Իսկ պարտադի՞ր է ներս հրավիրել ու հյուրասիրել մեկին՝ նրա վրա ծախսելով ամենաթանկագինը՝ ժամանակդ, երբ այդ մարդը քեզ լրիվ անհետաքրքիր է, պիտի ջանք թափես նրա հետ իրեն հուզող թեմաներով խոսակցության թելը պահելու համար, հաճախ գրեթե բոլոր հարցերում հետը համաձայնելով: Չէ որ նաև շատերիս բնավորությունն է խոսել սեփական խնդիրներից ու հոգսերից, առանց դիմացինի կարծիքը հաշվի առնելու՝ հոգին առաջը դատարկել: Մարդը քեզանից կարեկցություն է սպասում, դու էլ ստիպված տրամադրում ես այդ կարեկցանքը: Հերթական դիմակահանդեսը:
Ես կին չեմ բայց թույլ տվեք պատասխանել , որովհետև հիշեցի մի հոդվծի մասին ,որը տպագրվել է տարիներ առաջ ռուսաստանում « արմյանսկոե գաստեպրիմստվը ի ռուսկայա սպասիբա » եղելությունը այն էր ,որ ռուսները եկել էին Հայաստան , իրենց հասցեն չէին գտել և տաքսու վարորդը սրանց տարել էր իրանց տուն ու թագավորական պատիվ տվել էս ապերախտներն էլ գնացել էին ռուսաստան ու հոդված էին գրել թէ էս Հայաստանի տաքսու վարորդները ինչքան կողմնակի եկամուտ ունեն , որ կարողանում են այդպիսի հյուրասիրություն անել :արեւածագ-ի խոսքերից
Հյուրասիրությունը մեզ մոտ ազգաին առանձնահատկություն է իսկ ամենա հյուրասեր ժողովուրդը ապարանի շրջանի ժողովուրդն է :
Աղքատը ցանկանում է ապրել գոնե մեկ օր ավելի երկար , իսկ հարուստը ցանկանում է ապրել գոնե մեկ օր ավելի լավ :
Մեր այգու զրուցարանում սեղան կա, որի մոտ տասներկու հոգի ազատորեն նստում են: Դա շատ լավ է, երբ հարազատներս հավաքվում են, ամռանը միասին տոներ ենք նշում: Իսկ երբ հեռու- մոտիկ հարևաններն են հավաքվու՞մ, ու ես պիտի աստիճաններով վերուվար վազելով նրանց տարբեր բաներ մատուցեմ: Այնքան մեծ է ցանկությունս մի օր բոլորին գրողի ծոցը ճամփելու: Բայց այդ օրը այդպես էլ չի գա: «Չէ՞ որ մենք հայ ենք...»:
Կարծես թե հասկանում եմ քեզ: Իրականում ամենօրյա հյուրասիրությունը կարա եւ հոգնեցնի, երբ կատարում ես մատուցողի դեր: Եթե ինքդ էլ հասցնես մի քիչ ընկերակցես իրենց ու դու էլ մի քիչ հագստանաս երեւի թե էտքան չձանձրանաս, բայց երբ ավելի շատ էտ վազվզոցն ա նյարդայնացնում: Ու բացի էն, որ դա ազգային հատկանիշ ա, նաեւ դաստիարակության արդյունք ա:
Արևածագ (09.04.2010)
Թե բնավորություն, թե ճարահատյալ պահվածք, բնավորություն է, որովհետև դա բոլորիս մեջ ձևավորվում է ավելի վաղ տարիքից, ժառանգում ենք մեր ծնողներից, տեսնելով նրանց պահվածքը մենք նույնպես այդպիսին ենք դառնում, իսկ դա մանրից որոշ դեպքերում վերածվում ա ճարահատյալ պահվածքի, բայց դե հյուրասիրությունը լավ բան ա և դա մեր ազգի լավ գծերից մեկն է:
Արևածագ (09.04.2010)
Մի էսպիսի ասացվածք կար է. Ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ:
Հմմ...
Օրինակ, Օսերի մոտ (չգիտեմ, հնարավոր նաև այլ կովկասյան եւ ասիական ժողովուրդների մոտ) ընդունված է, որ կանայք պետք է սեղանը պատրաստեն իսկ հետո հեռանան՝ թողնելով տղամարդկանց մենակ։
Մեր բարեկամներից մեկը պատմում էր, որ մի անգամ երբ գնացել են Օսիա՝ աղջիկ ուզելու, բարեկամներին այդպես էլ չի հաջողվել այդ աղջկան նորմալ տեսնելորովհետև իրենց ադաթնեերի համաձայն կանայք պետք է տղամարդկանց մենակ թողնեն սեղանի մոտ, իսկ իրենք խոհանոց հեռանան։
Ես, օրինակ, ամենից շատ սիրում եմ կազմակերպել ֆուրշետային ֆորմատով հյուրասիրություն։ Դա միակ ձևն է, երբ մարդիկ կարող են համ ուտել, համ պարել, համ շրջել, իրար հետ զրուցել։
Իսկ կովկասյան հյուրասիրությունը դատապարտված է վերածվել ուտել– խմելու
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Արևածագ (09.04.2010)
Հմմ...
Օրինակ, Օսերի մոտ (չգիտեմ, հնարավոր նաև այլ կովկասյան եւ ասիական ժողովուրդների մոտ) ընդունված է, որ կանայք պետք է սեղանը պատրաստեն իսկ հետո հեռանան՝ թողնելով տղամարդկանց մենակ։
Մեր բարեկամներից մեկը պատմում էր, որ մի անգամ երբ գնացել են Օսիա՝ աղջիկ ուզելու, բարեկամներին այդպես էլ չի հաջողվել այդ աղջկան նորմալ տեսնել
Ես, օրինակ, ամենից շատ սիրում եմ կազմակերպել ֆուրշետային ֆորմատով հյուրասիրություն։ Դա միակ ձևն է, երբ մարդիկ կարող են համ ուտել, համ պարել, համ շրջել, իրար հետ զրուցել։
Իսկ կովկասյան հյուրասիրությունը դատապարտված է վերածվել ուտել– խմելու
Շատ հեռու գնալ պետք չի, մեր մոտ էլ կա: Տարիներ առաջ ընկերուհիս ընտանիքով գնացել էր իր ծանոթներից մեկին հյուր: Հյուրընկալները գյուղում էին ապրում: Հիմա անկեղծ ասած էտ գյուղի անունը չեմ հիշում, բայց երեւի թե հեռավոր գյուղերից էր, որտեղ դեռ պահպանվել էին ադաթական սովորույթները: Երբ եկել էր ճաշելու ժամանակը իմ ընկերուհուն, որպես հյուր՝ հետն էլ քաղաքից եկած, թույլատրել էին ընդհանուր սեղան նստել: Ու ինչքան էր եղել ընկերուհուս զարմանքը, երբ տեսել էր թե ոնց են տան տիկինն ու հարսները սեղանը պատրաստելուց հետո քաշվում խոհանոց եւ սպասում մինչեւ ավարտվի ճաշկերույթը: Ի դեպ էտ գյուղում ընդունված էր նաեւ, որ հարսները մինչեւ սկեսուր դառնալը իրավունք չունեն իրենց սկեսրայրի հետ « խոսալու»:
Սա որ ես իմացա զարմացա, բայց հլա ինչ լավա, ավելորդ տուրուդմփոցներից մեխանիկորեն ազատվում ես, ինքը խոսումա, խոսումա... դու հեչ...լուռ ու մունջ Սաքոն ես...
Արևածագ (09.04.2010)
Կոմպլեքս...Հյուրասիրություն. ազգային բնավորություն, թե՞ ճարահատյալ պահվածք
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Chilly (09.04.2010)
Ինձ շատ հետաքրքրեց այս տեսակետը: Գուցե իսկապես բարդույթի արդյունք է մեր պահվածքը, ինչ է, որ հանկարծ ուրիշները մեր մասին վատ բան չմտածեն: Էլի եմ կրկնում, խոսքն այն հյուրերի մասին չի, ում հրավիրել ես ինքդ ու սրտանց ուզում ես, որ երկար մնան: Լավ կլիներ, որ ministr-ը մի քիչ ավելի պարզաբաներ իր «կոմպլեքս» ասածը:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ