Թեթև ապրենք

[Արիացի]

Ամենանկատելի կոմպլեքսս էն ա, որ խուսափում եմ մարդաշատ տեղերից ու ձգտում եմ մենակության: Իսկ ընդհանրապես շատ թեթև եմ ապրում: Էնքան թեթև, որ դիմացիններս դրանից մեկ մեկ ներվայնանում են

[SSS]

Ամենանկատելի կոմպլեքսս էն ա, որ խուսափում եմ մարդաշատ տեղերից ու ձգտում եմ մենակության: Իսկ ընդհանրապես շատ թեթև եմ ապրում: Էնքան թեթև, որ դիմացիններս դրանից մեկ մեկ ներվայնանում են

Իսկ ինձ շրջապատողները ներվայնանում են իմ կոմպլեքսներից"տնաշեն ինչ ես ընկեկ հետևիցդ"արտահայտությունն ինձ համար սովորական է,բայց ես էլ եմ թեթև ապրում կարող է տարօրինակ թվա .բայց իրոք այդպես է

[Rhayader]

Ժող, դուք արդեն սկսել եք կոմպլեքսները շփոթել բնավորության գծերի հետ:

[Dayana]

Ժող, դուք արդեն սկսել եք կոմպլեքսները շփոթել բնավորության գծերի հետ:

Ապրես

[Շինարար]

Լավ թեմայ ա: Իհարկե, ի լուր աշխարհի չեմ անկեղծանա մինչև վերջ, բայց քանի որ այստեղ խոսք գնաց առևտուրից, սակարկելուց ամաչելուց, մի երկու բան պատմեմ: Նախ, ախպերս ամաչում ա` ինձ հետ առևտուրի գնա, ասում ա` խայտառակ ես Բայց կարևոր բան որ լինում ա, ասում ա` դու գնա, ուղղակի ինքը հետս չի գալիս, օրինակ հայլայնի պայմանագիրը կնքելիս ինչ օրն եմ գցել էդ աղջկան, բայց ճիշտ եմ արել, ասում եմ` ինձ նորմալ սպասարկեք, տեղը տեղին պայմանագիրը կետ առ կետ բացատրել եմ տվել, էդ աղջիկը ասում էր` վախում եմ` քո հետ պայմանագիր կնքեմ, գալու ես կռիվ անես, ասում եմ` ամեն ինչ ճիշտ արեք, կռիվ չեմ անի, վերջը իմ պահանջած ձևով ինձ սպասարկեցին, պայմանագիրս կնքեցի, հիմա փողոցում էդ աղջկա հետ հանդիպելիս իրար բարևում ենք, իրենց մոտ գնալիս էլ արտահերթ ա ինձ սպասարկում ու ամեն տեղ սիրում եմ, որ նորմալ ամեն հարց ճշտեմ, նոր տվյալ ապրանքը առնեմ, ու գինն էլ ինչքան կարող եմ գցում եմ, մի սվիտեր էի հավանել, ութ հազար դրամ էր, դե հիմա, ես էժանանոց սվիտերներ եմ հագնում, այ քեզ բան, ում ինչ գործն ա, շորի բազարից եմ առել, մեր Կիրովականի մալաթիայից վերջը փող չունեի, ամեն գնալիս ասում էի, որ վեցով տաք, կառնեմ, չէին տալիս, բայց որ տային էլ, փող չկար, վերջը, ապագայի համար գործ էի դզում, մի օր էլ փողը գրպանումս գնացի, փորձեցի, տխուր ասում եմ` վեցով տվեք էլի, բա չէ, վեց ու կես, ասում եմ` էս ամիս ու կես ա` աչքս վրան ա, տեսեք, իմ նավսից ոչ մեկ չի առնում, վերջը բա լավ, վեցով վերցրու, քո ղսմաթն ա, տենց, ասի` լավ դե որ բարիշել ենք, ասեմ, իննով էլ տայիք վերցնելու էի, ծիծաղում են, վերջը զզվանք գնորդ եմ, կապ ուներ չէ՞ գրածս թեմայի հետ…

[Մանոն]

Լավ թեմայ ա: Իհարկե, ի լուր աշխարհի չեմ անկեղծանա մինչև վերջ, բայց քանի որ այստեղ խոսք գնաց առևտուրից, սակարկելուց ամաչելուց, մի երկու բան պատմեմ: Նախ, ախպերս ամաչում ա` ինձ հետ առևտուրի գնա, ասում ա` խայտառակ ես Բայց կարևոր բան որ լինում ա, ասում ա` դու գնա, ուղղակի ինքը հետս չի գալիս, օրինակ հայլայնի պայմանագիրը կնքելիս ինչ օրն եմ գցել էդ աղջկան, բայց ճիշտ եմ արել, ասում եմ` ինձ նորմալ սպասարկեք, տեղը տեղին պայմանագիրը կետ առ կետ բացատրել եմ տվել, էդ աղջիկը ասում էր` վախում եմ` քո հետ պայմանագիր կնքեմ, գալու ես կռիվ անես, ասում եմ` ամեն ինչ ճիշտ արեք, կռիվ չեմ անի, վերջը իմ պահանջած ձևով ինձ սպասարկեցին, պայմանագիրս կնքեցի, հիմա փողոցում էդ աղջկա հետ հանդիպելիս իրար բարևում ենք, իրենց մոտ գնալիս էլ արտահերթ ա ինձ սպասարկում ու ամեն տեղ սիրում եմ, որ նորմալ ամեն հարց ճշտեմ, նոր տվյալ ապրանքը առնեմ, ու գինն էլ ինչքան կարող եմ գցում եմ, մի սվիտեր էի հավանել, ութ հազար դրամ էր, դե հիմա, ես էժանանոց սվիտերներ եմ հագնում, այ քեզ բան, ում ինչ գործն ա, շորի բազարից եմ առել, մեր Կիրովականի մալաթիայից վերջը փող չունեի, ամեն գնալիս ասում էի, որ վեցով տաք, կառնեմ, չէին տալիս, բայց որ տային էլ, փող չկար, վերջը, ապագայի համար գործ էի դզում, մի օր էլ փողը գրպանումս գնացի, փորձեցի, տխուր ասում եմ` վեցով տվեք էլի, բա չէ, վեց ու կես, ասում եմ` էս ամիս ու կես ա` աչքս վրան ա, տեսեք, իմ նավսից ոչ մեկ չի առնում, վերջը բա լավ, վեցով վերցրու, քո ղսմաթն ա, տենց, ասի` լավ դե որ բարիշել ենք, ասեմ, իննով էլ տայիք վերցնելու էի, ծիծաղում են, վերջը զզվանք գնորդ եմ, կապ ուներ չէ՞ գրածս թեմայի հետ…

Տնաշեն, բայց դու դեմք ես հա… Այս գրառումնդ պահելու եմ, ու երբ Մեծ գրող դառնաս՝ «Նշանավոր մարդկանց կյանքից» բաժնում տեղադրեմ

[Արևհատիկ]

Էհ, մի քիչ էլ ես պատմեմ իմ կոմպլեքսներից : Էդքանը երևի չեմ հիշի, որ գրեմ, բայց դե………

Ուրեմն՝ սենց, անծանոթ մարդկանց շրջապատում շատ կոմպլեքսավորված եմ լինում, ու դրա արտահայտման ձևը քիչ խոսալն ա (վառ օրինակ՝ մի քանի օր առաջ ակումբցիներ հանդիպմանը : Հուսով եմ հաջորդ անգամ քիչ-թե շատ ազատված կլինեմ էս կոմպլեքսից ):

Առևտուր անելուց երբեք գինը չեմ իջացնում, եթե իմանամ էլ, որ թանկ են տալիս ինձ: Մի բան էլ, գնում եմ շոր եմ փորձում, ինձ դուր չի գալիս, բայց ամաչում եմ ասեմ : (Չնայած հիմա դրա լուծումը գտել եմ, էլ մենակ չեմ գնում հագուստ գնելու: Հետո էլ մինչև տրամադրվում եմ էդ շորը հագնեմ, դուրս գամ, էլ չասեմ ինչքան ժամանակ ա պետք Մտածում եմ, որ փողոցում լրիվ ինձ են նայում, ու տենց կաշկանդված սաղ օրս անցնում ա:

Ինչ վերաբերում ա նկարներիս՝ նկարներում ինձ դուր եմ գալիս, բացառությամբ որոշ նկարների: Հլը նայում եմ, ասում «Ինչ էլ լավն եմ », բայց դե հաջորդ պահին, հայելիով ինձ նայում եմ, լրիվ հակառակ տպավորություն ա լինում «յախք ինչ գեշ եմ »: Դրա համար ձգտում եմ, հակառակ հաջորդականությամբ նայեմ, սկզբից հայելիով, հետո նկարներով: (Չնայած ինչ էլ չլինի ավելի շատ հայելիով եմ նայում, հո ամեն անգամ չեմ գալու նկարներիս նայեմ, տնից դուրս գամ ):

Հիմա էլ ինչքան ժամանակ մի նոր կոմպլեքս ա ի հայտ եկել՝ մի թեմայում ուզում եմ գրառում անեմ, մի քանի օր գրում եմ, ջնջում: Ասում եմ, ինչ անտաղանդ եմ, չեմ էլ կարողանում 2 բառ իրար կապեմ: Բայց դե էս մեկը արդեն կարծես, թե հաղթահարեցի :

[Leo Negri]

Առևտուր անելուց երբեք գինը չեմ իջացնում, եթե իմանամ էլ, որ թանկ են տալիս ինձ:

Ես մի անգամ գինն իջացնելու նպատակով կարտոֆիլ վաճառող պապիկից հարցրեցի, թե պնդուկն ինչ արժի: Պապիկը նեղացավ, ու ընդհանրապես հրաժարվեց ինձ կարտոֆիլ վաճառել, ի հրճվանք ընկերներիս: Երևի պապիկը լուրջ կոմպլեքսներ ուներ կապված յուր կարտոֆիլի չափսերի հետ:
Ի դեպ, մուսուլմանական երկրներում /վառ օրինակ Եգիպտոս/ նենց գին են կրակում, որ եթե կոմպլեքսները մարդ դեն չգցի ու չաշխատի գինը իջացնել - իրեք չորս անգամ թանկ կնաղդեն վրեն:

[Հայկօ]

Իմաստուն խորհուրդ՝ սակարկելուց կոմպլեքսավորվողներին: Սովորաբար ինչպե՞ս է կատարվում սակարկույթը կամ, իսպաներեն ասած, բազառը. վաճառողն ասում է բարձր գին, գնորդն ասում է ցածր գին, հետո վաճառողը սկսում է իր ասած նախնական գինը իջացնել, իսկ գնորդը՝ իր ասած գինը բարձրացնել, և, ի վերջո, բանակցող կողմերը չեզոք տարածքի վրա հանգում են կոնսենսուսի, չէ՞: Հիմա՝ ամենակարևորը. երբ վաճառողը սկսում է իր ասած գիը իջեցնել, դուք ևս իջեցրեք ձեր ասած գինը: Վաճառողն անակնկալի կգա, կշփոթվի, իսկ շփոթվողը սկսում է տարակուսել, տարակուսողը՝ անհանգստանալ, անհանգստացողը՝ վախենալ, վախեցողը՝ հուսահատվել, իսկ հուսահատված մարդն ինքնասպան է լինում. սա հայտնի է անհիշելի ժամանակներից: Այդպիսով՝ վաճառողը տեղնուտեղը կզրկի իրեն կյաքից որևէ պրիմիտիվ եղանակով, իսկ դուք կվերցնեք ձեզ հետաքրքրող ապրանքն ու ուրախ սուլելով կգնաք տուն:

[Minerva]

Ամենանկատելի կոմպլեքսս էն ա, որ խուսափում եմ մարդաշատ տեղերից ու ձգտում եմ մենակության: Իսկ ընդհանրապես շատ թեթև եմ ապրում: Էնքան թեթև, որ դիմացիններս դրանից մեկ մեկ ներվայնանում են

Ես էլ եմ թեթև ապրում։ Ամեն ին թեթև եմ տանում կամ գոնե աշխատում եմ թեթև տանել։ Եթե ինչ-որ բան նենց չի գնում, ոնց որ ես էի սպասում, ասում եմ՝ լավ , է, գրողի ծոցը, աշխարհը չքանդվեց։ Ընկերներս միշտ զարմանում են ու նյարդայնանում են դրանից։ Բայց հաճախ նենց ա լինում որ էդ թեթև տանելը մենակ արտաքին տպավորություն ա, իրականում լավ էլ ծանր եմ տանում, ուղղակի ինքս ինձ խաբում եմ, իբր հեչ բան ա։

[SSS]

Ես էլ եմ թեթև ապրում։ Ամեն ին թեթև եմ տանում կամ գոնե աշխատում եմ թեթև տանել։ Եթե ինչ-որ բան նենց չի գնում, ոնց որ ես էի սպասում, ասում եմ՝ լավ , է, գրողի ծոցը, աշխարհը չքանդվեց։ Ընկերներս միշտ զարմանում են ու նյարդայնանում են դրանից։ Բայց հաճախ նենց ա լինում որ էդ թեթև տանելը մենակ արտաքին տպավորություն ա, իրականում լավ էլ ծանր եմ տանում, ուղղակի ինքս ինձ խաբում եմ, իբր հեչ բան ա։

Իրականում կարծում եմ,որ թեթև ապրելու համար ամենևին էլ պարտադիր չէ ձերբազատվել բարդույթներից,թեման ընտրել էի"Թեթև ապրենք"ոչ նրա համար,որ հրաժեշտ տանք դրանց,այլ պարզապես թեթև տանենք և հասկանանք ,որ միայն մ ենք չենք այդպիսին,ես ունեմ բարդույթներ և չեմ ամաչում դրա մասին խոսել,դրանցից մի քանիսը հաղթահարել եմ,մի քանիսը չեմ էլ ուզում հաղթահարել,որովհետև ես ինձ սիրում եմ դրանց առկայությամբ,կորցնելով դրանք կկորցնեմ իմ ինքնատիպությունը ,ես սիրում եմ իմ բաևդույթները և ինձ լավ եմ զգում 'գիտակցելով,որ ցանկացած պահի կարող եմ վերացնել դրանք:Եկեք ուղղակի թեթև նայենք դրանց և մինչ դրանց դեմ պայքարելը մտածենք արդյոք առանց դրանց մենք ճանաչելու ենք մեզ

[A.r.p.i.]

Եթե էս հարցը գլոբալ տեսանկյունից քննարկվի, ապա չեմ կարծում, թե աշխարհիս երեսին կգտնվի մի մարդ, ով լիարժեք թեթևա ապրում…Դա պիտի առնվազն ուղեղիդ off կնոպկեն սեղմած լինես, որովհետև հնարավոր չի անարդարություն ու դաժանություն տեսնես, ու ինքնդ քեզ ասես, այ մարդ դե ինչ կա, թեթև տար, տենց էլ պիտի լինի…
Իսկ եթե խոսքը զուտ վերաբերումա սուտի-մուտի կոմպլեքսներից ազատվելու ու թեթև ապրելու մասին, ապա ես կամաց-կամաց բուժվում եմ, որովհետև եթե նախկինում ինձ էին շատ շատերը ասում, թեթև տար, հիմա ես եմ շատ շատերին այդ բանը ասում…
Ասեմ , որ ժամանակին ունեցել եմ այ այս տիպի կոմպլեքներ.
-Անծանոթ շրջապատում դժվար հարմարվող,/չնայած հիմա էլ մի քիչ պահպանվելա էդ կոմպլեքս, բայց այն չի խանգարում ինձ թեթև ապրել/
-Ամաչում էի արևային ակնոց կրելուց/ինչ էլ կոմպլեքս էր/
Ուֆ էլ չեմ հիշում, ոնց որ իրոք բուժվել եմ

[SSS]

Ճիշտն ասած,ես կարծում եմ,որ անծանոթ միջավայրում պասիվություն դրսևորելը ոչ այնքան կոմպլեքս է,որքան բնական երևույթ,ընդհակառակը տանել չեմ կարողանում ավելորդ ինքնավստահությունը,ես էլ անծանոթերի մոտ քիչ եմ արտահայտվում,բայց դա կոմպլեքս չէ այլ զգուշություն,ընտելացում,պարզաբանում ինքդ քեզ համար 'քո շրջապատն է ,թե ոչ

[Rhayader]

Եթե, իհարկե, արվում է գիտակցաբար ու հակառակ կերպ վարվելը ոչ մի դժվարություն չի առաջացնում:

[CactuSoul]

Իրականում կարծում եմ,որ թեթև ապրելու համար ամենևին էլ պարտադիր չէ ձերբազատվել բարդույթներից,թեման ընտրել էի"Թեթև ապրենք"ոչ նրա համար,որ հրաժեշտ տանք դրանց,այլ պարզապես թեթև տանենք....

Հակասական բաներ ես ասում:
Եթե կարողանում ես թեթև ապրել քո բնավորութայն որևէ գծի կամ ունեցած սովորության հետ, ուրեմն դա քեզ համար բարդույթ չի: Մի կատակ կա ծրագրավորողների մասին. «Եթե մինչև ծրագրի թողարկումը որևէ թերություն (bug) չի շտկվել, այն հայտարարվում է իբրև հատկություն (feature)»: Ամեն ինչ կախված է նրանից, թե ինչ անուն կտաս իրերին:

Բարդույթ են այն սովորությունները կամ բնավորության գծերը, որոնք բարդացնում են կյանքը, նեղություն են պատճառում:
Էս էլ 20%կատակ-80%լուրջ ապացույց.

(<թեթև ապրել> == !<նեղվել>) && (<բարդույթ ունենալ> == <նեղվել>) => (<թեթև ապրել> == !<բարդույթ ունենալ>) 

Անձամբ ես, կարծեմ, բարդույթներ չունեմ: Արդեն չունեմ, քանի որ փոքր ժամանակ ոտքից գլուխ բարդույթ էի: Բայց բնավորության որոշ գծեր ունեմ, որ թեև բարդույթ չեմ համարում, բայց շտկման կարիք ունեն. ոչ թե որովհետև վատն են, այլ որովհետև դրանք ինձ հեռու են պահում այն մարդուց, ով ուզում եմ լինել: