_Գեղեցիկ աչքեր ունես ,- մի օր ինձ ասացիր…
Չէ սեր իմ ,նրանք գեղեցիկ են դառնում միայն այն պահին,երբ քեզ են նայում…
_Գեղեցիկ աչքեր ունես ,- մի օր ինձ ասացիր…
Չէ սեր իմ ,նրանք գեղեցիկ են դառնում միայն այն պահին,երբ քեզ են նայում…
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Գեղեցիկ էր ասված, բայց նաև պարադոքսալ էր - եթե դրանք գեղեցիկ են դառնում միայն "սիրելի"-ին նայելիս, ապա մնացած ժամանակ պետք է գեղեցիկ չլինեն, հետևաբար մարդիկ չպետք է այդպես ասեն: Բայց մարդիկ, այյդ թվում նաև ես, ասում ենք այդպես նույնիսկ այն պահին, երբ դրանք "սիրելի"-ին չեն նայում: Ուրեմն...
_Գեղեցիկ աչքեր ունես...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Meme (30.04.2010), SSS (01.05.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (03.05.2010)
Սիորւմ եմ մեր երթուղայինները...նրանք լիովին փոխել են իմ կյանքը,ստիպել այլ աչքերով նայել ինքս ինձ...այո և ինչ էի անելու առանց մեր երթուղայինների...
Իմ ախպերըս...ջան,ջան ջան
Ջան ախպեւս քեզ ղուրբան...
Ես այսօր "մառալնի ուշեռբ" եմ ստացել
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Ասում են, թե սիրող մարդիկ երկու կես են լինում և միանալով իրար դառնում մի ամբողջություն...
Մեր դեպքում մի քիչ ուրիշ է...դու իմ 99% -ն ես,մնացած 1% -ն էլ քեզ սիրելու և քեզ համար ապրելու համար է... առանց քեզ ես կիսատ չեմ,ես պարզապես չկամ...
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Կաշմառ կակոյ, մենակ թե չասես, որ ֆիզիկապես, որովհետև ես դժվարությամբ եմ պատկերացնում էն 850 կիլոգրամանոց մարդուն, ում դու սիրում եսSSS-ի խոսքերից
Աղջիկների (ու ոչ միայն) մեծագույն սխալներից է՝ իրենք իրենց կորցնում են սիրահարվելիս, հետո գնաց տառապելաբանությունը... Դա սիրել չի, դա սեփական եսի վրա հենվելուց վախենալու պատճառով ուրիշի եսին փաթաթվել է, իսկ իրականում ուրիշին կարող ես սիրել միայն ինչ-որ տոկոսով նրանից, թե որքանով ես սիրում ինքդ քեզ: Ու տոկոսը միշտ հարյուրից փոքր է: Կորցրեցիր քեզ՝ դա արդեն սեր չի, կախվածություն է: Նույն հավանականությամբ կարող է թմրամոլը գրել հերոինի մասին: Մի՞թե դա սեր է, եթե նա առանց հերոին չկա ու միայն հերոինի մեջ է ինքն իրեն գտնում:
Կամ էլ՝ զգայական զեղման պահին գեղեցիկ խոսքեր են, որ ասել ես, առանց խորանալու իմաստի մեջ
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
E-la Via (07.05.2010), Lion (03.05.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (03.05.2010)
Աղջիկների սխալն այն է,որ "սիրում" կամ "սիրահարվում" են ռանց դիմացինին ճանաչելու...Եվ դա ոչ միայն աղջիկների սխալն է...Կաշմառ կակոյ, մենակ թե չասես, որ ֆիզիկապես, որովհետև ես դժվարությամբ եմ պատկերացնում էն 850 կիլոգրամանոց մարդուն, ում դու սիրում ես
Աղջիկների (ու ոչ միայն) մեծագույն սխալներից է՝ իրենք իրենց կորցնում են սիրահարվելիս, հետո գնաց տառապելաբանությունը... Դա սիրել չի, դա սեփական եսի վրա հենվելուց վախենալու պատճառով ուրիշի եսին փաթաթվել է, իսկ իրականում ուրիշին կարող ես սիրել միայն ինչ-որ տոկոսով նրանից, թե որքանով ես սիրում ինքդ քեզ: Ու տոկոսը միշտ հարյուրից փոքր է: Կորցրեցիր քեզ՝ դա արդեն սեր չի, կախվածություն է: Նույն հավանականությամբ կարող է թմրամոլը գրել հերոինի մասին: Մի՞թե դա սեր է, եթե նա առանց հերոին չկա ու միայն հերոինի մեջ է ինքն իրեն գտնում:
Կամ էլ՝ զգայական զեղման պահին գեղեցիկ խոսքեր են, որ ասել ես, առանց խորանալու իմաստի մեջ
Ցանկացած մարդ ունի սիրելու իր ձևը...Կներես բայց սիրո առումով դու չես կարող ինձ ինչ որ բան ապացուցել...Սա իմ սիրելու եղանակն է'առանց ինքս ինձ կորցնելու... սիրհարված չեմ սիրում եմ...դրանք տարբեր են...
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Gayl (03.06.2010)
Ոչ մի բան ոչ ուզում եմ, ոչ էլ պատրաստվում եմ ապացուցել
Բայց եթե մի բան հաստատ գիտեմ՝ ինչ չես ճանաչում, չես կարող սիրել: Եթե դու մի տոկոս ես, ապա քո սիրած իննսունիննը տոկոսն իրականում քո մի տոկոսի իննսունիննը տոկոսին է հավասար
Եթե ինչ-որ մեկի հիման վրա պատկեր ես ստեղծում ու սիրահարվում այդ պատկերին, ապա այդ պատկերն էլ քո մասն է, ոչ թե նրա, ու սերն էլ քոնն է, ու դու կարող ես առանց նրա էլ սիրել՝ պատկերը հարմարեցնելով ցանկացած մարդու:
Վերջին խմբագրող՝ Rhayader: 03.05.2010, 12:22:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
E-la Via (07.05.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (04.05.2010), Ուլուանա (03.05.2010)
Եթե դու ինչ որ մեկին քո 99% ն ես համարում,դա չի նշանակում,որ կորցնելու ես քո "ես",ինքնատիպությունը...ու բոլորովին էլ պարտադիր չէ,որ նա իմանա թե քո 99% է,ասեմ ավելին'իմաստ էլ չկա...,եթե իմանայի,որ նա կկարդա սա,հավատա չէի գրի...
Իսկ մնացածն ինչ է.ես ինքս գիտեմ
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Սիրիր ինչպես սիրում ես, հենց այդպես, ինքնամոռաց ու նվիրված, անձնազոհ ու գլուխդ կորցրած: Հենց դրա մեջ է սիրո անկրկնելիությունը,
նրա գեղեցկությունը...Ես քո թվաբանությունից հասկացա, որ դու նկատի ունեիր քո նվիրումը սիրելիիդ: Քո՝, նրանով լցված լինելուդ աստիճանը: Եվ բոլորովին չմտածեցի այն թվաբանության մասին, կամ թվային հարաբերությունների, որոնց օգնությամբ դու ընդամենը փորձել էիր ներկայացնել քո հոգեվիճակը: Գեղեցիկ էր, սիրիր քո նման, արտահայտվիր քո նման, զգացմունքների մեջ կարևորը անկեղծությունն է, քեզ անպայման ճիշտ կհասկանան...
Եվ լռություն է... ու նորից գիշեր,
Ցավում է հոգիդ...ու նորից հուշեր,
Անձրև է տեղում և թրջված աչքեր,
Դու դեռ փնտրում ես...կիսաը երազներ...
Եվ ահա մի նոր սիրո առասպել,
Ահա թոկ դարձող մի շատ բաևակ թել...
Եվ կրկին լուռ ես...
Նայում ամենքին ծածուկ ժպտում ես,
Թեև քո հոգուն հեռու հեռվում ես...
Եվ դժոխային այս մենության մեջ,
Երբ կիզում է քեզ սիրո հուրն անշեջ,
Մի ինչ որ փերի գալիս է դեպ քեզ,
Նա շշնջում է' դեռ սիրում եմ քեզ...
Ու նորից գիշեր,նորից առավոտ,
Նորից անձրև է և ամպրոպ խռպոտ...
Վախվորած աշխարհ և թախծոտ աչքեր,
Աստղազարդ երկինք,ժպտացող աստղեր,
Առաբց թանադա սիրո նոր կենաց
Եվ հույսի շողեր աչքերում քո թաց
Ու նրրից գիշեր
Երկնակամարում երկու հոգու ստվեր
Եվ իրար փարվող հարազատ սրտեր
Ասված կամ չասված, բայց սպասված խոսքեր...
2005թ.
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Կարոտել էի աչքերիդ շրջանում առաջացող կնճիռները…վերջապես ժպտացիր…դժվար էր, գիտեմ, բայց դու ժպտացիր…Ժպտացիր օրացույցին, ժամացույցին, ժպտացիր ինձ ու գրկեցիր…այս անգամ մի տեսակ ուրիշ կերպ,երբեք ինձ այսպես չէիր գրկել, բայց թվաց թե սա էլ էի կարոտել…Ու դու ինձ երջանկացրեցիր այն գիտակցումով, որ ես մասնիկն եմ քո ժպիտի…
Դու լուռ ժպտացիր ու նայեցիր օրացույցին, հևում էր նա…մոտեցար, այս մի օրն էլ ջնջեցիր,ու նորից ժպտացիր…Ժպտացիր…ՄՆԱՑ ԾԻԾԱՂԵՍ…
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Ասացիր, թե վերածնվել ես ուզում և միևնոյն ժամանակ մեղադրեցիր ինձ քեզ ոչնչացնելու համար...
Բայց ախր ինչպես կվերածնվեիր առանց ոչնչանալու?
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
impression (05.10.2010), Rhayader (29.05.2010)
Մեկ…Երկու…Երեք…
Քայլ… քայլ… քայլ…Կանգ ա'ռ , նայի'ր հետ…Նրանք դեռ այնտեղ են?Այո! Իսկ ծաղրածուն? Այո! Իսկ դու?Չեմ ուզում…
Քայլ… քայլ…քայլ…հետ չնայես,նրանք դեռ այնտեղ են, իսկ դու? Փախի'ր, իսկ ծաղրածուն? Փախի'ր…
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Rhayader (29.05.2010)
Վերջերս ամենամոտ(մանկության) ընկերուհիս զանգեց,սովորական ամենօրյա խոսակցություն չէր , մի տեսակ այլ էր տրամադրված,ընդհատումներով էր խոսում.
_Ան, ինչա եղել, մի տեսակ ես
_Մի բան պետքա ասեմ, Շուշոյին հիշում ես,իմանաս ինչա եղել
_Վաաայ, ամուսնացելա?...
***
Թերհաս էր կամ հոգեկան շեղումներ ուներ…չգիտեմ, բայց ինձ ձեռք էր տալիս նրան թերհաս համարել… ինձանից բացի բակում նրա հետ ոչ ոք չէր շփվում…Ես էի Շուշանիկի միակ ընկերուհին, որի պատճառով ինձ հետ էլ ոմանք չէին շփվում…Աննկարագրելի գեղեցկություն ուներ…այնպիսին որոնց միայն գրքերում և ֆիլմերում են հանդիպում…միշտ թափթփված տեսք ուներ և վրայից տհաճ հոտ էր գալիս,ինձանից մի տարի էր մեծ …Լինում էին դեպքեր, երբ ծնողներս էլ էին արգելում շփվել նրա հետ…Քանի անգամ եմ գնացել նրանց տուն և ասել,որ էլ չեմ կարող ընկերություն անել հետը, բայց նրա արցունքներին երբեք չեմ կարողացել դիմանալ…Անգամ քույրը չէր շփվում հետը…ոչ ոք չէր շփվում հետը…միայն ես…գիտեք նրա հետ շփվելիս երբեք բավականություն չեմ ստացել, եղել են դեպքեր երբ ազդել է վրաս, նյարդայնացրել:Մի երգ գիտեր ամբողջ օրը երգում էր.
«Ագեյա, ագեյա
Ագեյա ,ագեյա…»
Չգիտեմ որտեղից էր լսել,ինչ էր նշանակում…բակի երեխաները հաճախ նրան ստիպում էին երգել, հետո ծաղրել, հետո ես էի մեջ ընկնում և սկսվում էր.
_Գիժ Շուշոյի ընկերուհին եկավ…
Ես նրան գիժ չէի համարում,բյաց ամեն ինչ դրան էր տանում…Ժամանկի հետ այլևս անտանելի էր դառնում նրա հետ շփվելը, որովհետև ես նրան չէի հասկանում,գալիս էր մեր տուն ու ժամերով ինչ որ բթացած հայացք հառում վրաս, հետո սկսում էր թռվռալ ,ինչ որ տարօրինակ շարժումներ անել.
_Շուշո մի արա’,նստի’ր տեղդ,- սկսում էր ծիծաղել,-Շուշո սու’ս,-ավելի բարձր էր ծիծաղում:Ծիծաղի դեմն առնելու միակ տարբերակը նրա մազերի հետ խաղալն էր,-Արի մազերդ հյուսեմ,-գալիս նստում էր ու ժամերով ձայն չէր հանում:Ահավոր առատ մազեր ուներ,մատերս կորչում էին մեջը, բայց գրեթե միշտ կեղտոտ էին…Տհաճ էր…
Որքան էի կամուկացի մեջ ընկնում’արժեր հետը շփվել? Ընկերներ շատ ունեի, իսկ նա?...
10րդ դասարանում տեղափոխվեցինք ուրիշ թաղամաս ,ուրիշ տուն …Դրանից հետո նրան այլևս չեմ հանդիպել…Թեթև էի ապրում առանց նրա…
***
-Չէ…Սևանի գժանոցումա,-երբևէ 10րդ հարկից ընկած կաք? Զգացողությունս այդպիսին էր, ամբողջ մարմինս ցավում էր…,-Հա, հասունացման տարիքը լավ չի տարել…ասում են գիշերները տանից փախելա առվոտյան արյունոտ տուն եկել…ու տենց ամեն օր…հետո մայրը դուռը փակելա վրան ,որ չգնա, նա էլ դանակով հարձակվելա մոր վրա…Դե մնացածը պատկերացրեցիր…
***
Տանել չէի կարողանում նրա վրայի հոտը, նրա’ ինձ հունից հանող շարժումները,"Ագեյա, ագեյան" բայց եթե ժամանակը հետ տային, եթե միայն կարողանայի…
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Բերանում գարեջրի անտանելի դառնահամը ստիպեց նրան արթնանալ…Գլուխը ծանրացել էր և գրեթե ոչինչ չէր հիշում…սենյակում անտանելի գարշահոտ էր…շրջվեց ու նայեց կողքին պառկած գեղեցկուհուն.գեղեցիկ էր, բայց ոչ այդ պահին :Սրտխառնոցն ուժգնացավ, շտապեց դեպի բաղնիք…Մի քանի անգամ դեմքը սառը ջրով շփելուց հետո իրեն նայեց հայելու մեջ…ոչինչ չէր փոխվել. նույն դիմագծերը, նույն մռայլ դեմքը և նույն զուր վատնած գիշերը…
Վերադարձավ սենյակ, հագնվեց, նայեց աղջկան.որքան էր ուզում քնել հետը, իսկ հիմա անունն էլ չի հիշում…
Դուրս եկավ…Այնտեղ էլ ոչինչ չէր փոխվել, նույն մարդիկ, նույն ծառերը…մի խոսքով նույն աշխարհը որտեղ նա տեղ չուներ…Ուր գնալ? Իրեն ոչ ոք չէր սպասում…
Կանգնած էր դռան մոտ, թակեց, դուռը բացվեց.
_Եկար?
_Չէիր սպասում?
_Ես քեզ միշտ եմ սպասում…
Նա համբուրեց աղջկա ճակատն ու սեղմեց կրծքին .ու հանկարծ այդ պահին ինչ որ բան ծակեց մաշկն ու անցավ նրա տակ ..բարձրացավ վեր, վեր …ու հասավ սրտին… հետո նայեց աղջկա աչքերին.ամեն ինչ փոխվել էր…աշխարհը փոխվել էր…նա էր իր աշխարհը. Աշխարհ , որտեղ ինքն էր տիրակալը…
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ