Նաիրուհու հետ լրիվ համաձայն եմ, դիմակներ չկան: Բազմաթիվ դիմակների ու մեկ իսկական դեմքի գաղափարն ինքնին ենթադրում է, որ մարդը ունի միայն ու միայն մեկ իսկական բնավորություն, վարքագիծ, մտածելակերպ, վերաբերմունք և այլն, ինչը, բնականաբար, սխալ է: Մարդը շատ ավելի բարդ ու բազմակողմանի էակ է, ու այդ բազում կողմերից յուրաքանչյուրին (բացի մեկից) դիմակ անվանելը սխալ է: Այն, որ ինչ-որ մեկը կարող է օրվա առաջին կեսին լինել խիստ ու ուշադիր ղեկավար՝ կոստյումով ու փողկապով, իսկ երկրորդ կեսին՝ կարճ շալվարը հագին ուրախ ծիծաղել ընկերների հետ՝ գարեջրի շիշը ձեռքին, ոչ թե երկու տարբեր դիմակներ են, այլ երկու տարբեր իրավիճակային վարքագծեր: Ամեն դեպքում՝ թե՛ կոստյումի և թե՛ կարճ շալվարի միջի անհատը մնում է նույնը: Մի փորք փոխակերպելով հայտնի ասույթը (there are no problems, only situations), կարելի է ասել. դիմակներ չկան, կան իրավիճակներ:
Մեջբերել
*e}|{uka*-ի խոսքերից
որովհետև նրանք են դերասաններ մեր կրքերի թատրոնում: Շատ տխուր է, երբ մարդիկ են դառնում աստվածային կրքերի թատրոնի դերասաններ: Հիշեք, ինչպես են վերջանում բոլոր հունական ողբերգությունները:
Էջանիշներ