Թեթև ապրենք

[Rhayader]

Ես ինձ տգեղ չեմ համարում,պարզապես օրեր են լինում,որ ինձ տգեղ եմ զգում(կախված տրամադրությունից)

Չափից դուրս շատ ես կենտրոնանում դրա վրա: Միգուցե փորձես թեթև տանել:
Այսքան տգեղ դու քեզ երբեք չես զգա.

[VisTolog]

Ինչու միյան իմ,դուք կոմպլեքսներ չունեք?

Կոմպլեքսներ բոլորն էլ ունեն, բայց ես չեմ ծիծաղի դրանց վրա

[Rhayader]

Ես քո անունը թերություն չեմ համարում

Կոմպլեքսներն էլ ոչ միշտ են թերություն:

[VisTolog]

Ես էլ եմ մարդկանց հետ շփվելուց դժվարանում: Շատ ուշ եմ բացվում, այսպես ասած, մերվում շրջապատին:

1. ՈՒշ եմ հարմարվում շրջապատի մարդկանց հետ, բայց հարմարվելուց հետ անցնում եմ երկրորդին`
2. եթե 5-ից 3-ի հետ շարունակելու եմ շփումս, ուրեմն իրանց հետ շատ ավելի ուշ/դանդաղ/ժամանակի ընթացքում եմ մտերմանում, (ավելի լավ ճանաչելու համար) իսկ մնացած 2-ի հետ հենց տեղում, եթե տեսնում եմ, որ հետագայում ոչինչ էլ չի լինի:

[Dayana]

Ես էլ կսկսեմ
Կոմպլեքսավորվում եմ ,երբ առավոտյան հայելու մեջ նայելիս ինձ տգեղ եմ թվում,ու հաստատ այդ օրերին ինչ էլ անես դու չես գեղեցկանա,բայց այդ օրը անպայման քաղաքում ցանկացած անցորդ աչքերը չռած քեզ է նայելուև առաջին միտքը,որ գալիս է"Վայ մամա ջան,էսքան գեշ եմ"

Միայն երբեմն հա՞: Իսկ ես ամեն օր եմ տենց ասում, ամեն անգամ հայելուն նայելիս ասում եմ ՝ բայց դու ինչ գեշ ես:

Ինչի՞ց ենթադրեցիր:
Նման դեպքերում ակնթարթային լուծում կա. սկսում ես ինքդ քեզ ժպտալ հայելու մեջ: Բոլոր նորմալ մարդիկ էլ շատ ավելի գեղեցիկ են դառնում, երբ ժպտում են:

Ինձ միշտ թվում ա, թե ես ժպտալիս ավելի գեշ եմ, քան չժպտալիս:

[SSS]

Պետք է անկեղծ ասեմ,փոքր ինչ գեղեցիկ եմ նրանցից

[VisTolog]

Կոմպլեքսներն էլ ոչ միշտ են թերություն:

Բայց դիմացինը ավելի հաճախ չհասկանալով (կամ միգուցե շատ էլ լավ հասկանալով (ուղղակի իրեն անհասկացողի տեղ դնելով)) սկսում է ծիծաղել (կամ ոնց ընդունված է` ղժժալ)թերություն չհամարվող հատկանիշի վրա:

[Արեն]

Ծիծաղե՞նք.. (քմծիծաղ)
Չէի մտածում, որ կարող է նենց մարդ լինի, ով կասի «ծիծաղեք իմ հոգեբանական թերությունների վրա»

ես ինքս իմ վրա ծիծաղել եմ ,ծիծաղեք իմ հոգեբանական թերությունների վրա;

[Արեն]

ունեի բարդույթներ

[Rhayader]

Միայն երբեմն հա՞: Իսկ ես ամեն օր եմ տենց ասում, ամեն անգամ հայելուն նայելիս ասում եմ ՝ բայց դու ինչ գեշ ես:

Դայ, եթե դու գեշ ես, ապա աշխարհհի ամենասիրուն գեշ աղջիկը

[VisTolog]

ես ինքս իմ վրա ծիծաղել եմ ,ծիծաղեք իմ հոգեբանական թերությունների վրա;

դե ուրեմն, պետք չի հետո ասել, որ իմ վրա ծիծաղում են, հետս չեն շփվում, ընկերություն չեն անում, ուշադրություն չեն դարձնում/արհամարհում են, որովհետև դու ինքդ ես ստիպում, որ քո վրա ծիծաղեն...

ՀԳ Մի օր էլ դառնում ես սարսափ ֆիլմերի մանյակներից, ու սկսում ես բոլոր մարդկանց սպանել, որովհետև նրանցից որոշները ծիծաղել են քո վրա...

[Rhayader]

Բայց դիմացինը ավելի հաճախ չհասկանալով (կամ միգուցե շատ էլ լավ հասկանալով (ուղղակի իրեն անհասկացողի տեղ դնելով)) սկսում է ծիծաղել (կամ ոնց ընդունված է` ղժժալ)թերություն չհամարվող հատկանիշի վրա:

Գիտեմ: Տհաճ երևույթ է:
Բայց եթե ինքդ ղժաս, կոնտեքստը միանգամից դզվում է:

[Արեն]

դե ուրեմն, պետք չի հետո ասել, որ իմ վրա ծիծաղում են, հետս չեն շփվում, ընկերություն չեն անում, ուշադրություն չեն դարձնում/արհամարհում են, որովհետև դու ինքդ ես ստիպում (եթե ոչ խնդրում), որ քո վրա ծիծաղեն...

ՀԳ Մի օր էլ դառնում ես սարսափ ֆիլմերի մանյակներից, ու սկսում ես բոլորի մարդկանց սպանել, որովհետև նրանք ծիծաղել են քո վրա...

ուրեմն, պետք չի

[Dayana]

Ես էլ կսկսեմ
Կոմպլեքսավորվում եմ ,երբ առավոտյան հայելու մեջ նայելիս ինձ տգեղ եմ թվում,ու հաստատ այդ օրերին ինչ էլ անես դու չես գեղեցկանա,բայց այդ օրը անպայման քաղաքում ցանկացած անցորդ աչքերը չռած քեզ է նայելուև առաջին միտքը,որ գալիս է"Վայ մամա ջան,էսքան գեշ եմ"

Դայ, եթե դու գեշ ես, ապա աշխարհհի ամենասիրուն գեշ աղջիկը

Ես ակումբում ես միայն սիրուն նկարներն եմ դրել, որտեղ ինձ սկի նման էլ չեմ:

Էս մասին մի բան էի գրել ժամանակին.

ես հարազատ քույր չունեմ…

Ատավոտյան որ հայելու մեջ ինձ եմ նայում, միշտ մտածում եմ. “Տեսնես ես լավիկն ե՞մ” ու էդ երևի շատ նորմալ աղջկական մտածելակերպա, նույնիսկ կասեի իմ միակ նորմալ աջակական մտածած բաննա: Խնդիրը նրանումա, որ ես հարազատ քույրիկ չունեմ: Պապաի կողմի բարեկամներից 4 քույր ունեմ, իսկ մամայի կողմում ես միակ աղջիկն եմ /համարյա/ ու երբեմն-երբեմն քույրերս գալիս են մեր տուն, իմ մոտ մնալու: Ես իրանց միշտ էդ հիմար հարցն եմ տալիս ՝ “я хорошенькая?” ու ամեն անգամ ինքս էլ եմ զարմանում պատասխաններվ: Մեծ քույրս, ինքը շատ սիրունա էլի, ասումա. “Գիտե՞ս ոնց ազիզ ջան, պետք ա քեզ հետևես: Դու ճիշտ չես հագնվում, զարդեղենի մասին դե խոսք չկա, մակիաժ պետք ա անել՝ ամեն ինչ բայց շատ ճաշակով: Գնա սպորտի կամ պարի, մարմինդ ձգի,(կներեք արտահայտության համար) քամակդ փոքրացրու ու քեզ գնահատի”: Իրա հարազատ քուրիկը ասում.” Ազ դե լավ էլի, էլի սկսեցիր հիմարություններով գլուխդ լցնել…”: Բայց դե իրանք հեռու են, տարվա մեջ մեկ կամ երկու անգամ են Հայաստան գալիս, այն էլ 10-15 օրով ու էդքան էլ մտերիմ չենք, բայց այ էստեղի հորաքրոջս աղջկա հետ շատ մտերիմ ենք: Դեռևս շատ փոքր հասակից միշտ միասին ենք ու իրա կարծիքը ավելի համոզիչ ա: Իհարկե չենք մոռանում, որ ինքն էլ շատ սիրունա:Միշտ երբ միասին ենք լինում, շատ ափսոսում ենք, որ հարազատ չենք, որ միշտ միասին լինենք ու քնելուց առաջ ժամերով խսոսենք: Ու մի օր էլ, մեր տանն ենք ու պատրաստվում ենք արդեն քնել, ես ասում եմ. “Ան, ի՞նչ ես կարծում, я хорошенькая”, նայեց դեմքիս ու դեռ չէր հասցրել ինչ-որ բան ասել, ես վրա բերեցի. “Նան ջան, մենակ чесно”: -Արմ ջան չէ, սիրուն չես, չեմ կարա ասեմ սիրուն ես, բայց աստղով ես…,- շարունակությունը չլսեցի, վերմակի տակ մտա ու քնեցի ու մտածեցի, ափսոս որ ես հարազատ քույր չունեմ, ինքը հաստատ “ճիշտը” կասեր:

[SSS]

[QUOTE=VisTolog;1951734]դե ուրեմն, պետք չի հետո ասել, որ իմ վրա ծիծաղում են, հետս չեն շփվում, ընկերություն չեն անում, ուշադրություն չեն դարձնում/արհամարհում են, որովհետև դու ինքդ ես ստիպում (եթե ոչ խնդրում), որ քո վրա ծիծաղեն...

ՀԳ Մի օր էլ դառնում ես սարսափ ֆիլմերի մանյակներից, ու սկսում ես բոլորի մարդկանց սպանել, որովհետև նրանք ծիծաղել են քո վրա... [/QUOTE
էստեղ խոսքը մարդու մասին չէ,մենք փորձում ենք ծիծաղել մեր կոմպլեքսների,ոչ թե մեր վրա:Դրանք տարբեր բաներ են