Սևակի «Քիչ ենք, բայց հայ ենք» ստեղծագործության վերլուծություն, քննարկում

[Արշակ]

Ի դեպ Սևակը երևի թե ամենակրթվածնա մեր գրողներից, և, ըստ իս, հենց դա է պատճառը նրա բանաստեղծությունների մի տեսակ «սարքովի» լինելու ։ Չարենց, Շիրազ, Թումանյան… Բոլորը գրել են հոգու խոսքերով, իսկ Սևակը գիտելիքներով

Իմ կարծիքով, կրթվածությունը ու գրագետ գրելը ոչ մի կերպ չի կարող խանգարել մտքերն անկեղծ արտահայտելուն։ Համոզված եմ, որ եթե Թումանյանը ավելի գրագետ լիներ, դա նրան չէր խանգարի անկեղծ ու մարդամոտ ոճով գրելուն։ Ընդ որում, բարբառով գրելը անգրագետ գրելու հետ կապ չունի, և գրագիտությունն էլ գրքային կամ սարքովի բառեր օգտագործելու մեջ չէ։

[StrangeLittleGirl]

Սևակն իրոք շատ լավ հայերեն գիտեր: Դեմ չեմ, կարող էր անկեղծ բանաստեղծություններ գրել, բայց, իմ կարծիքով, նա պարզապես ցանցկացել է ցույց տալ, թե ինչքան շատ բառ գիտի կամ փորձել է օգտագործել իր իմացած բառերը, հորինել նորերը, և արդյունքում ստեղծվել են անշունչ բառախաղեր:

[Sergey]

Ստացվում է ինչ, Սևակը «արհեստավարժ» գրող է՞ր։ Այնուամենայնիվ, չեմ կարծում թե նա Մեծ գրող էր, մտածող, գիտնական միգուցե, բայց ոչ ավելին։ Եվ ընդհանրապես, թող Աստված ների ինձ իմ «ապազգային» էությունը, բայց եթե Սևակի գլուխգործոցը «Անլռելի Զանգակատունն է», ես նրան չեմ կարող համարել մեծ գրող։

[Sergey]

Ի դեպ, հայրենասիրությունը լեզվի լավ կամ վատ իմացության հետ կապելն, ըստ իս, այնքան էլ ճիշտ չի։ Իհարկե, մայրենի լեզվին տիրապետելը շատ կարևոր է, և մեզնից յուրաքանչյուրը պետք է ձգտի հնարավորինս լավ տիրապետել իր մայրենի լեզվին։ Միևնույն ժամանակ մարդը կարող է շատ հայրենասեր լինել, բայց խոսելիս կամ գրելիս որոշ լեզվական սխալներ թույլ տալ։ Դրա պատճառները կարող են տարբեր լինել, ընդ որում հաճախ կարող են մարդուց կախված չլինել, հետևաբար դրա համար մարդուն մեղադրելը կամ դրանից նրա հայրենասիրության մասին հետևություններ անելը սխալ է։ Ճիշտ է, դա վատ է, բայց չի կարող խանգարել նրա՝ հայրենասեր լինելուն։ Որպես օրինակ՝ ուզում եմ խոսել մեր ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի մասին, որը կարծեմ քեզ համար էլ է հեղինակություն։ Կարծում եմ՝ կհամաձայնես, որ Թումանյանը հայրենասեր էր՝ բառիս ամենալայն իմաստով։ Բայց արի ու տես, որ այդ նույն Թումանյանը գրագիտությամբ, մեղմ ասած, չէր փայլում, էլ չեմ ասում, որ կետադրությունից համարյա գաղափար չուներ (թող ների ինձ իմ սիրելի բանաստեղծը, բայց դա ճշմարտություն է)։ Հետագա հնարավոր թյուրիմացություններից խուսափելու համար ասեմ, որ ես նկատի չունեմ բարբառային բառերն ու արտահայտությունները, որ հաճախ օգտագործում էր մեր մեծ բանաստեղծը։ Դե, մեղադրելու իրավունք չունենք. մարդը նույնիսկ տարրական կրթությունը մինչև վերջ չէր ստացել, իսկ այն ամենին, ինչին հասել էր, հասել էր զուտ ինքնակրթության շնորհիվ։ Բայց այն լեզվական սխալները, որ նա թույլ է տվել իր բազմաթիվ հանճարեղ ստեղծագործություններում, ամենևին չեն նսեմացնում նրան որպես բանաստեղծ (նա միշտ եղել և կմնա մեր հանճարեղ ամենայն հայոց բանաստեղծը), իսկ որպես հայրենասեր՝ առավել ևս։

Մեծ հաշվով քեզ հետ համաձայն եմ, սակայն չե՞ս կարծում, որ մեր, հայերիս, պարագայում մի փոքր այլ է։ Օրինակ ես, համարելով ինձ բավականին հանդուրժող, միևնույնն է, երբ փողոցում հանդիպում եմ մարդկանց, որոնք ասենք 20 տարի է Հայաստանում են ապրում, բայց միմյանց հետ խոսում են ռուսերեն, ուղղակի զզվանք եմ ապրում։ Այնպես որ, հայերեն լավ իմանալն ու այն օգտագործելը հազար անգամ ավելի կարևոր է հայրենասեր կոչվելու համար, քան ասենք ապրիլի 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը։

[Artgeo]

Այնպես որ, հայերեն լավ իմանալն ու այն օգտագործելը հազար անգամ ավելի կարևոր է հայրենասեր կոչվելու համար, քան ասենք ապրիլի 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը։

Արևածաղիկ չրթելով ու օրվա բամբասանքները քննարկելով… Ի դեպ, հենց այդ պատճառով 24-ին Ծիծեռնակբերդ չեմ գնում, սակայն սա ուրիշ պատմություն է…

[Ուլուանա]

Մեծ հաշվով քեզ հետ համաձայն եմ, սակայն չե՞ս կարծում, որ մեր, հայերիս, պարագայում մի փոքր այլ է։ Օրինակ ես, համարելով ինձ բավականին հանդուրժող, միևնույնն է, երբ փողոցում հանդիպում եմ մարդկանց, որոնք ասենք 20 տարի է Հայաստանում են ապրում, բայց միմյանց հետ խոսում են ռուսերեն, ուղղակի զզվանք եմ ապրում։ Այնպես որ, հայերեն լավ իմանալն ու այն օգտագործելը հազար անգամ ավելի կարևոր է հայրենասեր կոչվելու համար, քան ասենք ապրիլի 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը։

Ես էլ քեզ հետ եմ համաձայն։ Մարդ պարտավոր է, գոնե տարիներ շարունակ իր հայրենիքում ապրելով, այնքան տիրապետել իր մայրենի լեզվին, որ կարողանա այդ լեզվով նորմալ հաղորդակցվել։ Բայց տվյալ դեպքում խոսքը դրա մասին չէր, այլ ինչ-որ լեզվական սխալների։
Լավ, մենք արդեն վաղուց թեմայից շեղվել ենք։ Եկեք էլ չշարունակենք այս խոսակցությունը։ Հուսով եմ՝ ոչ ոք դեմ չի լինի։

[Vive L'Armenie]

Ես էլ ուզում եմ իմ Սևակից իմ սիրած բանաստեղծության առաջին տունը ստեղ դնել: մնացած տները ուղղակի զահլա չարեցի արտագրեմ

ՔԻՉ ԵՆՔ, ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ

Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:

Մենք մեզ ո'չ ոքից չենք գերադասում:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե~նք միայն մե~նք Արարատ ունենք,
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...

Այո', միայն առաջին տունը կարդալուց հետո, քիչ ա մնում հպարտ լինեմ, որ հայ եմ:

Այո:՛
Շա՜տ լավ է ասված:
Մենք հպա՛րտ ենք, որ Հա՛յ ենք…
Այս տողերը պետq է կարդան նրանq, ովքեր այնքա՛ն էլ չեն հասկանում թե ի՞նչ է նշանակում Հայի զավակ լինելը: Դա ուղղակի հպարտությու՛ն է, որն անբացատրելի է:

Եղե՛լ ենք, կա՛նք և կլինե՛նք…

[lili-4]

Հա, սպանվեց մեր պոեզիան: Որովհետև ում հարցնես, որ գրողին ես սիրում կասեն Սևակ, որովհետև իրանք մենակ էդ են կարդում, որովհետև իրանք չեն կարա հասկանան, որ մենք կարգին պոետներ ունենք ու որ Սևակը շատ թույլ ա նրանցից: Բայց ազգը շարունակում ա գոյատևել, նենց որ ազգի գոյատևումը բացարձակ կապ չունի պոեզիայի հետ:

Չգիտեմ էլ, խնդա՞մ, թե լամ…Ասեմ, որ այս բառերը կարդալուց հետո այնքան էի բարկացած, որ չշարունակեցի մնացածների գրածները կարդալ: Իհարկե հետո կկարդամ, բայց սրան չպատասխանել չեմ կարող:Գիտես, այն որ քննադատում ես, դա լավ է, քանի որ դա խոսում է այն մասին, որ ծանոթ ես, կարդացել ես ու քննարկելու ասելիք կա:Բայց գո գրածները , ներիր իհարկե, պարզապես բամբասանք են, ինչ որ տեղ որևէ չհաջողված գրչակից լսված խոսքեր:Ես չեմ փորձի քեզ ներկայացնել Սևակին, դրա համր նախ պետք է, որ դու կարդաս, իմանաս թե ինչի մասին է խոսքը, և հետո Սևակին պետք է հասկանալ: Չեմ բացառում, որ ունենք հիանալի գրողներ, բայց ես մնում եմ իմ անփոփոխ կարծիքին, որ Սևակը մնում է բոլոր ժամանակների մեծ փիլիսոփան: Փորձի կարդալ հասկանլու, ոչ թե հակասություններ գտնելու համար:

[Բարեկամ]

էկեք հըլը որ էս բանաստեղծության շուրջ վիճենք, հետո կշարունակենք:
Ես գրում եմ իմ կարցիքը:

Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:

Մեզ հա՞յ են ասում: Էդ ո՞վ ա մեզ ճանաչում:
Շատ ճիշտ ա նկատել Մեծն բանաստեղծ Սևակը՝ մենք քիչ ենք, համենայն դեպս մեր երկրի սահմաններում, բայց բացարձակ չեմ կարող համաձայնվել, որ մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում, գերադասելու տեղ չունենք, բայց մենք մեզ բոլորից լավն ենք համարում:

Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե՜նք միայն մե՜նք Արարատ ունենք:

Մեռանք ընդունելով, որ Արարատ ունենք: Հետո ի՞նչ: Մեկ ա մեր տարածքում չի, մեր ընդունելուց ոչ մի բան չի փոխվի:

Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:

ՈՒզում եմ հիշացնել, որ Սևակի ժամանակ արդեն Սևանի մակարդակը ահագին իջել էր (եթե ինքը դա նկատի ուներ): Իսկ որ երկինքը ճիշտ պատճեն ա անում, դե երևի գոյություն չունի երկնքի սխալ պատճեն:

Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:

Հետո ի՞նչ:

Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,

Համաձայն եմ՝ Գեղարդը: Բայց դա միայն մենք չգիտենք:

քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,

քարից ձու՞կ, կավից թրչու՞ն: Սևակը ինչ-որ հրաշքների մասին ա գրել, որոնք գոյություն չունեն: Իսկ եթե քանդակագործությունը նկատի ուներ, ապա ես կրկնում եմ՝ հետո ի՞նչ:

ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...

Էս մասը կարդալուց, ինձ թվում ա՝ Սևակը ուրիշ երկրի մասին էր գրել: Հույս ունեմ կգտնվեն գոնե հայեր, որոնք կհամաձայն են, որ էս մասը բացարձակ չի համապատասխանում Հայաստանին:

Դե ինչ, էս իմ կարծիքներ, էս բանաստեղծության առաջին տունի մասին: Մնացաց տներինը չգրեցի, որտև շատ երկար կստացվի, բայց պատկերացրեք սրանից շատ չի տարբերվում: Եթե կան մարդիկ ովքեր համաձայն չեն կարծիքիս հետ, իսկ ես համոզված եմ, որ կան այդպիսիք, թող գրեն, թե որ մասում հետս համաձայն չեն ու ինչու:

Ճիշտ ա, Մասսագետը հիմա ցավոք հարկադիր արձակուրդի մեջ ա, բայց կարդալով այս ամենը մի քանի բան ասեմ էլի:
Նախապես ասեմ, որ սևակագետ կամ սևակասեր չեմ, ու ընդհանրապես պոեզիան ինձ չի ձգում, բայց `

Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:

Մեզ հա՞յ են ասում: Էդ ո՞վ ա մեզ ճանաչում:
Շատ ճիշտ ա նկատել Մեծն բանաստեղծ Սևակը՝ մենք քիչ ենք, համենայն դեպս մեր երկրի սահմաններում, բայց բացարձակ չեմ կարող համաձայնվել, որ մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում, գերադասելու տեղ չունենք, բայց մենք մեզ բոլորից լավն ենք համարում:

Ինձ թվում ա գերադասելու մասին գրելով Սևակը ուղղակի նախապես "արդարանում ա", որ հետագա տուները հանկարծ գլուխգովանություն չընկալվեն: Ու հենց մյուս տուների համար, որ Մասսագետը գրել է "հետո ինչ, ինչ ա մենակ մե՞նք ունենք", Սևակը սկզբում արդեն ասել էր` մենք մեզ չենք գերադասում, բայց սրանք մեր ստեղծած արժեքներն են: Իսկ եթե դուր չի գալիս, թե ինչի ենք մերն ընդհանրապես առանձնացնում, համաձայն եմ, որ մտածելու տեղ կա, բայց էդ դեպքում պետք ա սկսել հայրենասիրություն կոչվող երևույթը կասկածի տակ առնելուց:

Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:

ՈՒզում եմ հիշացնել, որ Սևակի ժամանակ արդեն Սևանի մակարդակը ահագին իջել էր (եթե ինքը դա նկատի ուներ): Իսկ որ երկինքը ճիշտ պատճեն ա անում, դե երևի գոյություն չունի երկնքի սխալ պատճեն:

Այո, լինում ա և սխալ` աղավաղված պատճե, երբ ջրերը պղտոր են:
Այս արտահայտությունը պարզապես գրական դարձվածք ա` լճի մաքրությունը ցույց տալու, պարզապես գեղեցիկ հնարքա` համարժեք պարզ, զուլալ, վճիտ հատկանիշներին: Իսկ եթե կասկածի առարկան ջրերի մաքրությունն ա, ապա ցանկացած ջրային տարածք, տարբեր ստորջրյա հոսքերի ու մակընթացությունների հետևանքով, պղտորման պահեր ունենում ա, բայց այստեղ պահն ուրիշ ա` երբ կանգնած ես Սևանի ափին, գրկում ես հայացքովդ վճիտ ջրերի հստակ արտացոլանքը, ու ծնվում ա պոեզիան...

քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,

քարից ձու՞կ, կավից թրչու՞ն: Սևակը ինչ-որ հրաշքների մասին ա գրել, որոնք գոյություն չունեն: Իսկ եթե քանդակագործությունը նկատի ուներ, ապա ես կրկնում եմ՝ հետո ի՞նչ:

Կարծում եմ Սևակը նկատի ուներ մի քանի հազար տարեկան գտածոները, որոնք վկայում են կենդանիներին երկրպագելու ժամանակաշրջանում հայերի մշակութային գոյության մասին:



Չգիտեմ Սևակը հանճար ա, թե ոչ, բայց որ պոետ ա, էդ հաստատ ա

[գյումրեցի աղջիկ]

Իսկ կարդացե՞լ եք «Սուլամիթա. Սևակի մեծ սերը» գիրքը... Այն ինչ չգիտեի նրա մասին, այդ գրքի շնորհիվ իմացա...

[SAS]

Հայերիս մեջ ինքնաժխտումը դարձել է ազգային բնավորության գիծ:Իսկ սեփական արժեքների ժխտումը վերածվել է մրցակցության: Ժխտման օրենքն ասում է՝ ժխտումը ուղիղ համաեմատական է ժխտողի տգիտությանն ու տհասությանը:

Պոետ վ Ռոսիի բոլշե, չեմ պոետ(Բանաստեղծը Ռուսիայում ավելի է քան բանաստեղծը ),- կարծեմ ասել է Եվգ.Եվտուշենկոն:

Պ.Սևակն էլ է ձևակերպել բանաստեղծի մասին ունեցած իր պատկերացումերը(քաղվածքը հիշողությամբ է):

-Եթե ամեն մի ազգի բանաստեղծի համար հայրենասիրությունը բնական մի բան է, ապա հայ բանաստեղծի համար այն դառնում է նաև ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ:

!956 թվականին լույս տեսավ «Անլռելի զանգակատունը», 1965-ին, Օպերայի հրապարակում թևածեց ազգային ցասման ու բողոքի մռունչը՝ «Հողեեե՜րը»: Սևակն այդ ցասումը բորբոքող հրաբուխներից մեկն էր:Նա նաև, արդեն հետմահու, Արցախի ազատագրման գործուն մասնակից էր:Եթե ամեն մի հայ ինքստինքյան արդեն արժեք է,որովհետև հայ է ծնվել, ապա Սևակն՝ ազգային արժեք է:

Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում,
Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում,
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մենք, միայն մենք, ունենք Արարատ...

Նշանակում է, որ մենք ինքներս պետք է գիտակցենք, որ մենք էլ մեզանից ներկայացնում ենք ԻՆՔՆԱԲԱՎ ԱՐԺԵՔ, հասկանանք ու ԸՆԴՈՒՆԵՆՔ որ Արարատը լոկ մի սար չէ(ինչպես թուրքի կամ Մասսագետի համար), այլ ՈԳԻ ու ԽՈՐՀՈՒՐԴ,ազգային ինքնագիտակցություն ձևավորող գործոն՝ Նարեկացու, Քուչակի և անանուն քարտաշ վարպետների հետ միասին:

Ցասման Դավիթը՝ մեր ազգային երազանքների, բարու և չարի,իդեալական հերոսի մասին ունեցած մեր հավաքական պատկերացումների մարմնավորումն է, որ եթե Քուռկիկ Ջալալու խրխնջոցը - հայ մնա, հայորեն ապրիր, գնահատիր քո ազգային արժեքներն ու սրբությունները- արձագանքի մեր հոգիներում, ապա Մհերի Դուռը մի օր կբացվի, մի օր ԿԲԱՑԵՆՔ և այլն և այլն:

Իսկ քերթողական արվեստի սուտ ու փուտ «գուրմաններին» խորհուրդ կտայի կարդալ նրա վերջին գիրքը՝ «Եղիցի լույսը»:

Հ.Գ, Սևակ-բանաստեղծին կարելի է չսիրել, նույնիսկ՝ ատել: Բայց համեմատել նրան գրչակի հետ՝ նշանակում է լինել կամ հոգեկան հիվանդ, կամ էլ՝ հիմար:Մոդերատորներ, ձեզ չի՞ թվում, որ հարկավոր է այս շարանի խորագիրը սրբագրել:

Մոդերատորական: Թեմայի վերնագիրը, ի տարբերություն Ձեր Հ.Գ-ի բավականին կոռեկտ է: Կարդացեք Ակումբի կանոնադրությունը, մասնավորապես

2.1.1. Չի թույլատրվում վիրավորել կամ ծաղրել ակումբի մյուս անդամներին, նրանց նկատմամբ ցուցաբերել բացահայտ արհամարհական վերաբերմունք, ֆորումի բանավեճերը տեղափոխել վեճի, հարաբերություններ պարզելու, կռվի հարթություն:

[lili-4]

Հ.Գ, Սևակ-բանաստեղծին կարելի է չսիրել, նույնիսկ՝ ատել: Բայց համեմատել նրան գրչակի հետ՝ նշանակում է լինել կամ հոգեկան հիվանդ, կամ էլ՝ հիմար:Մոդերատորներ, ձեզ չի՞ թվում, որ հարկավոր է այս շարանի խորագիրը սրբագրել:

Ես լրիվ համամիտ եմ և ավելացնելու էլ ոչինչ չկա:

[Chuk]

Հ.Գ, Սևակ-բանաստեղծին կարելի է չսիրել, նույնիսկ՝ ատել: Բայց համեմատել նրան գրչակի հետ՝ նշանակում է լինել կամ հոգեկան հիվանդ, կամ էլ՝ հիմար:Մոդերատորներ, ձեզ չի՞ թվում, որ հարկավոր է այս շարանի խորագիրը սրբագրել:

Ինձ թվում է, որ քո այս կերպ արտահայտվելը, վիրավորելը որոշակի կարծիք ունեցողին, անթույլատրելի է: Ես ինքս Սևակին գրչակ չեմ համարում, սիրում եմ նրա բանաստեղծություններից շատ շատերը, բայց դա չի նշանակում, որ ես իրավունք ունեմ բռնանալ այլոց կարծիքի վրա, ովքեր Սևակին գրչակ են համարում ու գրում իրենց կարծիքը՝ առաջարկելով քննարկել: Ես չեմ կարդացել թեման, ժամանակս չի հերիքել, բայց գիտեմ, որ դու իրավունք ունես ու կարող ես հակառակվել այդ կարծիքին, հիմնավորել, որ նրանք սխալվում են, քննարկել, քննադատել, բայց երբեք ոչ վիրավորել: Վերնագիրը չի փոխվում, քանի որ այն ընդամենը քննարկելու առաջարկ է: Այդ հարցից չի նվազելու Սևակի հեղինակությունը, չի կորելու նրա ստեղծագործությունների որակը, չենք դադարելու սիրել նրա արվեստը:

Ես ինքս համաձայն չեմ Սևակին գրչակ անվանողների հետ, համարում եմ, որ նրա արվեստի մի չնչին մասի չափ չստեղծածը իրավունք չունի նրան այդպես պիտակել, բայց միաժամանակ իրավունք չունեմ բռնանալ նրա խոսքի ազատության վրա:

[SAS]

Հարգարժան Chuk, կարելի է ամեն բանի մասին խոսել, ամեն բան քննարկել, բայց ո՛չ ամեն ձևի:Ես մնում եմ իմ կարծիքին և գտնում եմ, որ շարանի խորագիրը հարկավոր է փոխել, որովհետև դա վիրավորում է հայ մարդու արժանապատվությունը:

Հ.Գ. Եթե ես խախտել եմ ֆորումի կանոնները, ապա պատրաստ եմ պատիժ կրելու:

[Chuk]

Երկար մտածելուց ու ինքս ինձ հետ հարցը քննելուց հետո որոշեցի.
Մոդերատորական: Թեմայի վերնագիրը փոխված է:

Ավելացվել է 3 րոպե անց
Մոդերատորական 2: SAS, ամեն դեպքում այսուհետև մնացեք ակումբի կանոնադրության շրջանակներում, մասնավորապես ոչ մի դեպքում մի վիրավորեք ակումբի մյուս անդամներին, եթե նույնիսկ նրանց ասածը ձեր համար լինի անընդունելի, մի կատարեք թեմայից դուրս գրառումներ: