Ո՞վ չգիտի, որ հայերս հյուրասեր ժողովուրդ ենք: Մեր հյուրասիրության մասին մի անգամ հայի ընտանիք ոտք դնողը պիտի չմոռանա: Հյուրասիրելիս մերոնք երբեմն ծայրահեղությունների մեջ էլ են ընկնում. Տարիներ առաջ մեր հարևանի աղջկան Լիբանանից պիտի գային՝ ուզելու: Հարևանս ավտոն ծախեց՝ հյուրերին հավուր պատշաճի ընդունելություն կազմակերպելու համար: Հյուրերը եկան, մի երեք օր իրենց տանը մնացին, Հայաստանի տեսարժան վայրերով հարևանիս հաշվին շրջեցին, մի մատանի դրին աղջկա մատն ու գնացին իրենց Լիբանանը: Այնտեղից նոր հեռախոսով հայտնեցին, թե՝ «մենք չգիտեինք, որ դուք այսքան աղքատ եք ապրում: Մեր խնամիությունը չի ստացվի...»:
Ոզում եմ իմանալ հիմնականում կանանց կարծիքը՝ արժե՞ որ մենք «կաշվից» դուրս գանք երբեմն լրիվ պատահական մարդկանց հյուրասիրելու համար:
Էջանիշներ