում համոզված եմ, որ եթե Նիկոլը դուրսը լինի, ահավոր ակտիվություն կարող ա առաջացնի ու դրանից շակալները վախենում եմ: Դրա համար էլ Նիկոլի համար անձամբ ես վախենում եմ, կարող ա տղու գլուխն ուտեն:

Չեմ ուզում քննարկել, թե ինչի-ոնց-երբ էկավ ու հանձնվեց - կարող ա սխալ հաշվարկ էր արել, բայց հիմա ինչ եղել եղել ա, Նիկոլն ահավոր սաղիս պետք ա:

Վիշապը ճիշտ ա, որ շակալները Նիկոլի հոդվածների վրա թքած ունեն, նենց ոնց որ ցանկացախ հոդվածի վրա, ուզում ա հոդվածում պարզ գրված լինի, որ ասենք Սաշիկը իրա ձեռով մարդա պիսկել ու քսան հոգի էլ վկա կա, մեկ ա օալաժիտ արած ունենա: Բայց Վիշապ ախպեր, Նիկոլը դրսում դա շատ լուրջ ստիմուլ կլինի շարժման համար: Իսկ դրանից ղզլբաշները հաստատ վախենում են:

[Rammer]

ԲԱՆՏԱՅԻՆ ՕՐԱԳԻՐ/ՍԵՐԺԱՆՏԱԿԱՆ ՀԱՐՁԱԿՈՒՄՆԵՐ

3. սեպտեմբերի 17

2010թ. սեպտեմբերի 17-ին, ինչպես հիշում եք, տեղի ունեցավ Հայ ազգային կոնգրեսի աշնանային առաջին հանրահավաքը: Այդ օրվա լրահոսում ինձ հետ կապված երկու լուր կա: Առաջինն այն մասին է, որ «Կոշ» ՔԿՀ վարչակազմը փաստաբան Վահե Գրիգորյանին թույլ չի տվել տեսակցել ինձ հետ: Երկրորդն այն մասին է, որ «Կոշ» ՔԿՀ վարչակազմը ինձ տեսնելու հնարավորություն չի տվել նաեւ ՔԿՀ-ների նկատմամբ վերահսկողություն իրականացնող հասարակական դիտորդների խմբին, չնայած նրանք ՀՀ օրենսդրությամբ կալանավայրեր մուտք գործելու արտոնություն ունեն շուրջօրյա:
Այդ օրը ինձ վրա հերթական հարձակումն էր տեղի ունեցել, եւ իշխանությունները ինձ հանրային աչքից հեռու պահելու պատճառներ ունեին: Ինձ հետ հանդիպած ամեն ոք չէր կարող չնկատել պարանոցիս եւ ձեռքերիս վրա առկա վնասվածքները:
Դեպքը տեղի ունեցավ հետեւյալ կերպ. կեսօրին մոտ մեզ արդեն հայտնի սալդաթների խավի ներկայացուցիչներ լկտի բառապաշարով մոտենալով ինձ` սկսեցին մեղադրանքներ տեղալ ՔԿՀ-ից հոդվածներ գրելու, ելույթներ ունենալու մեջ, ապա փորձեցին պարտավորություն կորզել, թե առանց իրենց «ղեկավարության» հետ համաձայնեցնելու` ոչինչ չեմ ձեռնարկի: Երբ նրանց բացատրեցի, որ որեւէ մեկի թրի տակով չեմ անցնի, բռունցքներով հարձակվեցին ինձ վրա:
Հարձակումը, ավելի մեծ թվով անձանց մասնակցությամբ` կրկնվեց մոտավորապես 10-15 րոպե անց: Վրա հասած հսկիչները ինձ եւ եւս մեկ դատապարտյալի բերման ենթարկեցին հերթապահ մաս:
…Հավաքվեցին ջոջերը, երկար-բարակ պոչերը: ՔԿՀ վարչակազմի բարձրաստիճան ներկայացուցիչները, այսինքն: Հայտարարեցի, որ նրանց հարցերին չեմ պատասխանի` երկու պատճառով: Նախ` համոզված եմ, որ ՔԿՀ վարչակազմը ամեն ինչի մասին տեղյակ է եղել նախապես, եւ հետո` իրավական օգնության կարիք ունեմ եւ պահանջում եմ անհապաղ «Կոշ» հրավիրել իմ փաստաբաններին կամ նրանցից որեւէ մեկին: Այս պահանջս անուշադրության մատնվեց: Հետո սենյակ հրավիրվեց դեպքին ականատես հսկիչներից մեկը, որը «միամտություն» ցուցաբերեց եւ ամեն ինչ պատմեց հենց այնպես, ինչպես եղել է: Նրան դուրս տարան եւ հրավիրեցին բժշկին: Վերջինս ինձ զննելով` արձանագրեց, որ մարմնիս վրա առկա են վնասվածքներ եւ բռնության հետքեր: Սրանից հետո թուղթ ու գրիչ վերցրին եւ ինձ առաջարկեցին բացատրություն տալ: Ես կրկնեցի նույնը` հարցին կանդրադառնամ միայն իմ փաստաբանների հետ խորհրդակցելուց հետո:
Ինձ թողնելով անվտանգության ապահովման բաժնի մի քանի աշխատակիցների հսկողության ներքո` ՔԿՀ ջոջերը հեռացան խորհրդակցելու: Այս ընթացքում փաստաբաններիս հրավիրելու պահանջը կրկնել եմ ամենաքիչը 15 րոպեն մեկ: Ու, ինչպես գիտեք` այդ պահանջը արհամարհվել է, չնայած օրվա երկրորդ կեսին արդեն Վահե Գրիգորյանն էլ ՔԿՀ վարչական շենքում է ինձ հետ հանդիպում պահանջելիս եղել:
Այսպես` հերթապահ մասում վարչակազմի հսկողության տակ մնացի մինչեւ երեկոյան մոտավորապես ժամը 20.00-ն, երբ Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքը ավարտվեց: Սրանից հետո ջոջերը վերադարձան: Նրանք ասացին, որ այս ընթացքում խորհրդակցություն են անցկացրել եւ առաջարկ ունեն ինձ: Առաջարկի իմաստը հետեւյալն է. միջադեպը հարթել տնավարի, ներքին կարգով: Անկեղծ ասած, այս տարբերակը նաեւ իմ սրտով էր: Լավ` հարձակվել են ինձ վրա, լավ` մարմնական վնասվածքներ ունեմ, լավ` լկտիություն է տեղի ունեցել: Բայց աշխարհը սրանից չքանդվեց, եւ ես որեւէ մեկից վրեժխնդիր լինելու նպատակ չունեմ: Այս նկատառումներով, ահա, ասացի, որ ողջունում եմ առաջարկը: ՔԿՀ ջոջերը, համոզվելու համար, որ փոխադարձաբար ճիշտ ենք հասկացել իրար` ձեւակերպեցին պայմանավորվածությունը. տեղի ունեցածի մասին մոռանում ենք եւ չենք հիշում, եւ սա տղամարդկանց պայմանավորվածություն է: Ձեռք-ձեռքի տվեցինք ու խաղաղ բաժանվեցինք:
Մեկ շաբաթ էր անցել կամ տասն օր, երբ ինձ տեղեկություն հասավ, թե սեպտեմբերի 17-ի միջադեպին ականատես հսկիչներին ոչ աշխատանքային օրով տներից կանչել են եւ զեկուցագրեր գրել տվել, թե ոչ թե ինձ վրա են հարձակվել, այլ ես եմ հարձակվել: Ճիշտն ասած` չհավատացի, որովհետեւ, այնուամենայնիվ` փոխգնդապետի կամ գնդապետի ուսադիր կրող անձինք պիտի որ իմանան, թե ինչ է նշանակում սպայի պատիվ: Ինչի պատի՞վը: Անցավ եւս մի քանի օր, եւ ինձ հրավիրեցին հերթապահ մաս, տեղեկացա, որ ինձ տույժի են ենթարկել. ՔԿՀ պետ Լ. Բաղդասարյանը ինձ խիստ նկատողություն էր հայտարարել սեպտեմբերի 17-ին «Կոշ» ՔԿՀ դատապարտյալներից մեկի վրա հարձակում գործելու համար… Ուզում եք հավատացեք, ուզում եք` ոչ:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[voter]

Նիկոլը, որ ոչինչ էլ չանի միայն այն փաստը, որ նրան բռնել են ու չեն բաց թողնում արդեն բացահայտում է, այս իշխանությունների վախկոտությունը ու տկարությունը....

[Rammer]

ԲԱՆՏԱՅԻՆ ՕՐԱԳԻՐ. «ՄԱՍԿԻ ՇՈՈՒ»


«Բանտային օրագրի» վերջին գլուխը ավարտվում էր այսպես. «(՞)»: Հարցական նշանը դնելիս որեւէ կոնկրետ բան նկատի չունեի եւ նույնիսկ չէի մտածում, թե այսքան շուտ շարունակություն կունենա այն պատմությունը, որի ծագումն ու ընթացքը նկարագրել էի «Բանտային օրագրի» վերջին չորս գլուխներում: Իսկ շարունակությունը ոչ միայն եղավ, այլեւ բավական էկզոտիկ ստացվեց: Նոյեմբերի լույս 11-ի գիշերը, մոտավորապես ժամը 2.30-ին արթնացա ինձ անհայտ պատճառներով: Ծարավ զգացի ու հիշեցի, որ դարակումս մի հատ խնձոր կա: Վերցրի, մի հատ կծեցի, բայց ինչ-որ բան տարօրինակ թվաց, երբ խնձորը դրեցի տեղը եւ անշարժ պառկեցի: Ինչ-որ փսփսոցներ հասան ականջիս, բայց որոշակի ոչինչ չլսեցի: Մեր հանրակացարանի շուրջ 20 դատապարտյալները իրենց տեղերում էին, ենթադրաբար` քնած: Բայց խլրտոց կար, ինչ-որ խլրտոց: Մեկ էլ զգացի, որ երկու հոգի մոտեցան իմ քնելատեղին: Զգացի, որովհետեւ քնելատեղս վարագուրված է, բայց պատուհանին վարագույր չկա, եւ դրսից ներս թափանցող գիշերային լուսավորությունը թույլ է տալիս, որ քնելատեղի բարակ վարագույրի ետեւից ուրվագծեր երեւան: Երկու ուրվագիծ կանգ առան իմ քնելատեղի դիմաց: Նրանցից մեկը քաշեց վարագույրը: Ես պառկած էի աջ կողմիս վրա, ձախ կողմս առաջ թեքած: Ու երբ վարագույրը բացվեց, ես տարօրինակ տեսարանի ականատես դարձա. դիմացս կանգնած էին դիմակավորված երկու հոգի: Դիմակները ակնհայտորեն գործարանային նմուշի էին, այդ անձինք հագներին ունեին սեւ բաճկոններ եւ սեւ տաբատներ: Իսկը հատուկջոկատայինների հագուստ: Առաջին հայացքից ինձ թվաց, նույնիսկ համոզված էի, որ իմ առջեւ կանգնած են հատուկջոկատայիններ: Նրանք էլ կարկամած կանգնել էին, ըստ ամենայնի` անակնկալի եկած իմ արթուն լինելու փաստից: Այս պաուզայի ընթացքում սպասում էի, որ նրանք ինձ կառաջարկեն հագնվել եւ հետեւել իրենց, բայց հաջորդ պահին սկսեցին ոտքերով հարվածներ հասցնել` առանց ծպտուն հանելու: Այս ընթացքում անշարժ պառկած էի ու ինչ-որ մի պահի ինձ համար անսպասելի արտասանեցի. «Օգնեք, արա»: Այս բառի վրա սեւազգեստները հեռացան` դռների առաջ հավաքված մի խումբ կիսատկլոր դատապարտյալների արանքներով: Կիսատկլոր դատապարտյալներից ոմանք ինձ ջուր առաջարկեցին, ոմանք հարցուփորձ էին անում, թե էս ի՞նչ էր: Իմ մահճակալի մոտ իրարանցում էր, լուսամփոփս գետնին էր ընկած. վերցրի, տեղը դրեցի, միացրի: Այստեղ է, որ «վրա հասած» հսկիչներով ինձ բերման ենթարկեցին հերթապահ մաս: իշերը ժամը երեքից հերթապահ մասում եմ անցկացրել: իշերվա ընթացքում ԱԺ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանը այցելեց ինձ, ապա եւ ՔԿՀ-ներում վերահսկողություն իրականացնող հասարակական դիտորդների խմբի անդամները: ՔԿՀ վարչակազմի ներկայացուցիչները նայում-նայում ու չեն տեսնում ինձ վրա առկա բռնության հետքերը, նույնիսկ վարկածներ են հնչում, թե ես պարզապես վատ երազ եմ տեսել: Այսպիսին է վիճակը այս պահին, մնացածը կպատմեմ առաջիկայում:

Հ.Գ. Դեմքիս վնասվածքներ չունեմ, թեթեւ վնասվածքներ կան միայն ձախ ձեռքիս եւ ձախ ոտքիս: Այս ընթացքում ինձ համար էլ անակնկալ պարզվեց, որ վերմակիս ծրարի վրա սապոգի հետքեր կան դաջված: Չգիտեի, որ վատ երազից սպիտակեղենի վրա սապոգի հետքեր են հայտնվում:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[My World My Space]

Հ.Գ. Դեմքիս վնասվածքներ չունեմ, թեթեւ վնասվածքներ կան միայն ձախ ձեռքիս եւ ձախ ոտքիս: Այս ընթացքում ինձ համար էլ անակնկալ պարզվեց, որ վերմակիս ծրարի վրա սապոգի հետքեր կան դաջված: Չգիտեի, որ վատ երազից սպիտակեղենի վրա սապոգի հետքեր են հայտնվում:

Այ էս մասը սպանիչ էր....

[Norton]

«Վարվեցո- ղության կառուցակարգը»

80-ականների վերջին էկրան էր բարձրացել ուշագրավ մի ֆիլմ՝ «53-ի ցուրտ ամառը»: Այնտեղ մի դրվագ կա, երբ համաներմամբ ազատություն ստացած քրեական հանցագործներից մեկը հարձակվում է «քաղաքական» կալանավորի վրա եւ ոտքերով հարվածելով նրան՝ զայրացած բացականչում է. «Ինչո՞ւ դու հայրենիքդ չես սիրում»: Իրականում «քաղաքականն» այնքան էլ քաղաքական չէ, խորհրդային բանակի հետախուզության սպա է, որը դժբախտություն է ունեցել պատերազմի ժամանակ գերի ընկնել եւ դրա համար 10 տարվա ազատազրկում է ստացել: Պարզ է, որ իր տեսակով նա տարբերվում է քրեականներից եւ հենց դրա համար էլ արժանանում է նրանց ատելությանը:
Այդ դրվագը ես հիշեցի, բնականաբար, Նիկոլ Փաշինյանի հետ կատարվող վերջին իրադարձությունների տպավորության տակ: Բացի ուղիղ զուգահեռներից՝ այն հակասություններից, որոնք առաջանում են քաղբանտարկյալի եւ քրեականների միջեւ (ուսադիրներով եւ առանց դրանց), իմ ուշադրությունը գրավեց մեկ այլ հանգամանք: ԱՆ Քրեակատարողական վարչության մամուլի քարտուղարի՝ այդ միջադեպերի վերաբերյալ տված բացատրությունների ոչ մի խոսքին ես, իհարկե, չեմ հավատում, բացի մեկից. Փաշինյանի հետ նույն խցում գտնվում են եւս 18 հոգի: Հենց այդ հանգամանքն է ինձ ամենաշատը հիշեցնում ստալինյան «Գուլագը»:
21-րդ դարում, Եվրոպայի անդամ երկրում մի խցում պահվում է 19 հոգի: Հայաստանի օրենքները խախտելու, մեր երկրի ստանձնած միջազգային պարտավորությունները չհարգելու էլ ի՞նչ ապացույց է պետք: Գրեթե ամեն օր «Առավոտի» խմբագրություն են զանգահարում դատապարտյալները, որոնք 4 տեղանոց խցում ապրում են 7-8 հոգով, եւ եթե «մենթերին» կաշառք չեն տալիս, ապա քնում են հերթով՝ «գրաֆիկով», ինչպես իրենք են ասում: Պատկերացնո՞ւմ եք, թե ինչ է կատարվում 20 հոգանոց խցում: Տպավորությունն այն է, որ քաղբանտարկյալ լրագրողին հատուկ են դրել նման պայմանների մեջ, որպեսզի շունը տիրոջն ընդհանրապես չճանաչի, եւ այդ քաոսի մեջ Փաշինյանի նկատմամբ կիրառվեն բռնաճնշումներ:
Վերջերս ՀՀ արդարադատության նախարարությունը լույս է ընծայել մի գիրք, որը կոչվում է «Բանտարկյալների հետ վարվեցողության միջազգային կառուցակարգերը (ուսումնական ձեռնարկ)»: Այստեղ 160 էջում վկայակոչված են ՄԱԿ-ի եւ եվրոպական կառույցների իրավական փաստաթղթերը, ըստ որոնց, ենթադրվում է, թե ինչպես հայաստանցի «կլյուչնիկները» պետք է վարվեն հայաստանցի դատապարտյալների հետ: Ըստ երեւույթին, մեր քրեակատարողական հիմնարկների աշխատակիցները մեծ ուշադրությամբ են ուսումնասիրել սույն ձեռնարկը, եւ հենց այդ պատճառով է, որ վերջին ամիսներին այս կամ այն ՔԿՀ-ում պարբերաբար «բունտ» է առաջանում:
Ինչ մնում է Նիկոլ Փաշինյանին, ապա, չնայած որոշ մանրամասներ դեռեւս պարզ չեն, ակնհայտ է, որ նրան լուրջ վտանգ է սպառնում: Ամենաարդար եւ բարոյապես ճիշտ լուծումն է նրան ազատ արձակելը:

ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
aravot.am

[gevorg ghazaryann]

Հարգում եմ Նիկոլին,բայց ես էլ պակասը չեմ,բայց ռեժիմին դիմանում եմ:
2012 թվականի Դեկտեմբերի 21ին սպասեք նոր՝Հեղաշրչման,Լռիվ Լուրչ.....

քիչ մնաց

[Gayl]

Հարգում եմ Նիկոլին,բայց ես էլ պակասը չեմ,բայց ռեժիմին դիմանում եմ:

Հենց բանն էլ այն է, որ ռեժիմին դիմանում ես և դիմանում ա հայության 90 տոկոսը, իսկ Նիկոլը քայլում է հոսանքի հակառակ ուղղությամբ

2012 թվականի Դեկտեմբերի 21ին սպասեք նոր՝Հեղաշրչման,Լռիվ Լուրչ.....

Անցած լինի

[voter]

Նիկոլին աջակցելու համար, ձեր կայքերում տեղադրեք բաններ

<a href="http://nikol.am/"><img src="http://www.nikolpashinyan.com/wp-content/uploads/2010/11/nikol_banner_150x250.gif" alt="nikol" title="freedom" /></a>

Կամ նույնի պատճենը մեր սերվերից

<a href="http://viparmenia.com/vb/forum41/life-in-danger-nikol-pashinyan-journalist-and-political-prisoner-13961/"><img src="http://viparmenia.com/Nikol_banner_150x250.gif" alt="nikol" title="freedom" /></a>

Կամ ուղղակի նկարն պատճենեք

[Տրիբուն]

Արա, դե լավն ա էլի էս տղեն:

Լինել Վաչիկից ավելի Վաչիկ...

Փաստորեն կային մարդիկ, ովքեր մտածում էին, թե վերջին շրջանի կադրային փոփոխությունները, որ ձեռնարկեցին սերժանտական իշխանությունները, դրական միտումներ էին հաղորդելու ներհայաստանյան կյանքին: Բայց ընդամենը երկու ամիս անց հանրությունը արձանագրում է, որ Հրայր Թովմասյանը չի տարբերվում Գեւորգ Դանիելյանից, իսկ Կարեն Կարապետյանը` Գագիկ Բեգլարյանից: Զարմանալին ոչ թե սա է, այլ այն, որ կան մարդիկ, ովքեր զարմանում են այս փաստից, զարմանում են, որ Հրայր Թովմասյանը Գեւորգ Դանիելյանի պես արգելում է ձեր խոնարհ քաղբանտարկյալի նամակագրությունը, Կարեն Կարապետյանը Գագիկ Բեգլարյանի նման Ազատության հրապարակը փշալարում է երեխաներով: Նման զարմանքի պատճառը իրականության ոչ ադեկվատ ընկալումն է, թյուրիմացությունը, թե Երեւանի քաղաքապետը Երեւանի քաղաքապետ է, Արդարադատության նախարարը` Արդարադատության նախարար:
Բա ի՞նչ են. կհարցնի ընթերցողը: Հարգելի ընթերցող, իսկ դուք գիտե՞ք, թե ով է Վաչիկը:

Վաչիկը Սերժ Սարգսյանի անձնական, թիվ 1 թիկնապահն է: Նրա պարտականությունների մեջ է մտնում Սերժ Սարգսյանի անձնական անվտանգության ապահովումը: Վաչիկը, որը գեներալի կոչում ունի արդեն, լավ է կատարում իր պարտականությունները, խոսք չկա, եւ խոսքը նրա պարտականությունների կատարման մասին չէ: Նրան հիշեցի, որովհետեւ ուզում եմ ընթերցողին ներկայացնել, թե իրականում ի՞նչ պաշտոն են վարում Հրայր Թովմասյանը եւ Կարեն Կարապետյանը, որոնց ընդունված է համարել համապատասխանաբար` ՀՀ Արդարադատության նախարար եւ Երեւանի քաղաքապետ:
Հրայր Թովմասյանը, ահա, ոչ թե ՀՀ Արդարադատության նախարար է, այլ ՀՀ արդարադատության Վաչիկ, որի պարտականությունը, մեն-միակ պարտականությունը արդարադատության ոլորտում Սերժ Սարգսյանի անձնական անվտանգությունն ապահովելն է: Կարեն Կարապետյանն էլ, ահա, ոչ թե Երեւանի քաղաքապետն է, այլ Երեւանի Վաչիկ, որի խնդիրը Սերժ Սարգսյանի անվտանգության ապահովումն է Երեւանի քաղաքապետարանի իրավասության ոլորտներում: Կա նաեւ, օրինակ, Նոր Նորք վարչական շրջանի Վաչիկ, կամ` Արաբկիր վարչական շրջանի Վաչիկ եւ այսպես շարունակ:
Հայաստանցիներ, բարեկամներ, ընթերցողներ. այսպես ընկալեք Հայաստանում հաստատված իրականությունը: Հայաստանը չունի, ասենք` Սյունիքի մարզպետ, ունի միմիայն Սյունիքի Վաչիկ: Նույն կերպ եւ` Արտաքին գործերի Վաչիկ, ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի Վաչիկ, Ազգային Ժողովի Վաչիկ, Ազգային Ժողովի Վաչիկի տեղակալ, ՀՀ ոստիկանության Կենտրոնի բաժնի Վաչիկ, Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարանի Վաչիկ, Հանրային հեռուստառադիոընկերության Վաչիկ եւ այլն, եւ այսպես շարունակ: Այս է պատճառը, ահա, որ պետական կառավարման համակարգի ղեկին հայտնված մարդիկ ոչ թե Սահմանադրությամբ եւ օրենքներով իրենց վերապահված պարտականություններն են կատարում, այլ Սահմանադրությունն ու օրենքները ծառայեցնում են Սերժ Սարգսյանի անձնական անվտանգությանն ու քմահաճույքներին` յուրաքանչյուրն իր ոլորտում: Հա. Տիգրան Սարգսյանին մոռացա` Հայաստանի Հանրապետության Վարչիկ:

Հ.Գ. ԵԽԽՎ հայաստանյան պատվիրակության Վաչիկ: ՀՀ Սահմանադրական դատարանի Վաչիկ: Ամենայն հայոց Վաչիկ: Շվեյցարիայում Հայաստանի Հանրապետության արտակարգ եւ լիազոր Վաչիկ:
«Արթիկ» ՔԿՀ մենախուց
01.02.2011թ.

[Kuk]

սենց թեմայի հետ կապ չունեցող օրինակներ մի բերեք....

Ամեն դպքում մեր իշխանության կորուստի մեղավորները մենք ենք.... Շառլը մի մարդ ա, որ թույլ չի տալիս որ մեր շահերը ոտնահարվեն դրսում, էկեք մենք էլ իշանությունը վերականգնենք ու էդ մարդուն չքրֆենք.... Լևոնը թող գա նստի, ու Շառլը էլի իր դերը կտանի էս պետության ու էս ժողովդի համար....

Եթե վաղը Լևոնը ժողովրդի կամքով դառնա ՀՀ նախագահ, Շառլը շնորհավորի, կասեմ՝ նորմալ ա, բայց եթե վաղը չէ մյուս օրը Լևոնը ժողովրդին գնդակահարելով վերարտադրվի որպես նախագահ, Շառլը շնորհավորի, էլի նույնչափ աչքիցս կընկնի, ինչքան սերժին շնորհավորելու դեպքում: Այիքնքն՝ կապ չունի, թե ով ա շնորհավորում կամ ում ա շնորհավորում, կարևորն էն ա, թե ինչի համար ա շնորհավորում՝ ժողովրդի կամքով շարժվելո՞ւ, թե՞ ժողովրդին գնդակահարելու:

[Norton]

ԴՈԼԱՐԻՑ ԵՎՐՈ, ԵՎՐՈՅԻՑ ՄԱՆԱԹ…

Ձմեռային տրանսֆերային պատուհանը արդյունավետ ստացվեց Հայաստանի համար: Երեւանի «Հայաստանի» Մարդու իրավունքների ձախ կիսապաշտպան Արմեն Հարությունյանը ՄԱԿ-ի միջնորդությամբ պայմանագիր է կնքել Տաշքենդի «Պախտակորի» հետ, որտեղ ձախ կիսապաշտպանի գործառույթներ կիրականացնի վարձավճարով:
Եթե Արմեն Հարությունյանն իսկապես ֆուտբոլիստ լիներ, նրա հայտարարությունը` այլ «թիմ» տեղափոխվելու մասին, կարելի էր հասկանալ: Չնայած ժամանակակից աշխարհում շատ երկրպագուներ իրենց ֆուտբոլիստներին չեն ներում թիմը լքելը: Իսկ Արմեն Հարությունյանը փլեյմեյկեր չէ, այլ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ սահմանված Օմբուդսմենի բարձր պաշտոնի նշանակված անձ: Մեծ հաշվով` Օմբուդսմենի բարձր պաշտոնից Արմեն Հարությունյանի հրաժարականով Հայաստանի Հանրապետությունը շատ բան չի կորցնի: Բայց առայժմ գործող ՄԻՊ-ի հայտարարությունը, թե ինքը չսպասելով պաշտոնավարության ժամկետի լրանալուն, որոշել է տեղափոխվել Կենտրոնական Ասիա աշխատելու, հերթական անգամ վկայում է այն մասին, որ այս ընթացքում մեր երկիրը Օմբուդսմեն չի էլ ունեցել: Այդ մարդը չի գիտակցել, թե ինչ պաշտոն է վարում, ինչում է դրա էությունն ու առաքելությունը: Մարդը խոպան էր եկել, հիմա ավելի լավ փոդրաթ են առաջարկել, թռնում է: Տեղի ունեցածի մեջ ոչ մի անակնկալ չկա, եւ դժվար թե գտնվի Հայաստանի որեւէ քաղաքացի, որ ուրիշ բան սպասեր գործող Օմբուդսմենից: Նրա քայլը մեկնաբանելու կարիք չկա էլ, այն ինքնին խոսում է իր մասին:
Մարդու իրավունքների պրոբլեմներ ունեցող այնպիսի երկրում, ինչպիսին է Հայաստանը, Օմբուդսմենը պետք է իր գործի ռոմանտիկ նվիրյալ լինի, ճգնավորի, ֆանատիկի պես մի բան: Բայց ցավոք` ոչ միայն Արմեն Հարությունյանը չի եղել այդպիսին, այլեւ նրա հաջորդը չի լինի, որովհետեւ այդպիսի մարդուն Սերժ Սարգսյանը չի ներկայացնի որպես ՀՀ ՄԻ պաշտպանի թեկնածու: Լավագույն տաբերակը Հրայր Թովմասյանի տիպի` անորակ պոլիշով փայլեցված մեկն է, որի «մաքրության» մասին միֆը հայտնի ասացվածքի կանոններով, կարող է տեւել մինչեւ առաջին ասուլիսը:
Ինչ վերաբերում է Արմեն Հարությունյանին, կարծում եմ նրա գործունեությունը Կենտրոնական Ասիայում արդյունավետ կլինի: Ռոբերտ Քոչարյանի վատագույն կադրը, անշուշտ, օգտակար կլինի ուզբեկաթուրքմենական բռնապետություններին ծառայելու առումով:
Նիկոլ Փաշինյան
«Արթիկ» ՔԿՀ մենախուց
20.01.2011թ.
nikolpashinyan.com

[Kuk]

Գոնե տարիներ շարունակ իրականացրած մոնիտորինգների արդյունքները հրապարակեր, նոր գնար

[My World My Space]

Արմեն Հարությունյանը ՄԱԿ-ի միջնորդությամբ պայմանագիր է կնքել Տաշքենդի «Պախտակորի» հետ, որտեղ ձախ կիսապաշտպանի գործառույթներ կիրականացնի թեյաճարով:

սենց ավելի ճիշտ ա....