Օ, մինչև կյանքում չհանդիպես, չես հասկանաբայց ամենայն անկեղծությամբ, ես կասեի, որ շատ երեխաների մոտ առաջին սեռական փորձը լինում է մանկապարտեզում: Լրիվ լուրջ եմ ասում: Ոչ լրիվ բացահայտ, բայց բնույթով նույնն ա: Չես հավատում՝ մի հավատա:
Քերրին հիշեցիՉէ, բայց ինչի ես խցկում ստեղ պարտադրել բառը։ Դու ոչ ոքի էլ քչինչ չես պարտադրում։ Դու ուղղակի ցույց ես տալիս քո, այո՛, հենց ՔՈ տեսանկյունից ճիշտ պահվածքը, որովհետև դու ես ծնողը, դու ես պատասխանատու երեխայիդ համար, իսկ երբ փոքր տարիքում նրան սովորացնում ու բացատրում ես, դա պարտադրանք չի։ամենալավ խորհուրդը, որ այս առումով կարելի է տալ՝ take it easy, dude
Ընդհանրապես պարտադիր չի: Բայց դժբախտ լինելու համար էլ պարտադիր չի: Ու գիտելիքների առկայությունը, նամանավանդ լիարժեք ու առողջ, կպաշտպանի իրան սեռական չարաշահումներից: Այլ կերպ ասած՝ եթե դու չխոսես երեխայիդ հետ սեքսից, ինքն էլ քո հետ չի խոսելու այդ մասին ու իր պատկերացումներն ինքնուրույն է կազմելու: Այդ պատկերացումները ոչ միշտ են լինելու ճիշտ: Արդյունքում՝ դեռահասների հղիություն, սեռավարակներ, սեռական չարաշահումներ, մարմնական տրավմաներ, վատ սիրեկաններ և այլն:Հակառակը, կակռազ բախտավոր լինելու համար հեչ պարտադիր չի, որ հազար հոգու հետ պրակտիկ գիտելիքների յուրացմանը մասնակցած լինի...
Կսահմանե՞ս, թե ինչն է բարոյական, ինչը՝ ոչ:Ուղղակի, իմ կարծիքով, երբ երեխան հարցնում ա "որտեղից ա ինքը եղել", պետք ա դրա հետ միասին ծնողները բացատրեն ֆիզիկական ասպեկտներին չվերաբերող բաները, բարոյական, երևի։
Նախ՝ դա արդեն ծնողի հոգեբանության պրոբլեմն է: Պետք չի այն երեխայի հոգեբանության պրոբլեմ դարձնել: Երկրորդ՝ եթե մի բան ամոթ է, ապա դա ամոթ է՝ անկախ տարիքից (իհարկե, բացի տակն անելուցՀամ էլ՝ շատ ծնողներ, երբ երեխաները հարցեր են տալիս, սկսում են ներվայնանալ, ասում են՝ ամոթ ա, էդ ինչեր ես խոսում... ու երեխայի մոտ միանգամից ամոթի ու վատ արաքի հետ ա տպավորվում դա։ Իսկ եթե տեղը տեղին բացատրեն իմ ասածները (սեր, բարոյականություն, նորմալ պահվածք, ընդունված ձև, դրա ժամանակը.... ) տենց բան չի առաջանա։ Երեխան կհասկանա, որ երբ դրա ժամանակը գա՝ դա ամոթ չի լինի։):
Էջանիշներ