Էրեխեք, եկեք էդ խորը մտքերի փնտրտուքը թարգենք էլի: Բյուր, ի՞նչ խորը միտք, ի՞նչ ասելիք: Որ սկսում են գրականության ասլիքից խոսալ, խորհրդային տարիներն են հիշում, ինչը Սևակի ժամանակաշրջանն ա հենց

Չգիտեմ, մի տեսակ ձանձրալի ա գրականության ասելիք քննարկելը, գրականագիտական ծանրակշիռ քննարկումներ ոնց չեմ սիրում, կամ դուրս գալիս ա, կամ չէ, ասելիքն ի՞նչ ա: Եթե մարդն ասում ա՝ մենք քիչ ենք բայց հայ ենք, դրա ասելիքն էն ա, որ մենք քիչ ենք, բայց հայ ենք, եթե ասում ա՝ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, դրա ասելիքն էն ա, որ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, ուրեմն պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, մի լար լույս, մի լար, երկինքեն ինկնողը չի լար, ուրեմն հենց էդ և այլն: Ասելիք, չէ մի հոգու թրթիռ, քիչ էլ մնա կսկսեք ժանրի մասնատման ու լեզվի տրոհման մասին խոսել, վռազ-վռազ ախպեր գրողի գրքի համար նախաբան չենք գրում, փող ա կպել, շուտ տպենք լմնցավ, գնաց...
Էջանիշներ