Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
1-Մեր ուզած ստատուսը որն է՞
2-Ըստ քո բնութագրականի, հայերիս ստատուսը ընկած է երևանի փողոցներում մուրացկանություն անողների, ղարաբաղում հող չմշակողների ու ռուսաստան, ամերիկա հասածների դիապազոնում: Չէիր ասի, թե որն ինչու է այդ վիճակում՞:
3-Ուրեմն թուրքերը մեզ վրա չեն տալիս միայն այն պատճառով, որ ռուսից են վախենում՞: Եթե այդպես է, ապա էլ ինչ ինքնուրույն հայկական պետության մասին է խոսքը՞ : Եթե նույնիսկ Հայաստանն է սատելիտ, բա անկախ ղարաբաղն ինչ է, ռուսական թվանքի տակ ծվարած ղազի ղազը՞ :
4-Օպտիմիիզմն էլ պեսսիմիզմն էլ հոգեբանական ծայրահեղություններ են: Բայց երբ քաղաքական վերլուծությունը հանգեցնում է պեսսիմիստականի, ապա այն չի կարելի մերժել զուտ այդպիսին լինելու համար: Վատ լուր բերողին կախելու ժամանակները վաղուց պատմություն են: Մի քիչ էլ տրամաբանություն է պետք միացնել:
1. Անկախ ԼՂՀ:
2. Իրենց խելքից ու հանձնվելուց:
3. Իսկ Եվրոպայում անկախ երկրի անուն կարո՞ղ ես տալ: Եվ այսօր ի՞նչ է նշանակում անկախ պետություն: Չկա նման բան. բոլորը կախված են մեկը մյուսից: Հարաբերությունների խորացումը հենց դրան է հանգեցրել: Դու կարո՞ղ ես անկախ Հայաստան պահել՝ առանց ռուսական զորքի: Հայաստան-Թուրքիա սահմանը ՀԱՊԿ-ՆԱՏՕ սահմանն է:
Ոչ մեկին էլ գաղտնիք չէ, որ ԼՂՀ-ն շնչում է ՀՀ-ի շնորհիվ:
4. Ես ոչ օպտիմիստ եմ, ոչ էլ պեսիմիստ: Ավելի շուտ հակված եմ պեսիմիզմի: Բայց այդքանով հանդերձ ես չեմ կարծում, որ մեր ազգը կործանման եզրին է, բարոյալքված է, հիմար է... ինչպես դուք եք կարծում: Տրամաբանությունը էստեղ պետք չէ, ուղղակի պետք է իրականությունը տեսնել: Եթե իշխանությունները մեղմ ասած լավագույնը չեն, դա չի նշանակում, որ բոլորն էլ էդպիսին են: Իշխանություններին ժողովուրդը չի ընտրել: