"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Freeman (01.08.2010)
Խոսքը Pixar-ից գնաց: Ասեմ, որ իրանց կարճամետրաժ մուլտերն եմ շատ սիրում:
Օրինակ սա`
Մի հրաշք բան ա, մանավանդ, որ ուշադրություն ես դարձնում դեմքների միմիկաներին, ահավոր բնական ա սարքաց:
Հե-հեեե էդ շաաատ-շատ եմ տեսել, ա՛յ թե լավն ա հաաաաաա:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Ախր եղածը մի բան չի, 3 րոպե: Բայց ամեն անգամ նայելուց մի նոր բան ես տեսնում / լավ մուլտֆիլմը` տենց պետք ա լինի/:
Օրինակ ամենա սկզբում, որ 2 ծիտիկները կռիվ են անում, էն 3-րդը գալիս ա ու "Վայ, դե արդեն զզվցրիք" դեմքի արտահայտություն ա ընթունում, կամ որ գնում են մի կողմ ու սկսում են էն մեծից բամբասել "թարախ" հայացքով
: Ամեն անգամ ժպտում եմ նայելուց:
Հ.Գ.Չնայած, կգտնվի նենց մարդ, ով բմբլահան եղած ծիտիկների մեջ պորնոգրաֆիա կտեսնի:
Վայ, ընտիր մուլտիկ ա
Մեկ էլ էն եմ սիրում, որ մեծ ծիտը ուզում ա ամեն ինչով կրկնօրինակել փոքրերին: Փոքրերը իրար մեջ խոսում են, մեծն էլ ա խոսում: Կամ փոքրերը բալետ են անում, որ մեծ ծտի ճանկերը կտցահարեն, ինքն էլ ա հետները բալետ անում (հարիֆ հարիֆ)![]()
I may be paranoid but no android!
Ungrateful (11.03.2010)
«Օզ երկրի կախարդն» էլ էր չէ՞ Դիսնեյի կոմպանիայի ֆիլմը: Հենց ինքն է՞ր նկարել, թե՞ իրանից հետո ա եղել:
Վերջին խմբագրող՝ Smokie: 10.03.2010, 18:04:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ես շատ եմ սիրում նաեւ «Դիսնեյ»-ի մուլտսերիալները՝ «Չիպը եւ Դեյլը,» «Բադային պատմություններ,» «Վիննի Թուխը,» Միկկի մաուսին եւ մյուսներին, իսկ դրանց երգերը,:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Քուանշ: Ժամանակակից գիտությունն ապացուցել է, որ պոզերն ու կճղակները աճում են թրաշի հետ միաժամանակ:
Մասամբ հետ եմ վերցնում աղջկական լիամետրաժների մասին ասածս՝ Մաուգլիի մեջի թոփալ Կաային ու իմաստուն ուսուցիչ Բալուին հիշելուց հետո, և ստորև ներկայացնում եմ իմ ամենասիրած սենտիմենտալ կոշմարը.
DIXIcarpe noctem
Սալվադոր Դալիի և Ուոլտ Դիսնեյի համատեղ նախագիծը.
Destino
Նախագիծը սկիզբ է առել 1946-ին, ավարտվել է, կարծեմ, 2003-ին: Կիսատ-պռատ եմ նայել, բան չեմ կարող ասել:
DIXIcarpe noctem
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ