Մարդկային դիմակներ

[E-la Via]

Մարդկային դիմակներ. ինքնապաշտպանության միջո՞ց, թե՞...

Մարդիկ հաճախ նոր ծանոթություններ հաստատելուց հանդես են գալիս դիմակով, իսկ ոմանք նույնիսկ երկար ժամանակ անց չեն ձերբազատվում դրանից:
Ով էր նա սկզբից և ով է հիմա և այս երկուսից որն է նա իրականում.....?????????


Յուրաքանչյուրը տեսնում է՝ ինչպիսին ես դու, քչերն են զգում՝ ինչպիսին դու կաս։
Մաքիավելի

Ոչ միայն ինքնապաշտպանության, այլ նաև ինքնախաբեության ու դիմացինին խաբելու, դիմացինի վրա ավելի ուժեղ տպավորություն գործել միջոց:
Այն տպավորությունն եմ երբեմն ունենում, թե մենք բոլորս մասնակցում ենք անվերջանալի Վենետիկյան դիմակահանդեսին:
Դիմակի միջոցով կարող ես միայն քեզ հատուկ գծերը կամ թաքցնել, կամ էլ ճոխացրած արտահայտել, կամ էլ ընդհանրապես չունեցած գծեր ստեղծել ու այդ դիմակը ավելի ուժեղ ամրացնել դեմքին:
Այս վերջին մի քանի տարին փորձում եմ որքան հնարավոր է շերտ առ շերտ հեռացնել այդ դիմակները, շերտերը, մեկ-մեկ թվում է, որ այլևս չի մնացել, բայց մեկ էլ դիմակս ավելի նուրբ արտահայտման ձև է ընդունում, որը դժվար է բացահայտել: Գիտեք, որքան որ ազատվում եմ այդ շերտերից, այնքան շատ եմ զգում իմ իրական եսը, ավելի շատ եմ թեթևություն, միասնություն զգում: Ներքին հակադրություններս, քաոսը, երկատվածությունս անհետանում է:
Մաքիավելիի խոսքերը շատ գեղեցիկ են, բայց կավելացնեի, որ նաև քչերն են զգում, թե ով են իրենք:

[Նաիրուհի]

Իմ կարծիքով՝ դիմակներ չկան։ Ես ինքս տարբեր մարդկանց մոտ ու տարբեր իրավիճակներում տարբեր եմ լինում, բայց ոչ մեկի ժամանակ չեմ կեղծում։ Իմ մեջ կա այն ամենը, ինչը ցույց եմ տալիս։ Նույնիսկ ամենաուժեղ պահերիս իմ մեջ լացկան աղջնակ կա և հակառակը։ Խելոք-խոնարհ վիճակից հանկարծակի կարող եմ ծայրահեղ ագրեսիվ դառնալ առանց կեղծելու։ Ուղղակի ժամանակ առ ժամանակ հատկություններից մեկնումեկը գերիշխող է դառնում, և տպավորություն է ստեղծվում, թե մարդը տվյալ պահին իր հերթական դիմակով է։ Մենք հաճախ դժվարությամբ ենք խոստովանում, որ ինքներս մեզ չենք ճանաչում, ինչպես նաև այն, որ ոչ մեկս քարացած, կաղապարի մեջ դրված չենք. անընդհատ փոփոխվում ենք, մի քանի րոպեում կարող ենք արմատապես փոխել կարծիքը որևէ երևույթի նկատմամբ։
Մենք ուզում ենք, որ և´ մենք, և´ մյուսները լինեն միայն այսպիսին կամ այնպիսին՝ չփոփոխվող, հաստատուն, կռահելի, որովհետև այդպես ապրելը շատ կհեշտանար։ Իմ կարծիքով՝ դիմակների տեսությունը հենց սրանից է առաջանում։

[Հայկօ]

Նաիրուհու հետ լրիվ համաձայն եմ, դիմակներ չկան: Բազմաթիվ դիմակների ու մեկ իսկական դեմքի գաղափարն ինքնին ենթադրում է, որ մարդը ունի միայն ու միայն մեկ իսկական բնավորություն, վարքագիծ, մտածելակերպ, վերաբերմունք և այլն, ինչը, բնականաբար, սխալ է: Մարդը շատ ավելի բարդ ու բազմակողմանի էակ է, ու այդ բազում կողմերից յուրաքանչյուրին (բացի մեկից) դիմակ անվանելը սխալ է: Այն, որ ինչ-որ մեկը կարող է օրվա առաջին կեսին լինել խիստ ու ուշադիր ղեկավար՝ կոստյումով ու փողկապով, իսկ երկրորդ կեսին՝ կարճ շալվարը հագին ուրախ ծիծաղել ընկերների հետ՝ գարեջրի շիշը ձեռքին, ոչ թե երկու տարբեր դիմակներ են, այլ երկու տարբեր իրավիճակային վարքագծեր: Ամեն դեպքում՝ թե՛ կոստյումի և թե՛ կարճ շալվարի միջի անհատը մնում է նույնը: Մի փորք փոխակերպելով հայտնի ասույթը (there are no problems, only situations), կարելի է ասել. դիմակներ չկան, կան իրավիճակներ:

[*e}|{uka*]

Համաձայն չեմ: Դիմակներ կան: Սովորական մարդիկ ենք, աստվածային էակներ չենք... Դիմակները անպայման նրա համար չեն, որ ինչ-որ բան թաքցնենք, խաբենք... Կյանքը խաղ ա ու այդ խաղը դիմակներով պիտի խաղաս: Մերն են, ուրիշինը չեն, կեղծ չեն, չնայած կան և կեղծ դիմակներ, որը նույնպես խաղի մեջ կիրառելի ա: Ինչու՞ լինեմ միատիպ բոլոր մարդկանց հետ, ինչու՞ լինեմ բացահայտ բոլորի համար: Ինչու՞ խաղի մասնակիցները պետք է տեսնեն իմ տխուր, թափանցիկ դեմքը// չեմ ասում տխուր եմ, օրինակ եմ բերում//, կհագնեմ իմ սիրած դիմակը կժպտամ, ուրախ կլինեմ: Կհագնեմ այն դիմակը, որն այդ պահին անհրաժեշտ ա, մեկի հետ խորհրդավոր, մեկի հետ մակերեսային, մեկը հետ խորը: Կենդանի են, մեր կողմից ստեղծված ու կառավարելի գիտակցությամբ, մեր գիտակցությամբ: Կարևորը կեղծ դիմակ չհագնեմ, չկորցնեմ ինձ ու ամենակարևորը չսկսեմ հավատալ, որ իմն ա:

[Rhayader]

Կյանքը խաղ ա ու այդ խաղը դիմակներով պիտի խաղաս:

Չեմ նախանձում էն մարդկանց, ովքեր կյանքի նկատմամբ նման վերաբերմունք ունեն:

[Ungrateful]

Դիմակներ կան: Շատ կան, տարբեր... լավ դիմակ չկա:
Վիրտուալ / ինտերնետային/ կերպարն էլ ա դիմակ... քցեք-բռնեք:

[Rhayader]

Սովորական մարդիկ ենք, աստվածային էակներ չենք...

Սովորական մարդիկ ենք, աստվածային էակներ չենք... Դիմակներն աստվածային էակների մենաշնորհն են որովհետև նրանք են դերասաններ մեր կրքերի թատրոնում: Շատ տխուր է, երբ մարդիկ են դառնում աստվածային կրքերի թատրոնի դերասաններ: Հիշեք, ինչպես են վերջանում բոլոր հունական ողբերգությունները:

[*e}|{uka*]

Չեմ նախանձում էն մարդկանց, ովքեր կյանքի նկատմամբ նման վերաբերմունք ունեն:

Դու քո էությունը բոլորի մոտ բացում ե՞ս, բոլորի հետ անկեղծ ե՞ս: Դիմակ հագնելը չի նշանակում, ինքդ քեզ կորցնես, չունենաս սեփական դեմք ու ամեն անգամ տարբեր դեմքեր ընդունես:

[Rhayader]

Դու քո էությունը բոլորի մոտ բացում ե՞ս, բոլորի հետ անկեղծ ե՞ս: Դիմակ հագնելը չի նշանակում, ինքդ քեզ կորցնես, չունենաս սեփական դեմք ու ամեն անգամ տարբեր դեմքեր ընդունես:

Ես թեմայի սկզբում արդեն ասել եմ իմ տեսանկյունը: Չկա օտարածին դիմակ: Կա իմ այն կողմը, որը ես ցուցադրում, ուռճացնում, ուշագրավ կերպով եմ ներկայացնում, որպեսզի ուրիշ կողմը թաքցնեմ: Բայց դա լրիվ որոշակի նպատակով է արվում:

[SSS]

Դու քո էությունը բոլորի մոտ բացում ե՞ս, բոլորի հետ անկեղծ ե՞ս: Դիմակ հագնելը չի նշանակում, ինքդ քեզ կորցնես, չունենաս սեփական դեմք ու ամեն անգամ տարբեր դեմքեր ընդունես:

Էություն թաքցնելը դեռ չի նշանակում դիմակ կրել