Ո՞վ եմ ես

[anahit96]

Մի անգամ,երբ կարդացի այս տողը.<<Մենք այն ենք ինչ տեսնում ենք ուրիշների մեջ>> շատ երկար մտածեցի;Ու այնքաաան շատ թերություններ գտա ընկերներիս,հարազատներիս ու ծանոթներիս շրջապատում ու սկսեցի զզվել ինձանից:Հիմա երբ ինձ հարց եմ տալիս,թե ով եմ ես...Պարզապես ասում եմ -Գիշատիչ կենդանի

[Sambitbaba]

Ո՞վ եմ ես... Քո սրտի ծովն եմ ես:)

Լավ իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա ինչպես ասում են՝ ուրիշներին ճանաչելը իմաստություն է, իսկ քո սեփական անձը ճանաչելը՝ լուսավորվածություն(enlightenment): Դե էստեղից էլ հետևություն, որ ես դեռ շատ հաց ու պանիր պիտի ուտեմ մինչև որ կարողանամ իմ սեփական անձը ճանաչել::)

Բայց մեկ բան կարող եմ հաստատ ասել, սիրելի Նարե. քո լուսավորվածության Լույսը վառելու կոճակը դու արդեն գտել ես: Հաստատ:

[Չամիչ]

Ով եմ ե՞ս:

Ես այն եմ ինչ՝ եմ

[erexa]

Սիրելի Way զարմանալի հարցադրում ես արել ,եթե հաշվի առնենք տարիքդ:Սովորաբար այդ հարցը մարդու մեջ ծագում է ավելի հասուն տարիքում

Զարմանալի ոչինչ չկա, այս հարցը մարդուն դեռ սկսում է հետաքրքրել փոքր հասակում:

Օրինակ« ո՞վ եմ ես » հարցն իմ մեջ առաջին անգամ ծագել է 6 թե 7 տարեկանում և ես շատ լավ հիշում եմ, հենց այդ պահի մտածմունքներս ու զգացմունքներս: Որ ես մի պահ ոչինչ եմ, մի պահ ամեն ինչ: Հատկապես այն պահն է հետաքրքիր երբ քեզ թվում է, թե դու մի պահ ոչինչ ես, կարծես թե մի քանի վայրկյանով կտրվում ես իրական աշխարհից: Կարծում եմ վեյն ինձ լավ կհասկանա:

«Ո՞վ եմ ես »հարցն օգնում է մարդուն գտնել, բացահայտել, ճանաչել ինքն իրեն և այս հարցի հետաքրքությունը նրանում է, որ մարդն իր ամբողջ կյանքի ընթացքում փորձում է գտնել այս հարցի պատասխանը: Ուստի՝ «ո՞վ եմ ես» հարցն ես համարում եմ շատ կարևոր և կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր մարդու կյանքում է համարվում այն կարևոր:

[Freeman]

Դեհ, ես էլ իմ կողմից ճշմարտանման համարվող տարբերակներից մեկն ասեմ
Ես մեկն եմ մեր տիեզերքում, 4Դ համակարգում (կամ, հնարավոր ա ավելի շատ D, բայց էդ ավել Դ-երից հլը-որ գլուխ հանող չկա), էս մոլորակի վրա ժամանակ սպանող մոտ 7 մլրդ բաց թերմոդինամիկական համակարգերից, որոնք փոքրացնում են իրենց ներքին էնտրոպիան՝ շրջապատի էնտրոպիայի բարձրացման հաշվին: Մենք, համեմատած մեր նման համակարգերի հետ՝ ունենք շրջակա միջավայրի հետ փոխազդեցության մեջ մտնելու ավելի զարգացած սարքավորում (Hardware), որն իրեն վերագրում է «բանականություն» կոչվող հատկությունը (software) (բայց էդ 7 մլրդից 5.5-ը չեն կարա ասեն, թե բանականություն ինչ ա նշանակում ) և ինքն իրեն համարում է ուղեղ, իսկ իր տուփին՝ Homo Sapiens (բանական մարդ,): Համակարգերից ոմանք մտածում են, որ իրենք միայն համակարգեր չեն, ունեն ոչ նյութական մաս՝ հոգի, մյուսները այդ մտքին հակված չեն և ենթադրում են, որ հոգի հասկացությունը իրենց խմբին չպատկանող բանական մարդկանց երևակայության արդյունքն է և առաջացել է անլիարժեքության բարդույթից կամ իրենց գոյությունը մի կերպ իմաստավորելու ցանկությունից: Սա երևի բանական մարդկանց ամենամեծ բաժանում է՝ թեիստներ և աթեիստներ (էլի անուններ կան, ես ավելի շատ հակված եմ առաջինին): Կան էլի բազմաթիվ բաժանումներ, որոնք բոլորը հաշվի առնելով հասկանում ենք, որ ամեն մի բանական համակարգ միակն է և անկրկնելին => Ես միակն եմ ու անկրկնելի, բայց թե կոնկրետ ո՞ր միակ անկրկնելին՝ չգիտեմ, հնարավոր է դեռ չգիտեմ, հնարավոր է՝ չեմ էլ իմանա, ոնց-որ մյուս միակ անկրկնելիները

[E-la Via]

Զարմանալի ոչինչ չկա, այս հարցը մարդուն դեռ սկսում է հետաքրքրել փոքր հասակում:

Հատկապես այն պահն է հետաքրքիր երբ քեզ թվում է, թե դու մի պահ ոչինչ ես, կարծես թե մի քանի վայրկյանով կտրվում ես իրական աշխարհից: Կարծում եմ վեյն ինձ լավ կհասկանա:

Կարծում եմ ՝ հասկանում եմ :

Դեհ, ես էլ իմ կողմից ճշմարտանման համարվող տարբերակներից մեկն ասեմ
Ես մեկն եմ մեր տիեզերքում, 4Դ համակարգում (կամ, հնարավոր ա ավելի շատ D, բայց էդ ավել Դ-երից հլը-որ գլուխ հանող չկա), էս մոլորակի վրա ժամանակ սպանող մոտ 7 մլրդ բաց թերմոդինամիկական համակարգերից, որոնք փոքրացնում են իրենց ներքին էնտրոպիան՝ շրջապատի էնտրոպիայի բարձրացման հաշվին: Մենք, համեմատած մեր նման համակարգերի հետ՝ ունենք շրջակա միջավայրի հետ փոխազդեցության մեջ մտնելու ավելի զարգացած սարքավորում (Hardware), որն իրեն վերագրում է «բանականություն» կոչվող հատկությունը (software) (բայց էդ 7 մլրդից 5.5-ը չեն կարա ասեն, թե բանականություն ինչ ա նշանակում ) և ինքն իրեն համարում է ուղեղ, իսկ իր տուփին Homo Sapiens (բանական մարդ,): Համակարգերից ոմանք մտածում են, որ իրենք միայն համակարգեր չեն, ունեն ոչ նյութական մաս՝ հոգի, մյուսները այդ մտքին հատված չեն և ենթադրում են, որ հոգի հասկացությունը իրենց խմբին չպատկանող բանական մարդկանց երևակայության արդյունքն է և առաջացել է անլիարժեքության բարդույթից կամ իրենց գոյությունը մի կերպ իմաստավորելու ցանկությունից: Սա երևի բանական մարդկանց ամենամեծ բաժանում է՝ թեիստներ և աթեիստներ (էլի անուններ կան, ես ավելի շատ հակված եմ առաջինին): Կան էլի բազմաթիվ բաժանումներ, որոնք բոլորը հաշվի առնելով հասկանում ենք, որ ամեն մի բանական համակարգ միակն է և անկրկնելին => Ես միակն եմ ու անկրկնելի, բայց թե կոնկրետ ո՞ր միակ անկրկնելին՝ չգիտեմ, հնարավոր է դեռ չգիտեմ, հնարավոր է՝ չեմ էլ իմանա, ոնց-որ մյուս միակ անկրկնելիները

Այ քեզ պատասխան ...
Freeman ջան, մաղթում եմ, որ իմանաս, թե որ միակն ու անկրկնելին ես :

[Freeman]

Այ քեզ պատասխան ...
Freeman ջան, մաղթում եմ, որ իմանաս, թե որ միակն ու անկրկնելին ես :

Մերսի, բայց չգիտեմ դրան ձգտե՞մ, թե՞ չէ: Քանի որ արդյունքները չգիտեմ, իմ համար մեկ ա,հնարավոր ա ես նա եմ, ում համար մեկ ա էլի ճշմարտանման տարբերակ

[Arpine]

Մերսի, բայց չգիտեմ դրան ձգտե՞մ, թե՞ չէ: Քանի որ արդյունքները չգիտեմ, իմ համար մեկ ա,հնարավոր ա ես նա եմ, ում համար մեկ ա էլի ճշմարտանման տարբերակ

ո՞ նց չգիտես. արդեն ձգտում ես,

[E-la Via]

Մերսի, բայց չգիտեմ դրան ձգտե՞մ, թե՞ չէ: Քանի որ արդյունքները չգիտեմ, իմ համար մեկ ա,հնարավոր ա ես նա եմ, ում համար մեկ ա էլի ճշմարտանման տարբերակ

Դե, քանի որ արդյունքները չգիտես, ոչ ոք չի էլ կարող ասել երբևէ կիմանաս, թե չէ ՝ մնում ա միայն որոշել լինել "նա, ում համար մեկ ա", թե հետաքրքրությունից դրդված՝ անիմանալի ուղի բռնել՝ իմանալով , որ այն կարող ա քեզ էդպես էլ "ոչ մի տեղ" չտանի :

[Freeman]

ո՞ նց չգիտես. արդեն ձգտում ես,

Չեմ կարծում, որ ձգտում եմ, ձգտել կնշանակի, որ իմ համար մեկ չի, թե ես ով եմ)) չնայած «ձգտում եմ,թե՞ չէ» հարցի պատասխանն էլ չեմ ձգտում ստանալ Ոչնչի չձգտելը հարմոնիայի հասնելու (երևի) ամենահեշտ ձևն ա, բայց ինչի՞ հետ, կամ ինչու՞ հարմոնիա, էդ հարցին ատասխանելու ձգտելը կլինի հարմոնիայից դուրս գալ

Դե, քանի որ արդյունքները չգիտես, ոչ ոք չի էլ կարող ասել երբևէ կիմանաս, թե չէ ՝ մնում ա միայն որոշել լինել "նա, ում համար մեկ ա", թե հետաքրքրությունից դրդված՝ անիմանալի ուղի բռնել՝ իմանալով , որ այն կարող ա քեզ էդպես էլ "ոչ մի տեղ" չտանի :

Դե եթե ուզենամ իմանամ, թե կիմանա՞մ արդյոք, դրա փոխարեն միանգամից կձգտեմ իմանալ
Հետաքրքրությունից դրդված անիմանալի ուղի դեպի Սումերու՞ Տարբերակ ա, իմ միջավայրում կա ժամանակ, որին ես չեմ կարողանում ինձ ենթարկել, ինքն ա ինձ իրեն ենթարկում)) Կապրենք՝ կտեսնանենք, ես հիմա եմ «նա, ում համար մեկ ա», հնարավոր ա, որ դու մինչև էս գրառումս կարդաս, լինեմ «նա ում համար էլ մեկ չի», կամ «Նա ով գնաց Սումերու»

[E-la Via]

Freeman ջան, ես էն մարդկանցից եմ, որոնք կարծում են, որ եթե կա հասնելու տեղ ՝ ձգտես, թե չձգտես, միևնույնն է, այսպես, թե այնպես բռնելու ես "տուն" կամ "Սումերու" տանող ուղին: Կարող ես ինքդ դրան ձգտել, կարող ես ուղղակի հոսանքին հանձնվել…
Էնպես որ "Սումերուն" քեզ աչքով ա անում :

[Arpine]

Չեմ կարծում, որ ձգտում եմ, ձգտել կնշանակի, որ իմ համար մեկ չի, թե ես ով եմ)) չնայած «ձգտում եմ,թե՞ չէ» հարցի պատասխանն էլ չեմ ձգտում ստանալ Ոչնչի չձգտելը հարմոնիայի հասնելու (երևի) ամենահեշտ ձևն ա, բայց ինչի՞ հետ, կամ ինչու՞ հարմոնիա, էդ հարցին ատասխանելու ձգտելը կլինի հարմոնիայից դուրս գալ

Իսկ ովա ասում թե դու ամբողջ օրը նստած դրամասին ես մտածում , կամ թե ինչպես հասնել հարմոնիայի, երևի դա ենթագիտակցորեն է տեղի ունենում:
Թեկուզ հենց այն որ այսքան բանը գրել ես:

[Freeman]

Freeman ջան, ես էն մարդկանցից եմ, որոնք կարծում են, որ եթե կա հասնելու տեղ ՝ ձգտես, թե չձգտես, միևնույնն է, այսպես, թե այնպես բռնելու ես "տուն" կամ "Սումերու" տանող ուղին: Կարող ես ինքդ դրան ձգտել, կարող ես ուղղակի հոսանքին հանձնվել…

դե ես էդ մարդկանցից չեմ, բայց եթե թչ մի բանի չձգտեմ, էլի ինչ-որ տեղ կարող ա հասնեմ, հնարավոր ա հենց «Սումերու»

Էնպես որ "Սումերուն" քեզ աչքով ա անում :

Ես էլ իրան

[Freeman]

Իսկ ովա ասում թե դու ամբողջ օրը նստած դրամասին ես մտածում , կամ թե ինչպես հասնել հարմոնիայի, երևի դա ենթագիտակցորեն է տեղի ունենում:
Թեկուզ հենց այն որ այսքան բանը գրել ես:

Էդ էլ ա հնարավոր, ես «նա եմ ում համար մեկ ա» միայն գիտակցորեն, իսկ ենթագիտակցորեն՝ եսիմ,հնարավոր ա նա, ով ձգտում ա գիտակցորեն չեմ ձգտում իմանամ, թե ենթագիտակցորեն ով եմ

[Claudia Mori]

5 տարի առաջ, եթե մի իմաստուն մարդ ինձ չասեր, որ որ գտնեմ ինձ համար ո՞վ եմ ես, ի՞նչ եմ անում այս աշխարհում ու ի՞նչ եմ ուզում անել հարցերի պատասխանները, երեւի ես կործանված կլինեի, կամ չգիտեմ ինչ կլիներ: Way ջան, միայն քո նման խորը մարդը կարող էր նման թեմա բացել

Այս հարցի պատասխանը առաջին հերթին ներքին հոգեկան հանգստության հասնելու ամենաճիշտ տարբերակն է, ու դա Ագնին էլ կարծում եմ կհաստատի, որովհետեւ այն մարդուն, ով ինձ տվեց այս հարցերը, ինքը շատ լավ ճանաչում է

Ես այս հարցի պատասխանը բացարձակ չունեի՝ Way-ի ասած դատարկությունն էր մեջս ու դրանից սարսափելի բան դեռ չեմ զգացել կյանքում: Ու ես հատիկ-հատիկ սկսեցի հավաքել այս հարցի պատասխանը ու մի կերպ հանեցի ենթագիտակցությանս միջից: Բայց սա մի բան է, որ անընդհատ պիտի անես, թե չէ մի օր կդատարկվես ու մարդիկ քեզ ուղղակի կդնեն աղբավայրի տեղ, կամ ավելի վատ՝ դու քեզ աղբավայր կհամարես...

Ո՞վ եմ ես…գիտեմ, որ մի մարդ եմ, ով ունի լիքը բնավորության գծեր, որոնց մասին դուք պատրաստ չեք իմանալ, որովհետեւ ամեն մարդ իր մեջ ունի մի անդունդ, որի մեջ ընկնել միայն ինքը կարող է, քանի որ ունի հատուկ օդապարիկ, այնպես, որ ես այնքան էգոիստ չեմ, որ Ձեզ սպանեմ, բայց նաեւ այնքան էգոիստ եմ, որ թույլ չեմ տալիս ինձ սպանեք, քանի որ ճանաչում եմ իմ առավելություններն էլ, թերություններն էլ ու ինքնարժեքս որպես կանոն ոչ մեկին չեմ թողնում տապալել այն անդունդը պարբերաբար ընկնելուս հաշվին: Այս անդունդը ինձնից բացի միայն մեկ մարդ կընկնի այս աշխարհում, ով կունենա իմ անդունդի օդապարիկը, ես էլ իր անդունդինը

Ասում են մարդը 3 տեսակ է լինում՝ այն ինչ մարդիկ են տեսնում իր մեջ, այն ինչ ինքն է ուզում տեսնել իր մեջ, եւ այն ինչ ինքը իրականում կա: 70 տոկոսով մարդիկ տեսնում են այն ինչ ես եմ ուզում տեսնել իմ մեջ ու ինչ ես իրականում կամ, այնպես որ կարող եք հարցնել ինձ ճանաչող մարդկանց ու մեկ-մեկ ստանալ ճիշտ պատասխաններ:

Բայց կա 20 տոկոս իմ կողմից բացահայտված ու բացահայտվող ճշմարտություն մեջ, որն իմանալ կարող են միայն բացառիկ մարդիկ ու իրենց իսկ շնորհիվ: Այո՛, ես ինքնասիրահարված եմ այս հարցում ու սիրում եմ, երբ մարդիկ ինձ կարողանում են բացահայտել ու այնքան համարձակ ու հաստատուն են գտնվում, որ բացահայտելուց հետո Անտարկտիդա չեն փախչում, եթե անցան այդ փորձությունը ես իրանց ուղղակի բաց չեմ թողնում

Կան մարդիկ էլ, ովքեր քեզ ճանաչում են այնպես, ինչպես իրենք են ուզում, դեռ մի հատ էլ վերագրում են քեզ հատկանիշներ, որոնք իրենց մեջ կուզեին լիներ, կամ կա, ուզում են դրանից ձերբազատվեն: Ես չար եմ այս տեսակի մարդկանց նկատմամբ, քանի որ «մարդակերություն» չեմ սիրում, հոգին վամպիրի պես մարդու միջից հանել՝ առավել եւս: Իհարկե խոսքս չի վերաբերում այն մարդկանց, ումից դեռ շատ բան ունեմ սովորելու, ես այդ տեսակին պաշտում եմ:

Մի 10 տոկոս էլ կա իմ մեջ, որ ես էլ չեմ ճանաչում իմ մեջ ու կարծում եմ, որ ամբողջ կյանքում էլ չեմ ճանաչի, այդպես հետաքրքիր է, ճիշտ է, զարգանալու տեղ կա…

Մի խոսքով այսքան երկար-բարակ գրեցի, որ որոշ չափով ապացուցեմ, որ ես զարգանալ ու վերածնվել սիրող մարդ եմ