Մեզանից յուրաքանչյուրն ունի բարդույթների մի շարք,որոնք խանգարում են ազատ ապրելուն,եկեք կիսվենք դրանցով և, ինչու չէ ,ծիծաղենք դրանց վրա:
Մեզանից յուրաքանչյուրն ունի բարդույթների մի շարք,որոնք խանգարում են ազատ ապրելուն,եկեք կիսվենք դրանցով և, ինչու չէ ,ծիծաղենք դրանց վրա:
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
Ես էլ կսկսեմ
Կոմպլեքսավորվում եմ ,երբ առավոտյան հայելու մեջ նայելիս ինձ տգեղ եմ թվում,ու հաստատ այդ օրերին ինչ էլ անես դու չես գեղեցկանա,բայց այդ օրը անպայման քաղաքում ցանկացած անցորդ աչքերը չռած քեզ է նայելուև առաջին միտքը,որ գալիս է"Վայ մամա ջան,էսքան գեշ եմ"![]()
Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ձայնալար (31.03.2010)
Freeman (23.04.2012)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ձայնալար (31.03.2010)
Մի բան ասեմ) գեղեցկության հասկացությունը վերջերս այնքան են պարուրել ստերեոտիպներով, որ շատ մարդիկ մոռացել են ինչ է նշանակում գեղեցիկ: Ինչ արտաքին էլ ունենաս, միշտ կգտնվեն մարդիկ (գոնե հարյուր հազարը՝ հաստատ), ովքեր քեզ կորակավորեն որպես «ինչքան ուժ ունես՝ գեշ ես ծնվել»: Միևնույն ժամանակ կգտնվեն շատ քիչ մարդիկ, ովքեր քեզ գեղեցիկ կհամարեն առանց քո նկատմամբ սեռական ցանկություն (ու ակնկալիքներ) ունենալու:
Սովորիր ինքդ քեզ դուր գալ: Միգուցե ոճդ փոխես, տատու անես, պիրսինգ. նման կոմպլեքսներ սովորաբար առաջանում են, երբ մարդու արտաքինն ու ներքինն իրար չեն համապատասխանում: Ուրեմն փոխիր արտաքինդ:
Եթե նկար դնեիր, կփորձեի առավել օբյեկտիվ ու մանրամասն ասել:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ես ակումբում ես միայն սիրուն նկարներն եմ դրել, որտեղ ինձ սկի նման էլ չեմ:
Էս մասին մի բան էի գրել ժամանակին.
ես հարազատ քույր չունեմ…
Ատավոտյան որ հայելու մեջ ինձ եմ նայում, միշտ մտածում եմ. “Տեսնես ես լավիկն ե՞մ” ու էդ երևի շատ նորմալ աղջկական մտածելակերպա, նույնիսկ կասեի իմ միակ նորմալ աջակական մտածած բաննա: Խնդիրը նրանումա, որ ես հարազատ քույրիկ չունեմ: Պապաի կողմի բարեկամներից 4 քույր ունեմ, իսկ մամայի կողմում ես միակ աղջիկն եմ /համարյա/ ու երբեմն-երբեմն քույրերս գալիս են մեր տուն, իմ մոտ մնալու: Ես իրանց միշտ էդ հիմար հարցն եմ տալիս ՝ “я хорошенькая?” ու ամեն անգամ ինքս էլ եմ զարմանում պատասխաններվ: Մեծ քույրս, ինքը շատ սիրունա էլի, ասումա. “Գիտե՞ս ոնց ազիզ ջան, պետք ա քեզ հետևես: Դու ճիշտ չես հագնվում, զարդեղենի մասին դե խոսք չկա, մակիաժ պետք ա անել՝ ամեն ինչ բայց շատ ճաշակով: Գնա սպորտի կամ պարի, մարմինդ ձգի,(կներեք արտահայտության համար) քամակդ փոքրացրու ու քեզ գնահատի”: Իրա հարազատ քուրիկը ասում.” Ազ դե լավ էլի, էլի սկսեցիր հիմարություններով գլուխդ լցնել…”: Բայց դե իրանք հեռու են, տարվա մեջ մեկ կամ երկու անգամ են Հայաստան գալիս, այն էլ 10-15 օրով ու էդքան էլ մտերիմ չենք, բայց այ էստեղի հորաքրոջս աղջկա հետ շատ մտերիմ ենք: Դեռևս շատ փոքր հասակից միշտ միասին ենք ու իրա կարծիքը ավելի համոզիչ ա: Իհարկե չենք մոռանում, որ ինքն էլ շատ սիրունա:Միշտ երբ միասին ենք լինում, շատ ափսոսում ենք, որ հարազատ չենք, որ միշտ միասին լինենք ու քնելուց առաջ ժամերով խսոսենք: Ու մի օր էլ, մեր տանն ենք ու պատրաստվում ենք արդեն քնել, ես ասում եմ. “Ան, ի՞նչ ես կարծում, я хорошенькая”, նայեց դեմքիս ու դեռ չէր հասցրել ինչ-որ բան ասել, ես վրա բերեցի. “Նան ջան, մենակ чесно”: -Արմ ջան չէ, սիրուն չես, չեմ կարա ասեմ սիրուն ես, բայց աստղով ես…,- շարունակությունը չլսեցի, վերմակի տակ մտա ու քնեցի ու մտածեցի, ափսոս որ ես հարազատ քույր չունեմ, ինքը հաստատ “ճիշտը” կասեր:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ