Ղրղըզստանը՝ հեղափոխության շեմին

[Chuk]

Չուկ հեղափոխությունը ճանապարհի մի մասնա դեպի ժողովրդավարություն, որը հենց քո նշած հասարակություննա, պայքարող ամեն տեսակ անօրինականությունների դեմ: Հնարավոր չի մի օրում ժողովրդավարություն, քաղաքացիական հասարակություն ձևավորել, դրա համար երկարատև ճանապարհա պետք անցնել, իսկ հեղափոխությունը այդ ճանապարհի ամենաարդյունավետ քայլերիցա, քանի որ պատասխանատվության զգացումա առաջացնում իշխանության մոտ:

Առանց նման հեղափոխությունների երբեք չես հասնի քո ասած վիճակին ու քաղաքացիական գիտակցությանը, քանի որ ետ քո նշած ակցիաները գրոշի արժեք չեն ունենա, քանի որ դրանց բանի տեղ դնող չի լինի:

Բոլոր ժամանակակից ժողովրդավարական երկրները հասել են են իրենց ասյօրվա ամենօրյա նիստուկացին հեղափոխությունների ճանապարհով:

Ապրես:
Դե հիմա ասա տեսնեմ, թե ես որտեղ եմ ասել, որ հեղափոխությունը պետք չի:
Ես ասում եմ, որ հեղափոխությունը անարդյունավետ ա, եթե դրան էսինչ ու էսինչ քայլերը չեն հաջորդում:

[REAL_ist]

Բայց ինչ գիտես չեն հաջորդում կամ չեն հաջորդելու?

Ես օրինակ համոզված եմ, որ ամեն նման հեղափոխություն 100 անգամ ավելի արդյունավետա ու նպատսումա ժողովրդավարությանը, քան առանց հեղափոխություն հազարավոր պիկետները, միտինգները ու այլ սահմանադրական բողոքի արտահայտման միջոցները: Հեղափոխությունը ինքը իրանով արդեն մեծ քայլա ու դրա արդյունավետությունը կախված չի դրան հաջորդող քայլերից:

[Chuk]

Բայց ինչ գիտես չեն հաջորդում կամ չեն հաջորդելու?

Իսկ ո՞վ ասեց որ գիտեմ:

[REAL_ist]

Իսկ ես գիտեմ որ քո պատկերացրած քաղաքացիական հասարակությունը անհնարա ձևավորվի ու քո նշած քայլերը հաստատ չեն հաջորդելու: Հաջորդելու են ղրղզների մակարդակի քայլեր, որոնց մակարդակը այս հեղափոխության շնորհիվ ավելի բարձրացավ ու արդեն իրանց ավելի ուշադիր կսկսեն լսել: Հիմա ինչ փաստորեն նման դեպքում անարդյունավետ կլինի հեղափոխությունԸ?

[Chuk]

Իսկ ես գիտեմ որ քո պատկերացրած քաղաքացիական հասարակությունը անհնարա ձևավորվի ու քո նշած քայլերը հաստատ չեն հաջորդելու: Հաջորդելու են ղրղզների մակարդակի քայլեր, որոնց մակարդակը այս հեղափոխության շնորհիվ ավելի բարձրացավ ու արդեն իրանց ավելի ուշադիր կսկսեն լսել: Հիմա ինչ փաստորեն նման դեպքում անարդյունավետ կլինի հեղափոխությունԸ?

Կարծում եմ, որ անարդյունավետ չեն լինի, բայց արդյունքը կլինի կամ բացասական, կամ էլ չնչին դրական տեղաշարժով, որը չարժեր 76 զոհեր:
Դրական լավ տեղաշարժ կլինի, եթե շարունակվի ասածս քայլերով:

Ու ի տարբերություն քեզ ես ոչ թե ասում եմ գիտեմ, այլ ասում եմ կարծում եմ:

[REAL_ist]

Մեծ փոփոխություններ տենչող հասարակությունը, որը պատրաստ չէ նույնչափ մեծ ռիսկի գնալ, դատապարտված է անպտուղ գոյության:

[Chuk]

Մեծ փոփոխություններ տենչող հասարակությունը, որը պատրաստ չէ նույնչափ մեծ ռիսկի գնալ, դատապարտված է անպտուղ գոյության:

Հետո՞
Ի՞նչ կապ ուներ էս ասածդ իմ գրածների հետ, և արդյո՞ք կարծում ես, թե իմ ինչ-որ մի մտքի հակասող բան ասեցիր:

[Բիձա]

Ի՞նչ կապ ուներ մեր երկիրը, եթե ես խոսում եմ ընդհանրապես որևէ երկրի ժողովրդավարության գնացող ճանապարհի մասին:
Չէ, մենք էդ երկիրը չենք դեռ, չնայած կա ուժ, որ փորձում ա էդ երկիրը կառուցի, իսկ կողքից ղառղառները փորձում են կռռալով խանգարել: Բայց սա թողնենք:

Ուրեմն Ղրղզստանի ու Հայաստանի նման երկրներում դեռ մասսաների մոտ այդ էդ ժողովրդական երկրի տեսլականը չի ձևավորվել, կարծում են, որ պետք ա գնան, նախագահին տշեն ու ֆսյո, գնան տներով: Մոռանում են, որ ահա այսպիսի պրոցես կա, որը քո շուրթերում կոչվեց ժողովրդական երկրի նիստուկաց: Մոռանում են, որ էսօրվա բոլոր ժողովդրական երկրները էդ ամենօրյա նիստուկացի ճանապարհով անցել են իրենց ժողովրդավարացման ճանապարհին: Ղրղզները գնում են, նախագահ են տշում ու գնում են տուն, անցնում ա մի քանի տարի, էս ամեն ինչը չեն անում (այլ կերպ ասած ընթացքում չեն կարգավորում), հետո դանակը հասնում ա ոսկորին, նոր գնում են նորից տշելու: Արդյունքում էդ տշելն ուղեկցվում ա վայրենությամբ, 76 զոհով և այլն: Հիմա, եթե էսքանից հետո, իրանք սկսեն էդ ամենօրյա նիստուկացով ապրեն, ուրեմն Տրիբունը ճիշտ ա, ու իրանք շանս ունեն զարգանալու: Եթե չարեցին, մի քանի տարի հետո երբ որ դանակը նորից ոսկորին հասնի, գնալու են նորից տշեն: Ու ամբողջ խոսակցությունը սրա մասին ա գնում, որ ես, իմ հեռավոր դիտարկումներով, չեմ տեսնում, որ իրանք հիմա պատրաստ են ժողովրդական ու ժողովրդացող երկրի էդ ամենօրյա նիստուկացին, էդ անհրաժեշտագույն բանին:

Հուսամ, որ մոլուցքդ ինձ հակադարձելը չի ու գոնե կփորձես մտածել, թե ինչ եմ ասում:

-Քաղաքական նիստուկաց, Չուկ ջան, -քաղաքական:
Լավ է, ասածներիցս ինչ որ բան ընկալվում է:
Ուրեմն արժի շարունակել:
Սկսենց հեծանիվից:
Դեմոկրատիան հեծանվի պես մի բան է- որ նստար, պտի քշես: Հենց կանգնեցիր -կընգնես: Այսինքն հեծանիվը հենց իր կինեմատիկայի հաշվին է կայուն: Հիմա դու հայաստանի համար քննարկում ես հեծանիվի մոդելը, մոռանալով, որ մենք հլա հեծանիվ չունենք, տո դաժե սամակատ չունենք, տո էշի կաշկա էլ չկա արանքում: Ոչ մի բան չկա այ ախպեր:
Դու առաջ ընկած, մեզ էլ հիմարի տեղ դրած՝ վիճում ես, թե այ տուպոյներ, չեք հասկանում, որ պետք ա հեծանիվը քշել: Մենք էլ փորձում ենք քեզ սթափեցնել, թե Չուկ ջան, ախր հեծանիվ չունենք-ոնց քշենք՞: Արի գոնե էդ անտերը մեկից խլենք, առնենք, սարքենք, հնարենք: Բան չի ստացվում, -դու զոռ ես տալիս, թե քշեք:
Ու էս նույն կարուսելը արդեն 20 տարի է հայաստանում ու վերջին տարիներին էլ էս կայքում ֆռում է: Արդեն նույնիսկ իշխանությունն է ալիկի բերանով հռհռում մեր վրա, թե հենա 3 ակնանի երեխու հեծանիվը մանեժում դրած է, ինչքան ուզում եք քշեք, բայց մեկ է, ընդհանուր հայտարարի չենք գալիս:
Ինչ վերաբերում է ժողովրդավարության տեսությանը, ապա ես իմ բիձա հալով, ոչ միայն դրա տեսությանը, այլ գործնականին էլ եմ տեղյակ:
Լավ, հետաքրքիր, խիտռի բան ա, բայց միայն հեծանիվի վրա նստածների համար: Ու երբ դրա մասին խոսում են հեծանիվ չնստածները, հեքիաթը ռեզկի շատանում է, իրականությունը ռեզկի քչանում:
Արի բարիշենք այն կետում, որ քանի դեռ հեծանիվ չունենք, դու մեզ էդ չեղած հեշանիվը քշել մի պարտադրի:

[Mephistopheles]

Ժող ուզում եմ սկսել էն բանից որ հեղափոխությունը ամենավատ ու անարդյունավետ վարյանտն ա դեմոկրատական երկիր կառուցելու, դա ամենավերջին վարյանտն ա որ պետք ա օգտագործվի ու ես դրան էսօր նույնիսկ հեղափոխություն չէի անվանի այլ բռնի իշխանափոխություն… իշխանափոխությունն ու հեղափոխությունը չի կարա ինքնանպատակ լինի… դա ոչ միայն պետք ա լինի ժողովրդի դժգոհությունից ու վատ վիճակից այլ պետք ա լինի պահանջ/կարիք

կիգիզներն արել են էն ինչ կարողացել են, այսինքն բռնի ձևով իշխանափոխություն են արել ու դեռ հետո կերևա թե ինչ են կառուցում… առաջինից հետո պարզվեց որ չեն կառուցել, դրա համար էլ երկրորդի կարիքն եղավ… Վիշ այ որ ասում ես սեքսով են զբաղվել, հանգստացել են, եսիմ ինչ, դրա համար էլ էսօր հելան ու նույն բանը էլի կրկնեցին… էլի գնան տուն "սեքս անեն" էլի են նյույն բանն անելու մի 5 տարի հետո… դեմոկրատիան ու քաղհասարակությունը ինչքան էլ կառուցես վերջնական չի ու ամբողջական չի, գոնե շարունակական խնամք պտի ապահովես… հիմա կիրգիզները եթե ուզում են կառուցել եվրոպական ստանդարտներով ու այդ կարգի երկիր, ապա քաղհասարակություն ստեղծելը պարտադիր պայման ա… դեմոկրատական երկրի ամենաառաջնային պայմաններից մեկը դա քաղհասարակությունն ա… չեղավ՝ էլի երկիր կկառուցես, բայց ուրիշ ձևի… համենայն դեպս էն չի լինի ինչ որ մենք ենք ուզում կառուցել… քաղհասարակությունը երկրի կառավարումը դարձնում ա ռացիոնալ ու հասարակության ձայնն ավելի հստակ ա լսվում ու իշխանությունների համար դա անհրաժեշտություն ա իմանալու ժողովրդի տրամադրություններն ու դիրքորոշումը (կարծում եմ նորմալ երկրի իշխանություններին դա պտի որ հետաքրքրի)… սրանք բարոյական խոսքեր չեն այլ զուտ պրակտիկ մեխանիզմներ…

Հիմա եթե մենք քաղհասարակությունը համարում ենք ֆիկտիվ կատեգորիա ուրեմն մենք որևէ իշխանափոխությունից շատ սպասելիքներ չենք կարող ունենալ… քաղհասարակության ձևավորումը սկսում ա էն վայրկյանից երբ որոշում ենք կառուցել դեմոկրատական ազատ երկիր այլ ոչ թե հեղափոխությունից կամ իշխանափոխությունից հետո և շարունակվում անվերջ… կրթության պես ա, փողը որ տվիր չի նշանակում որ արդեն կրթվեցիր, հլա պետք ա գնաս ու սովորես ու հետո էլ շարունակես որովհետև ուսումը շարունակական պրոցես ա այլ ոչ թե ապրանք… չձևավորված հասարակությունը մասսա ա որը ղեկավարելը շատ դժվար ա անգամ մեծագույն ցանկության դեպքում դրա համար էլ դիկտատուրա ա ստեղծվում…

…ես Հայաստանում նկատում եմ քաղհասարակության ձևավորում (կարող ա սխալ եմ… հեռու եմ) ու եթե դրա ձևավորումը բերի անգամ բռնի հեղափոխության ես խնդիր չունեմ, չնայած եթե ձևավորվի, դրա կարիքը պտի չզգացվի… սա ասելով ես ինկատի չունեմ որ նախ պտի կառուցենք հետո իշխանափոխություն անենք, այլ որ սրանք զուգահեռ պրոցեսներ են որտեղ իշխանափոխությունը ստորադասվում է քաղհասարակության ձևավորմանը… վերջիվերջո քաղհասարակության ձևավորումը պտի ապահովի առանց ցնցումների պարբերաբար իշխանափոխություն, որը կլինի անհրաժեշտություն… նաստոյկա/adjustment…

[Mephistopheles]

.............
Դու առաջ ընկած, մեզ էլ հիմարի տեղ դրած՝ վիճում ես, թե այ տուպոյներ, չեք հասկանում, որ պետք ա հեծանիվը քշել: Մենք էլ փորձում ենք քեզ սթափեցնել, թե Չուկ ջան, ախր հեծանիվ չունենք-ոնց քշենք՞: Արի գոնե էդ անտերը մեկից խլենք, առնենք, սարքենք, հնարենք: Բան չի ստացվում, -դու զոռ ես տալիս, թե քշեք:
Ու էս նույն կարուսելը արդեն 20 տարի է հայաստանում ու վերջին տարիներին էլ էս կայքում ֆռում է: Արդեն նույնիսկ իշխանությունն է ալիկի բերանով հռհռում մեր վրա, թե հենա 3 ակնանի երեխու հեծանիվը մանեժում դրած է, ինչքան ուզում եք քշեք, բայց մեկ է, ընդհանուր հայտարարի չենք գալիս:
Ինչ վերաբերում է ժողովրդավարության տեսությանը, ապա ես իմ բիձա հալով, ոչ միայն դրա տեսությանը, այլ գործնականին էլ եմ տեղյակ:
Լավ, հետաքրքիր, խիտռի բան ա, բայց միայն հեծանիվի վրա նստածների համար: Ու երբ դրա մասին խոսում են հեծանիվ չնստածները, հեքիաթը ռեզկի շատանում է, իրականությունը ռեզկի քչանում:
Արի բարիշենք այն կետում, որ քանի դեռ հեծանիվ չունենք, դու մեզ էդ չեղած հեշանիվը քշել մի պարտադրի:

Բիձ, էդ հեծանիվը մենք պտի սարքենք, էսի ոչ մի տեղից չես կարա առնես, վարյանտ չկա… հեծանիվդ չես սարքի, քշել չես սովորի, հեծանվավազքին էլ չես մասնակցի ու հետ կմնաս… 100%… դու խոմ ժողովրդավարության տեսությունն էլ, գործնականն էլ գիտես… չէ՞… որ չկա հեծանիվ ով ա մեղավո՞ր…

[dvgray]

Ժող ուզում եմ սկսել էն բանից որ հեղափոխությունը ամենավատ ու անարդյունավետ վարյանտն ա դեմոկրատական երկիր կառուցելու, դա ամենավերջին վարյանտն ա որ պետք ա օգտագործվի ու ես դրան էսօր նույնիսկ հեղափոխություն չէի անվանի այլ բռնի իշխանափոխություն… իշխանափոխությունն ու հեղափոխությունը չի կարա ինքնանպատակ լինի… դա ոչ միայն պետք ա լինի ժողովրդի դժգոհությունից ու վատ վիճակից այլ պետք ա լինի պահանջ/կարիք

կիգիզներն արել են էն ինչ կարողացել են, այսինքն բռնի ձևով իշխանափոխություն են արել ու դեռ հետո կերևա թե ինչ են կառուցում… առաջինից հետո պարզվեց որ չեն կառուցել, դրա համար էլ երկրորդի կարիքն եղավ… Վիշ այ որ ասում ես սեքսով են զբաղվել, հանգստացել են, եսիմ ինչ, դրա համար էլ էսօր հելան ու նույն բանը էլի կրկնեցին… էլի գնան տուն "սեքս անեն" էլի են նյույն բանն անելու մի 5 տարի հետո… դեմոկրատիան ու քաղհասարակությունը ինչքան էլ կառուցես վերջնական չի ու ամբողջական չի, գոնե շարունակական խնամք պտի ապահովես… հիմա կիրգիզները եթե ուզում են կառուցել եվրոպական ստանդարտներով ու այդ կարգի երկիր, ապա քաղհասարակություն ստեղծելը պարտադիր պայման ա… դեմոկրատական երկրի ամենաառաջնային պայմաններից մեկը դա քաղհասարակությունն ա… չեղավ՝ էլի երկիր կկառուցես, բայց ուրիշ ձևի… համենայն դեպս էն չի լինի ինչ որ մենք ենք ուզում կառուցել… քաղհասարակությունը երկրի կառավարումը դարձնում ա ռացիոնալ ու հասարակության ձայնն ավելի հստակ ա լսվում ու իշխանությունների համար դա անհրաժեշտություն ա իմանալու ժողովրդի տրամադրություններն ու դիրքորոշումը (կարծում եմ նորմալ երկրի իշխանություններին դա պտի որ հետաքրքրի)… սրանք բարոյական խոսքեր չեն այլ զուտ պրակտիկ մեխանիզմներ…

Հիմա եթե մենք քաղհասարակությունը համարում ենք ֆիկտիվ կատեգորիա ուրեմն մենք որևէ իշխանափոխությունից շատ սպասելիքներ չենք կարող ունենալ… քաղհասարակության ձևավորումը սկսում ա էն վայրկյանից երբ որոշում ենք կառուցել դեմոկրատական ազատ երկիր այլ ոչ թե հեղափոխությունից կամ իշխանափոխությունից հետո և շարունակվում անվերջ… կրթության պես ա, փողը որ տվիր չի նշանակում որ արդեն կրթվեցիր, հլա պետք ա գնաս ու սովորես ու հետո էլ շարունակես որովհետև ուսումը շարունակական պրոցես ա այլ ոչ թե ապրանք… չձևավորված հասարակությունը մասսա ա որը ղեկավարելը շատ դժվար ա անգամ մեծագույն ցանկության դեպքում դրա համար էլ դիկտատուրա ա ստեղծվում…

…ես Հայաստանում նկատում եմ քաղհասարակության ձևավորում (կարող ա սխալ եմ… հեռու եմ) ու եթե դրա ձևավորումը բերի անգամ բռնի հեղափոխության ես խնդիր չունեմ, չնայած եթե ձևավորվի, դրա կարիքը պտի չզգացվի… սա ասելով ես ինկատի չունեմ որ նախ պտի կառուցենք հետո իշխանափոխություն անենք, այլ որ սրանք զուգահեռ պրոցեսներ են որտեղ իշխանափոխությունը ստորադասվում է քաղհասարակության ձևավորմանը… վերջիվերջո քաղհասարակության ձևավորումը պտի ապահովի առանց ցնցումների պարբերաբար իշխանափոխություն, որը կլինի անհրաժեշտություն… նաստոյկա/adjustment…

հարգելիս
մի փոքրիկ, բայց կարևոր շտրիխ քո /և այստեղ, այս թեմայում գրված բազմաթիվ գրառումների/:
դեմոկրատական երկիրին հատուկ իշխանափոխության նորմալ մեխանիզմների առկայությունը հնարավոր է միմիայն այն դեպքում, երբ կան նորմալ կուսակցություններ: էն, որ պրեզիդենտի գլուխը չեք ուզում որ տապոռվի, կամ էլ դրա հակառակը, որ չենք ուզում որ երկիրը լինի դիկտատոուրա կամ ժողովրդի վրա պլիված իշխանություն… դա ապահովվում է կուսակցությունների գործում մեխանիզմով: որ առաջին հերթին կուսակցղության ներսում է տեղի ունենում ընտռրություն, ու եթե պրեզիդենտը կամ մինիստրը փորձում է տրյուկներ անել պետության կամ ժողովրդի գլխին, ապա հենց իրա կուսակցությունը նրան հում-հում կուտի ու վայրկյանական իշխանությունից դուրս կշպրտի, քանի որ նա թույլ չի տա իր հեղինակության ու հետևաբար իր հաջորդ ընտրություններում ստացած քվեների հետ խաղեր տալ:

իսկ քաղաքացիական հասարակություն ասածը՝ դա ընտրության ժամանակ դիրքորոշում հայտնող մասսայի մասին է ընդամենը, այլ ոչ թե զիբիլը ճիշտ տեղում թափող կամ միլիցում կարգի բերող մասայի մասին: այդ ամեն ինչը ՝է դա կուսակցությունների ու կուսակցական գործիչների խնդիրն է, որոնք նաև փող են ստանում դա որպես մասնագիտություն կիրառելու համար:

ձեր գրելուց թե չէ տպավորություն է ստացվում, որ ամերիկայում քաղաքցիական հասարակությունը զբաղված է երկիում օրենքների պաշտպանությամբ կամ քաղաքապետարանին ամենօրյա աշխատանիքի հրավիրելով…
թուրիմացության մեջ եք գցում անիրազեք մարդկանց:

ասեմ, որ այդպիսի բան չկա:

իսկ եթե կուսսակցությունները չեն կատարում իրենց ֆունկցիան /օրինակ հայաստանի պես կուսակցությունը ՝ դա ինչ որ մեկի կողքը հավաքված թայֆա է/, ապա անխուսափելիորեն կամ լինում է Հայաստանի, Ռռուսաստանի, Տաջիկստանի… պես ճորտատիրական կարգեր, կամ էլ օրինակ Կիրգիզիայի պես պրեզիդենտների ու կառավարության ռեժիմով ծեծ:

նորից եմ կրկնում, ժողովուրդ ջան, քաղաքական կուսացություների ֆունկցիան մի դրեք ժողովրդի վրի: դա աննորմալություն է՝: հերիք չի դնում եք, հլա մի բան էլ ուրախանում եք, որ փողոցում մեկը միլիցու հետ կարողացավ բազառ անի,

[Mephistopheles]

հարգելիս
մի փոքրիկ, բայց կարևոր շտրիխ քո /և այստեղ, այս թեմայում գրված բազմաթիվ գրառումների/:
դեմոկրատական երկիրին հատուկ իշխանափոխության նորմալ մեխանիզմների առկայությունը հնարավոր է միմիայն այն դեպքում, երբ կան նորմալ կուսակցություններ: էն, որ պրեզիդենտի գլուխը չեք ուզում որ տապոռվի, կամ էլ դրա հակառակը, որ չենք ուզում որ երկիրը լինի դիկտատոուրա կամ ժողովրդի վրա պլիված իշխանություն… դա ապահովվում է կուսակցությունների գործում մեխանիզմով: որ առաջին հերթին կուսակցղության ներսում է տեղի ունենում ընտռրություն, ու եթե պրեզիդենտը կամ մինիստրը փորձում է տրյուկներ անել պետության կամ ժողովրդի գլխին, ապա հենց իրա կուսակցությունը նրան հում-հում կուտի ու վայրկյանական իշխանությունից դուրս կշպրտի, քանի որ նա թույլ չի տա իր հեղինակության ու հետևաբար իր հաջորդ ընտրություններում ստացած քվեների հետ խաղեր տալ:

իսկ քաղաքացիական հասարակություն ասածը՝ դա ընտրության ժամանակ դիրքորոշում հայտնող մասսայի մասին է ընդամենը, այլ ոչ թե զիբիլը ճիշտ տեղում թափող կամ միլիցում կարգի բերող մասայի մասին: այդ ամեն ինչը ՝է դա կուսակցությունների ու կուսակցական գործիչների խնդիրն է, որոնք նաև փող են ստանում դա որպես մասնագիտություն կիրառելու համար:

ձեր գրելուց թե չէ տպավորություն է ստացվում, որ ամերիկայում քաղաքցիական հասարակությունը զբաղված է երկիում օրենքների պաշտպանությամբ կամ քաղաքապետարանին ամենօրյա աշխատանիքի հրավիրելով…
թուրիմացության մեջ եք գցում անիրազեք մարդկանց:

ասեմ, որ այդպիսի բան չկա:

իսկ եթե կուսսակցությունները չեն կատարում իրենց ֆունկցիան /օրինակ հայաստանի պես կուսակցությունը ՝ դա ինչ որ մեկի կողքը հավաքված թայֆա է/, ապա անխուսափելիորեն կամ լինում է Հայաստանի, Ռռուսաստանի, Տաջիկստանի… պես ճորտատիրական կարգեր, կամ էլ օրինակ Կիրգիզիայի պես պրեզիդենտների ու կառավարության ռեժիմով ծեծ:

նորից եմ կրկնում, ժողովուրդ ջան, քաղաքական կուսացություների ֆունկցիան մի դրեք ժողովրդի վրի: դա աննորմալություն է՝: հերիք չի դնում եք, հլա մի բան էլ ուրախանում եք, որ փողոցում մեկը միլիցու հետ կարողացավ բազառ անի,

Դիվ ջան կուսակցությունը քաղհասարակության բաղադրիչներից մեկն ա ու իշխանափոխության մեխանիզմ չի հանդիսանում… կուսակցույուններում միավորված են քաղաքական ընդհանուր հայացքներ ունեցող մարդիկ… իսկ մեխանիզմը ընտրություններն են… դեմոկրատական երկրում ես ապրում ու պտի որ իմանաս…

…իսկ էս քո քաղաքացիական հասարակության սահմանումը սպանեց ընգեր… մի հատ վրով անցի էլի բռատ… մի հատ դաբլչեք արա էլի… իմ խաթր

[Chuk]

-Քաղաքական նիստուկաց, Չուկ ջան, -քաղաքական:
Լավ է, ասածներիցս ինչ որ բան ընկալվում է:
Ուրեմն արժի շարունակել:
Սկսենց հեծանիվից:
Դեմոկրատիան հեծանվի պես մի բան է- որ նստար, պտի քշես: Հենց կանգնեցիր -կընգնես: Այսինքն հեծանիվը հենց իր կինեմատիկայի հաշվին է կայուն: Հիմա դու հայաստանի համար քննարկում ես հեծանիվի մոդելը, մոռանալով, որ մենք հլա հեծանիվ չունենք, տո դաժե սամակատ չունենք, տո էշի կաշկա էլ չկա արանքում: Ոչ մի բան չկա այ ախպեր:
Դու առաջ ընկած, մեզ էլ հիմարի տեղ դրած՝ վիճում ես, թե այ տուպոյներ, չեք հասկանում, որ պետք ա հեծանիվը քշել: Մենք էլ փորձում ենք քեզ սթափեցնել, թե Չուկ ջան, ախր հեծանիվ չունենք-ոնց քշենք՞: Արի գոնե էդ անտերը մեկից խլենք, առնենք, սարքենք, հնարենք: Բան չի ստացվում, -դու զոռ ես տալիս, թե քշեք:
Ու էս նույն կարուսելը արդեն 20 տարի է հայաստանում ու վերջին տարիներին էլ էս կայքում ֆռում է: Արդեն նույնիսկ իշխանությունն է ալիկի բերանով հռհռում մեր վրա, թե հենա 3 ակնանի երեխու հեծանիվը մանեժում դրած է, ինչքան ուզում եք քշեք, բայց մեկ է, ընդհանուր հայտարարի չենք գալիս:
Ինչ վերաբերում է ժողովրդավարության տեսությանը, ապա ես իմ բիձա հալով, ոչ միայն դրա տեսությանը, այլ գործնականին էլ եմ տեղյակ:
Լավ, հետաքրքիր, խիտռի բան ա, բայց միայն հեծանիվի վրա նստածների համար: Ու երբ դրա մասին խոսում են հեծանիվ չնստածները, հեքիաթը ռեզկի շատանում է, իրականությունը ռեզկի քչանում:
Արի բարիշենք այն կետում, որ քանի դեռ հեծանիվ չունենք, դու մեզ էդ չեղած հեշանիվը քշել մի պարտադրի:

Բիձս, ներող շեֆ, բայց էդ դու դեռ պիտի փորձես հասկանալ, ընկալել, թե քեզ ինչ են ասում:
Գրառումդ ցույց տվեց, որ չես ընկալել:

Ուրեմն ղրղզները էդ հեծանիվը ձեռք էին բերել (քո լեզվով եմ ասում), չէին քշել, տվին ջարդուփշուր արին, գնացին նոր հեծանիվ ձեռք բերեցին, մի քանի օր առաջ, ու ահա իմ դիտարկումները ցույց են տալիս, որ իրանք էլի չեն քշելու, պադվալում գցելու են, մի քանի տարի հետո էլ ջարդեն փշրեն: Էսքանը ղրղզների մասին, իսկ դու փորձի հասկանալ ու ընկալել թե ինչ եմ ասում, մեկ էլ տեսար ստացվեց:

Հիմա ընդհանրապես հեծանվի մասին: Հեծանիվը կարելի է գնալ ու խլել: Հեծանիվը կարելի է աշխատանքով ձեռք բերել: Հեծանիվը կարելի է ինքնուրույն սարքել:
Տարբեր ձևեր կան:
Ու բոլորն էլ անիմաստ են, եթե նախապես չես որոշել հեծանիվն իր նպատակով օգտագործես, քշես:
Եթե չես կարողանալու քշես, ու քցելու ես պադվալում, կամ էլ, չգիտեմ, ասենք տոնածառից կախես, էդ ձեռք բերելդ անիմաստ բան ա դառնում: Իսկ եթե ձեռք բերելուց էլ լիքը ռեսուրսներ ես կորցնում, ապա էլ ավելի անիմաստ:

[Բիձա]

Բիձ, էդ հեծանիվը մենք պտի սարքենք, էսի ոչ մի տեղից չես կարա առնես, վարյանտ չկա… հեծանիվդ չես սարքի, քշել չես սովորի, հեծանվավազքին էլ չես մասնակցի ու հետ կմնաս… 100%… դու խոմ ժողովրդավարության տեսությունն էլ, գործնականն էլ գիտես… չէ՞… որ չկա հեծանիվ ով ա մեղավո՞ր…

Նախ հեծանիվ ասածը դա լայն իմաստով, ոչ թե ժողովրդավարությունն է, այլ պետությունը:
էդ հարցը թողնենքն մի կողմ, անցնենք ձեր տարբերակին:
Մեֆ ջան, որ ընդգծածիցդ մի 2 բառ են կողմ էլ կարդայիր, կտեսներիր, որ որպես տարբերակ գրել եմ նաև քո ասած "սարքենքը"
Հիմա դուք ասում եք, թե սարքելն ու քշելը միաժամանակյա պրոցես ա: Ով է դրա դեմ բան ասել, իհարկե էդպես ա:
Բայց երբ սկսում ես մանրից սարքելը ու ամեն անգամ մեկը կողքից գալիս քացով, թնդանոթով սարքածդ ջարդ ու փշուր ա անում, ճիճվությամբ, խաբեությամբ ու իրա գեղցի հալով քեզ կզցրած ա պահում, ու չի թողնում որ հաջորդ անգամ նույնիսկ հեծանիվի ամենատարրական մասերը դրսից առնես բերես ներս /զոր-օրինակ բարձրախոսների ներմուծման պատմությունը/, ժողովրդին երկրից լարում ա դուրս, թե գնացեք դրսում արածեք, եկեք տանը կթվեք, ապա հարց է առաջանում: Թե արդյոք մենք մի քայլ առաջ գնացել ենք սարքելու հարցում՞
Իրենք ամեն մեկը դառել է մի բուղա, իսկ մենք էլի նույն հին ջարդած տաշտակի առաջ ենք, ցամքած ու շշկռած:
Ղրղզները ուրիշ վարիանտով են գնում: Ամեն անգամ իրենց ֆռցնողին սատկացնում են ու գնում են սեքսով զբաղվելու :
Մյուս եկողը եթե էլի ֆռցրեց, էլի սատկացնում են ու էլի գնում յուրտայի խորքերը իրենց գործին:
Մենք ասում ենք, թե էս վարիանտով հեծանիվ սարքելը մի 1000 անգամ մեր սարքելու ազգային ավանդույթային տեխնոլոգիայից խելոք ու արխային ձև ա:
Ես իմ ասածի ճշմարտությունը փորձում էմ ապացուցել ուրիշ երկրների քաղաքական պատմության փորձով- չի ստացվում, Տրիբունն իրա գիտելիքի ու փորձի բազայով- բան չի ստացվում: Վիշապը իրա նաղդ տրամաբանությամբ- վարիանտ չկա:
Ստացվում է, որ ակումբում էդ հարցը ապացուցելու ձև չկա:
Կարաս հարցում էլ անես- մենք փոքրամասնություն կկազմենք, որովհետև մեծամասնությունը շարժվում է համաձայն ազգային բանահյուսական հեքիաթների:
Դե ինչ-ժամանակը ցույց կտա:
Սպասեք- տեսեք:

[Բիձա]

Բիձս, ներող շեֆ, բայց էդ դու դեռ պիտի փորձես հասկանալ, ընկալել, թե քեզ ինչ են ասում:
Գրառումդ ցույց տվեց, որ չես ընկալել:

Բա, Չուկ ջան, դժվար հասկացողներ ու վաաբշե չհասկացողներ էնքան կան:
Ես մի ձևի անընկալող եմ, մեր երկուստեք չհարգած հայտնի տղերքը մի այլ ձևի անհասկացող:
Ինչքան ուզում ես բացարտրի, մեկ է -ես էլ, տղերքն էլ, չնայած տարբեր պատճառներով, բայց հաստատ քեզ չենք հասկանալու:
Ու ստացվում է, որ ինձ ու տղեքին կամ պտի արգելափակես, կամ խփես սպանես, կամ շարունակես դաստիրակելը: /իմա հեծանիվ սարքելը/:
Շարունակիր դաստիրակելը ախպեր ջան:
Տղերքին էդ վարանտը շատ ա ձեռ տալի:
Ես էլ դեմ չեմ, բիձու անհետաքրքիր օրերս եմ անց կացնում քեզ հետ հակաճառելով:
Բայց հիշիր, որ արանքում քո դաստիարակչական աշխատանքը լուրջ ընդունող ու հասկացող շատ մարդիկ կան, որոնք իմ ու քո վաժնի վիդից շշկռած, չգիտեն թե ոնց անեն-ով է ճիշտ, ով սխալ: