Տխուր է նկատել, որ հող տալ հող վերցնել, սրա նրա մռթին իջնելով հարց լուծելը դեռ շատերի համար համարվում է լուծում։
Ինչքան երկար քննարկենք - ես մասը տանք, ես վերցնենք ու որ չտան զենք վերցնենք գնանք անդազահան անենք, այնքան երկար նման ոչ մի հարցի լուծում չի լինելու։
Հողերի փոխզիճումներով երբեք հարց չի լուծվելու, ինչպես և զենք վերցնել գնալ ստիպել ինչ որ մեկին ինչ որ բան, հարցը չի լուծելու։
Հող տալով կարծում եք թուրքերը ձեզանից ձեռ են քաշելու։
Այդ հասարակ իրականությունը - կարևորը կարգավիճակն ու ապահովություններն են - միակ լուծումն է։
Դրա փոխարեն ինչ էլ Լևոնական, հաբՌՔածական էլ, սերժանտական էլ ու երկրապահական էլ լուծում առաջարկեն, մի հավատացեք, նման լուծումները դիմանալու է ավելի քիչ քան այդ էակների իշխանությունը։
Երկարաժամկետ ու ՓՈԽԱԴԱՐՁ ընդունելի լուծում պիտի լինի ու կրկնվեմ դա բոլորն էլ զգում են, կամ ավելի ճիշտ գիտակցում որ ամբողջ հայության ԿԱՐԳԱՎԻՃԱԿՆ է։ Այդ ամբողջ հայությունն է Արցախը ազատագրել ու ինչ որ մի քանիսի անձնական կարգավիճակի համար չի արվել - սեփականաշնորհում չի...
Արցախը կրկնվեմ, զուտ այդ տարածքների կարգավիճակի պարճառով չի ազատագրվել, այլ նրա համար որ հայությունը հասկացել է, իրեն ուզում են ոչնչացնել, զրկել գոյության իրավունքից։
ՈՒ հիմա համաձայվել, որ հայության գոյության իրավունքը պիտի ընդունվի միայն Արցախի ու Հայաստանի սահմաններում - միամտություն ու դավաճանություն է, այլ բոլոր զոհերի, որոնք արդեմ հարյուր տարի Եղեռնի ու մյուս հայերի մորթի ժամանակ տվել ենք։
Եթե Եղեռնը ընդունեն, ես դեմ չեմ լինի, որ Արցախը նույնիսկ Թուրքիայի տարածքային անձեռնմխելության սահմաններում ներգրավվի....
Մի մանրացեք, առավել ևս, չափագրություն, հող տարածք, Շահումյանի հարց չի լուծվում - հայության գոյության հարցն է...
Մեջբերել
Էջանիշներ