Միանշանակ աբսուրդ է ցեղասպանությունը թուրքերի կողմից փայլուն քաղաքական քայլ որակելը: Նույնիսկ եթե սառը դատենք, ապա նրանց կողմից դա զուտ մարդու ամենագազանային բնազդներին տրվելու արդյունք է, ոչ թե մտածված քայլ… Նույնիսկ այսօր ենք համոզվում, որ թուրքը չի ազատվել իր այդ բնազդներից ու նման ձևով շարունակում է «առաջ» գնալ… Ինչևէ մի օր դա իր դեմն է գալու…
Ինչ վերաբերվում է մեզ, թե ինչու մենք ոչխարի նման կոտորվեցինք… Իմ կարծիքով դա մեր մեջ նախորոք «սրսկված» մտածելակերպ էր, հայ հասարակության մեծամասնությունը աղանդավորի նման «առաջ» էր գնում այն գաղափարի հետևից, որ «լավ է մեռնել թշնամու ձեռքով, քան թե զենք վերցնել ու «մեղք գործել»…»: Քանի որ նրանց ոչ մեկը չէր բացատրել, որ զենք վերցնելուց առավել մեծ մեղք է, երբ թույլ ես տալիս մորթեն քո երեխային, քո մերձավորին ու չես պաշտպանվում… Չեն բացատրել որ առավել մեծ մեղք է ապրել ոչ թե հանուն քո ազգի, պետության հողի, այլ հանուն «հավատի», ավելի ճիշտ կրոնի… Ու հիմա էլ դա դեռ շատ շատ խորը նստածա մեր մեջ… Այ նունիսկ ես էս տողերը գրելուց, մի տեսակ կաշկանդվում եմ՝ ու մտքովս անցնումա՝ «բա մեր քրիստոնեությունը»… Բայց տրամաբանությունս չի թողնում որ այդ միտքը հաղթի… Դրա համար էլ մենք այսօր չունենք պետական մտածելակերպ: Մենք այսօր որբի պես նայում ենք ռուսաստանների, ամերինակեր ու եվրոպաների ձեռքին ու խոսքին… Ինչպես հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանն է ճիշտ բնորոշել՝ մենք էս 1700 տարիյա «կռվում» ու մեռնում ենք ոչ թե հանուն մեր հողի, այլ հանուն հավատի… Ժամանակն է վերաձևել մեր արժեհամակարգը ու ամեն ինչ իրա տեղը կընկնի… Ու դա պիտի սկսվի դպրոցներից: Ցավոք սրտի, մեր կրթական համակարգը օր օրի ավելի են ոչնչացնում… /պատկերացնում եք, երեխեքից ամեն մի քննության համար 20000 դրամ են հավաքում… ինչա թե մի կոտրած 3 դնեն… Մենք ենք մեղավոր որ տալիս ենք էդ փողը…/ Էս ո՞ւր ենք գնում սենց…
Մեջբերել
Էջանիշներ