Ո՞վ եմ ես

[E-la Via]

Ո՞վ եմ ես

Վերջին անգամ այս հարցը տվել էի ինձ մի քանի տարի առաջ: Եվ այն պատասխանը, որ ստացա, ինձ այնքան էլ չբավարարեց: Ավելի ճիշտ զգացի, որ ճիշտ չէ այդ պատասխանը:
Եվ մեկ էլ այս հարցը հանկարծակի գլխումս հնչեց մի քանի օր առաջ: Եվ պատասխանը ինձ ուղղակի որոշ ժամանակով անշարժության ենթարկեց: Նախ սկզբից չէի հասկանում, որ դա այս հարցի պատասխանն է, հետո, երբ հասկացա, որ դա է պատասխանը, չէի կարողանում հասկանալ, որ դա ճիշտ է կամ հնարավոր է, հիմա էլ չեմ կարողանում հասկանալ: Բայց այնուամենայնիվ այս պատասխանը, երբ սկսեցի մարսել, ինձ հանգստություն ու լռություն բերեց:

Իմ պատասխանից հետո խնդրեցի, որ այս հարցը իրենք իրենց հղեն ծանոթներս ու պատասխանները ուղղարկեն ինձ: Նրանց պատասխանները կարդալով` ապշեցի, քանի որ ինչպիսին էլ, որ պատասխաններն էին, դրանցից պահի ազնվություն էր կաթում, զգացվում էր, որ մարդը, եթե մինչ այդ էլ իր հետ ազնիվ չի եղել, այդ պատասխանի մեջ ազնիվ է ինքն իր հետ, զգացվեց, որ այս հարցս նրանց որոշ ժամանակով վերադարձրել այս պահը, մի պահ նրանք խորասուզվել են իրենց հոգու մեջ: Հենց դա էր պատճառը, որ երբ կարդում էի պատասխանները, գեղեցկության զգացողություն էի ունենում:

Այդ իսկ պատճառով այստեղ ցանկացողներին առաջարկում եմ, որ ինքներդ ձեզ հղեք այս հարցը և տաք ու գրեք ազնիվ պատասխանը: Այստեղ չենք քննարկի ոչ ոքի պատասխանները, քանի որ դա իմաստ չունի: Որպես ի՞նչ քննարկես մարդու ով լինելը: Ուղղակի կարող ենք կարդալ պատասխանները մեր ծանոթների ու անծանոթների ու այդ պատասխանների մեջ փորձենք տեսնել նրանց էությունը:

[Հարդ]

Այսինքն? Ուզում ես ասել, եթե պահի տակ մեզ պատասխան տանք, թե ով ենք մենք, անկեղծ պատասխանը կստանանք?

[E-la Via]

Այսինքն? Ուզում ես ասել, եթե պահի տակ մեզ պատասխան տանք, թե ով ենք մենք, անկեղծ պատասխանը կստանանք?

Հարդ, ոչ թե այս պահի տակ նկատի ունեմ, այլ այս պահին մարդու ով լինելը նկատի ունեմ, ոչ թե պահի տակ կատարած քայլերից, զգացմունքներից ելնելով տված պատասխան, այլ մեր իսկապես ով լինելու պատասխանը: Այս պահ ասելով՝ ես նկատի ունեի, թե ներկայում մենք ինչպիսին ենք: Հույսով եմ կարողացա ճիշտ բացատրել ասածս:

[VisTolog]

Ես վաղուց պատասխանն արդեն ունեմ
ՈՒ կարևոր չի` դա իմ դուրը գալիս է թե ոչ, փաստն էնա, որ գիտեմ:

[E-la Via]

Ես վաղուց պատասխանն արդեն ունեմ
ՈՒ կարևոր չի` դա իմ դուրը գալիս է թե ոչ, փաստն էնա, որ գիտեմ:

Իսկ չէ՞ք ցանկանում այն այստեղ գրել:

[VisTolog]

Իսկ չէ՞ք ցանկանում այն այստեղ գրել:

Ոչ

[terev]

Իսկ չէ՞ք ցանկանում այն այստեղ գրել:

Ետ դու ինչու՞ չես գրում:

[Մանուլ]

Ով եմ ե՞ս… Սովորական աղջիկ եմ, որ… չէ, ինչ գրում եմ, շատ ճոռոմ ա ստացվում... Կամ էլ հիմա չեմ կարողանում ճիշտ ձևակերպել մտքերս:
Բայց ոչ մի անգամ չէի մտածել, որ կարելի ա նման ձևով հարցը տալ... Ճիշտ ա, շատ եմ ինքս ինձ բնութագրել, լավ ու վատ կողմերս էլ գիտեմ, բայց ոչ մի անգամ մոտս հարց չէր առաջացել, թե ով եմ ես : )

[Աբելյան]

Բարև Ակումբ.ամ, ես Հայկոն եմ, ուրախ եմ որ միացել եմ ձեզ…

[Gayl]

Հետաքրքիր է, որ առաջին քայլը թեմայի հեղինակը չի արել
Սովարական մարդ եմ մսից և արյունից ունեմ արատներ և պատկերացնու՞մ եք անգամ լավ կողմեր, փորձեմ մի երկու խոսք արատներիցս:
Բայց ոնց մտածում եմ ես վատ կողմեր ընդհանրապես չունեմ չեմ սիրում երբ խաբվում եմ ու վնաս եմ ունենում դա իհարկե արատ չի արատը էնա որ պահի տակ շատ գեշ չարանում եմ ու տվյալ պահին ուղիներ եմ փնտրում պատժելու,մարդկանց շատ քիչ եմ վստահում, էնքան ալարկոտ եմ, որ ալարում եմ ալարեմ օրինակ էս պահին 40 րոպե ա արդեն չեմ ծխել ու մանրից վադանում եմ, բայց ալարում եմ գնամ սեղանի մոտ դե աշխատում քիչ ստեմ, բայց որ պետք ա լինում էտ էլ եմ անում, օրինակ անգլերենիս զաչոտը ստանալու համար աշխարհի տակի ստերն եմ ասել մինչև դրելա ի դեպ կաշառք էլ եմ տվել, բայց երբեք իմ ձեռքով չեմ տալիս,երևի դեռ ընդունակ չեմ, այ մարդ էս ինչ բացվել բացվա, որ ստոպ չտամ կարողա մի քանի օր սենց գրեմ:
Լավ կողմերից չեմ խոսում, որովհետև լավ կողմեր չունեմ:

[Դեկադա]

Ո՞վ եմ ես.... ասել ով եմ ես՝ նշանակում է ինքս ինձ հետ լինեմ մաքսիմալ անկեղծ: Լինել անկեղծ՝ նշանակում է բացահայտեմ ինձ: Ինձ բացահայտում եմ ամեն օր ու ամեն պահ՝ ներքին ու արտաքին գործոնների ացդեցության շնորհիվ: Բայց թեմայի հեղինակը ուզում է անկարելին.... ով եմ «ես»-ը մենակ ինձ է պետք, իսկ մնացածի հետաքրքրությունը ընդամենը կբավարարվի՝ իմ անձի նկատմամբ: Դե ուրեմն՝ թող մնացածը ինձ հետաքրքրությամբ ուսումնասիրեն, իսկ ես՝ ինքս ինձ համար բացահայտումներ անելով՝ կպարզեմ թե ով եմ ես...

[VisTolog]

Հետաքրքիր է, որ առաջին քայլը թեմայի հեղինակը չի արել
Սովարական մարդ եմ մսից և արյունից ունեմ արատներ և պատկերացնու՞մ եք անգամ լավ կողմեր, փորձեմ մի երկու խոսք արատներիցս:
Բայց ոնց մտածում եմ ես վատ կողմեր ընդհանրապես չունեմ չեմ սիրում երբ խաբվում եմ ու վնաս եմ ունենում դա իհարկե արատ չի արատը էնա որ պահի տակ շատ գեշ չարանում եմ ու տվյալ պահին ուղիներ եմ փնտրում պատժելու,մարդկանց շատ քիչ եմ վստահում, էնքան ալարկոտ եմ, որ ալարում եմ ալարեմ օրինակ էս պահին 40 րոպե ա արդեն չեմ ծխել ու մանրից վադանում եմ, բայց ալարում եմ գնամ սեղանի մոտ դե աշխատում քիչ ստեմ, բայց որ պետք ա լինում էտ էլ եմ անում, օրինակ անգլերենիս զաչոտը ստանալու համար աշխարհի տակի ստերն եմ ասել մինչև դրելա ի դեպ կաշառք էլ եմ տվել, բայց երբեք իմ ձեռքով չեմ տալիս,երևի դեռ ընդունակ չեմ, այ մարդ էս ինչ բացվել բացվա, որ ստոպ չտամ կարողա մի քանի օր սենց գրեմ:
Լավ կողմերից չեմ խոսում, որովհետև լավ կողմեր չունեմ:

բայց թեմայի վերնագիրը քո էսքան գրածը չի պահանջում

[Գևոր]

Ես այն ամենն եմ, ինչ տեսնում եմ ուրիշների մեջ.

[E-la Via]

Իրոք որ իմ կողմից տգեղ էր թեման բացել և նախօրոք չտեղադրել իմ կողմից հնչեցրած հարցի պատասխանը: Ներեցե՛ք ինձ:

Ինչպես և առաջին գրառմանս մեջ նշեցի, երբ ես վերջին անգամ ինձ տվեցի այս հարցը, ուղղակի չէի կարողանում հասկանալ ու ընդունել պատասխանս:
Նախ ասեմ, որ երբ մի քանի տարի առաջ այս հարցը ինձ տվեցի, իմ պատասխանը ավելի շատ ասում էր թե ես ինչպիսին եմ, այսինքն ինձ հատուկ գծերը, բացասական և դրական հատկանիշները, : Բայց այս անգամ Ո՞վ եմ ես հարցը տալիս, երբ նայեցի ներս միայն լռություն տեսա, այդ լռության մեջ ես որպես անհատականություն չկայի, չկար ոչ անուն, ազգանուն, չկային ինձ հատուկ գծերը, չկար ոչինչ: ես ուղղակի զգացի իմ ներսի լռության անհունությունը: Ես ինքս ինձ այնքն մեծ ու այնքն փոքր թվացի այդ պահին: Այդ լռության մեջ նաև կար հանգստություն: Ձեզ համար միգուցե տարօրինակ թվա այս պատասխանը, բայց դա է հոգուս պատասխանը: Հետո , երբ վերլուծում էի այդ ուժեղ զգացողությունը, ես հասկացա,որ դա ուղղակի զգացողություն չէր, այլ որ ես իմ ներսի լռությունն ու հանգստությունն եմ
:

[Yeghoyan]

Բայց այս անգամ Ո՞վ եմ ես հարցը տալիս, երբ նայեցի ներս միայն լռություն տեսա, այդ լռության մեջ ես որպես անհատականություն չկայի, չկար ոչ անուն, ազգանուն, չկային ինձ հատուկ գծերը, չկար ոչինչ: ես ուղղակի զգացի իմ ներսի լռության անհունությունը: Ես ինքս ինձ այնքն մեծ ու այնքն փոքր թվացի այդ պահին: Այդ լռության մեջ նաև կար հանգստություն: Ձեզ համար միգուցե տարօրինակ թվա այս պատասխանը, բայց դա է հոգուս պատասխանը: Հետո , երբ վերլուծում էի այդ ուժեղ զգացողությունը, ես հասկացա,որ դա ուղղակի զգացողություն չէր, այլ որ ես իմ ներսի լռությունն ու հանգստությունն եմ
:

հլը նայի ինչ ես գրել

տեսա լռություն, ես որպես անհատականություն չկայի, լռության մեջ կար հանգստություն

ու դու սրա հետ համաձայն ես, հա՞
դու չկաս, դու ոչ մի բան ես, բայց դու դրանից հանգստություն ես զգում, հա՞
հուսով եմ չես վիրավորվի, բայց քո գրածներից ես դա հասկացա