Չեմ ծայրահեղացնում, իրական կյանքից եկած դեպքեր են:
Իսկ եթե արթնանամ ու տեսնեմ որ քյառթու եմ, մազերս «մի ծեծեք ինձ թաց տրուսիկով» սանրվածքով կկտրեմ, չափավոր կթրաշվեմ, կոստի վեռխ ու սպարտիվկի շլվար կառնեմ, ծիծակ-չարոխ-դագաղ կոմպլեկտ, մազերս կգելեմ ու կժելեեմ, հատիկ-հատիկ կշարեմ ճակատիս («ձիկի պլյաժ»), պլյոնկած ապակիներով դոռջար կառնեմ որ աղջիկ կպցնեմ ու բոռձյուռ՝ որ լոքշ վախտ պպզեմ, երեք հատ էլ դիսկ չեյնջերով մագիս համար. առաջինը՝ Հայ Տղերքի «Զե Բեսթ Օֆ»-ը, երկրորդը՝ «Բլատնոյ Ուդառ» կամ Բուտիռկայի 2006-ը (որ հետը երգեմ «ածիստատ վ կռավի, պա բակամ կանվոյ, ա մինյա վիզուտ պադ սիրենի վոյ»), ու մեկ էլ Արմենչիկի էն ալբոմը, որ երկրորդ երգը «Կյանքս մենակ, կյանքս տխուր, ես գնում եմ չգիտեմ ուր» բառերով ա սկսում: Պատկերացրեցի՞ր
Ամեն դեպքում խորհուրդ կտամ թափանցել հոգուդ խորքը...բոլոր նախադրյալներն ունես...ու այնպես ոչինչ տեղեկացված ես
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Էջանիշներ