Նոր չի էդ պռարաբի կարգավիճակը։ Օրինակ Սևանի դպրանոցի շինարարության վրա աշխատած ինձ շատ ծանոթ մի վարպետ պատմում էր, թե Սրբազանը ինչպես էր շաբաթը մեկ գալիս նայում շինարարությունը, ու «քանդել–հավքել–ձևափոխել» էր տալիս պատերն ու ֆասադը ու իրեն դուր չեկած դետալները, բանվորների վրա մուննաթ գալով… Այսինքն Սրբազանը կարգին էլ պռարաբություն անել գիտի։
Էն որ Հայ Առաքելական եկեղեցին ընդհամենը տնտեսական շահ հետապնդող կազմակերպություն է, դա ինձ թվում է գիտեն բոլորը, բայց լռում են մեծամասնությունը, որովհետև.
ա. Իրե՞նց ինչ,
բ. Բոլոր դարերում էլ եկեղեցին ամբոխներին մանիպուլացնող ու փող աշխատող կառույց է եղել,
գ. Գոնե շաբաթը մեկ գնում մոմ ես վառում, աղոթում ես, ցրվում ես, լավա էլի,
դ. Բա առանց հավատքի ո՞նց կլինի,
ե. Իրենք Աստծու մարդիկ են, իրենց ամեն ինչ կարելի է,
զ. տհա ըլիլա, տհա տի ըլի (այդպես եղել է, այդպես էլ կլինի)
Իմ խորին համոզմամբ Քրիստոնեությունը մեզ մոտ ոչ թե հավատք է, այլ խասյաթ։ Մենք խասյաթ ունենք եկեղեցիներ կառուցելու, որ էնտեղ գնանք տարբեր խասյաթ դարձած գործողություններ անենք ու դրա համար վճարենք։ Էդ պահանջը կարելի է համեմատել ասենք ուտուշ խմուշ սարքելու ու աղմկելու համար քաղաքից դուրս գալու պահանջի հետ։ Երկուսի իմաստն էլ ոչ ոք չի կարող բացատրել, բայց որ դա ճիշտ ա ու կայֆ ա, սրա հետ ոչ ոք չի վիճում։
Վիշապ-ի խոսքերից
Նոր չի էդ պռարաբի կարգավիճակը։ Օրինակ Սևանի դպրանոցի շինարարության վրա աշխատած ինձ շատ ծանոթ մի վարպետ պատմում էր, թե Սրբազանը ինչպես էր շաբաթը մեկ գալիս նայում շինարարությունը, ու «քանդել–հավքել–ձևափոխել» էր տալիս պատերն ու ֆասադը ու իրեն դուր չեկած դետալները, բանվորների վրա մուննաթ գալով… Այսինքն Սրբազանը կարգին էլ պռարաբություն անել գիտի։
Մեջբերել
Էջանիշներ