Դա լիովին քո գործնա:Քո հետ վիճելու մտադրություն չունեմ, անիմաստ բան եմ համարում քո դեպքում
Է բա: Երևի չհավատաս, բայց "Մայրիկ"ը նայելուց մինչև հիմա երբեմն պահի տակ կարողա հուզվեմ:այնպես ցույց տվեցիր որ սիրտդ զոհված հայերի համարա անչափ ցավում ա
Էս սերունդին` չէ, ես ինձ դատելու ու պատժելու իրավունք չեմ վերապահի:, դե եթե այդպես ա թուրքին կպատժե՞ս իր արարքի համար խոսքս այս սերունդին ա վերաբերվում,
Բայց ես հայ եմ, ու անընդունելի եմ համարում նույնիսկ ամենաանհեթեթ երազներումս փորձեմ հարցին նայեմ թուրքերի տեսակետից, ու նույնիսկ թեորետիկ առումով փորձեմ իրանց արդարացնեմ` օգտագործելով "չտեսնված քաղաքական քայլ" բառակապակցությունը: Ու երբ ինձ հարցնում են դրա մասին, լինի հարցնողը հայ թե արտասահմանցի` ես ավելի լավա ձեռս պոկել տամ, քան թե հարցնողին սկսեմ թեման պարզաբանել թուրքերի ու իրանց շահերի տեսանկյունից` յուղ լցելով առանց էս էլ գիշեր ցերեկ աշխատող թուրքական պրոպագանդիստական մեքենայի շարժիչին:
Հեշտա ասել` թող հայերը պայքարեին, թող էս անեին էն անեին, զենք ճարեին բարցի տակ պահեին և այլն: Որտեղ կարացին` պայքարեցին, որտեղ չկարողացան` չպայքարեցին, որտեղից կարողացան` փախան, որտեղից չկարողացան` զոհ գնացին - էդա եղելությունը: Ու մեր իրավունքներից դուրսա ասել, որ կարող էին պայքարեին, պիտի պայքարեին, որ մենք իրանց տեղը լինեինք` կպայքարեինք, և այլն: Որովհետև զինված պրոֆեսիոնալ մարդասպաններին շատ հեշտա վախեցնել, կառավարել, բնաջնջել խաղաղ ժողովրդին:
Ու շատ դժվարա ինչ որ բան անել, երբ պրոֆեսիոնալ զինվորականները մի օր հուփ են տալիս ու սկսում են քեզ, ընտանիքը, գեղը բնաջնջել:
Մեղավոր են թաքցնելու, չընդունելու, չտեսնված քաղաքական քայլ համարելու մեջ, ոչ թե կազմակերպելու ու իրագործելու: Էդ լրիվ տարբեր մասշտաբի մեղքեր են:դե ինչ կապ ունի եթե իրանց թոռները չեն ընդունում որ իրանց պապերը մարդասպանություն են արել ուրեմն մի մեղավոր էլ իրանք են:
Ինչևէ, եթե դեմ չէս, արժի էս հարցերի քննարկումը տեղափոխել Եղեռնի մասին թեմա` թե չէ օֆֆթոփենք գը: Մյուս հարցը ընդեղ տուր, եթե դժվար չի:
Մեջբերել
Էջանիշներ