Ահավոր վանում են «բերանները բաց» տղաները, իմա՝ ամեն ախմախ բանի վրա անշնորհք հռհռացող (մի տեսակ սենց զզվելի, խիստ գոմիկաքյառթական ծիծաղի ձև կա է, ֆու, որ մի պահ հիշեցնում է մեր բարեկամ ավանակների զռռոցը. Ռայադեր, կիմանաս. Կապանում անխտիր բոլոր թաղերում տենց մի երկուսը կան. մեկ էլ մնում-մնում, սկսում են «աաա՜ - ի՜, աաա՜ - ի՜, ի՜ ի՜ ի՜ ի՜), մեկ էլ անիմաստ ու բնավ ոչ տեղին անլուրջ ու հատկապես երկարաձգվող կամ հարատևող թեթևսոլիկ պահվածքը:
Տանել չեմ կարողանում նաև խոսքի մեջ գերակշռող ժարգոնը: Խոսքը վերաբերում է ծանր դեպքերին: Թե չէ հատուկենտ ես էլ եմ օգտագործում:
Իսկ ամենագարշելին գռեհիկ, դիմացինին (կամ հետևինին կամ կապ չունի ում) ծաղրող ու նվաստացնող «կատակներ» անողներն են:
Մեջբերել
Էջանիշներ