Սևակի «Քիչ ենք, բայց հայ ենք» ստեղծագործության վերլուծություն, քննարկում

[Dayana]

Դայ, էդ մենքը կեղծիք ա հաղորդում, ստիպում չհավատալ իրա անկեղծությանը: Ու դա էդ բանաստեղծության թերություններից ընդամենը մեկն ա: Մնացածն էս ամբողջ թեմայով մեկ գրված ա: Ուղղակի ես դա մատնանշել էի, որ Սևակի ու Չարենցի տարբերությունն ավելի ակնհայտ դառնա:

Իսկ թե ինչու չեմ սիրում Սևակի պոեզիան, էստեղ արդեն հազար հատ հիմնավորում բերեցի (ընդ որում` առանց որևէ մեկի կպնելու, ինչը շարունակ անում են Սևակին պաշտպանողները):

Ես մենք լսելիս շատ ավելի անկեղծություն եմ զգում, քան ՝ ես, ու եթե ես բանաստեղծ եմ, իմ ազգը մենակ ես չեմ, բայց լավ, քեզ հետ ամեն ինչ պարզ ա Անձնական-մանձնական, էդ` «Մենք քիչ ենք, բայց մեզ հայ են ասում», երբ չենք կարողանում բանավիճել կամ «կծում» ենք, կամ «հարվածում»:
Հուսով եմ հիմա կզգաս թե ինչ կարևոր ա էս պահին մենք-ը, որովհետև «ես»-ս էստեղ կապ չունի

Մնացած թվարկածդ թերություններին չանրադառնամ, արդեն գիշարվա միլիոնն ա, հետո կհանդիպենք, հանգիստ կխոսենք:

Հ.Գ. Մեկ էլ ես «տեխնիկական մարդ» եմ, իմ համար «վերլուծել», նշանակում ա վերցնել մի բան ու ինքն իրենով վերլուծել, ոչ թե համեմատել, դա լրիվ ուրիշ «գործողություն» ա