Երեկ մենք էլ նայեցինք "Coraline"–ը։
Վազգենը մեր գրադարանում պատահաբար տեսավ դիսկը, անտեղյակ–անտեղյակ ինձ ցույց տվեց, ես էլ ուրախացած վերցրի։
Դեմքություն էր։
Շատ հետաքրքիր համապատասխան մթնոլորտ կար մուլտում, որի մեջ, իհարկե, երաժշտությունն էլ իր էական դերն ուներ։ Յուրահատուկ մուլտ էր, մի խոսքով։
Կատուն, ճիշտ ա, քնձռվածք էր, բայց դեմք էր։
Բայց Rhayader–ի ասածներից ես ավելի վախենալու էի պատկերացրել, ավելի ճիշտ՝ մի քիչ ուրիշ տեսակի վախենալու էի պատկերացրել երևի ու ըստ այդմ էլ տրամադրվել էի
, ու, ճիշտն ասած, մեծ սպասելիքներ չունեի, քանի որ սարսափների սիրահար չեմ։ Բայց իմ պատկերացրածը չէր, բարեբախտաբար, լավ էր, ես էլ, Վազգենն էլ հավանեցինք շատ։
Էջանիշներ