Quyr Qery (27.09.2010)
Quyr Qery ջան ես էլ եմ տենց ու հետաքրքիրն այն է, որ բացատրություն չունեմ, եթե կարողանաք լուծել ես պրոբլեմը ինձ էլ կասեք: Ավելի շուտ մարդկանց աչքերի մեջ նայելուց ես չեմ կենտրոնանում դրանից ա![]()
Լավ......շնորհակալություն
.... երևի պետք է լավ մտածել ու գտնել պատճառը.... ես էլ եմ ինձ վատ զգում,, մարդիկ էլ նեղանում են........
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Իմ կարծիքով քո մեջ դեր է խաղում վախը: Ինչևէ խորհուրդ կտաի չճնշել վախդ եթե վախենում ես մարդկանց աչքերին նայել ապա սկզբից նայիր նրանց ճակատին որոշ ժամանակ հետո փորձիր նայել աչքերի մեջ և միաժամանակ ընդունիր վախդ,զգա այն սկզբից կարող է տհաճ լինել այդ զգացմունքը կամ զգացմունքները բայց հետո կքչանա այն:
Quyr Qery (29.09.2010)
Է չես նայում՝ չես նայում, ինչ ա եղե՞լ որ, շատ էլ թե չես նայում:
DIXIcarpe noctem
Ես երբ խոսացողի թեման ինձ չի հետաքրքրում էտ ժամանակ աշխատում եմ չնայեմ, քանի որ կարողա աչքերիցս հասկանա թե ոնց եմ ես տվյալ թեմայից, ու իրանիիիից զզզզվուում...![]()
ՆանՍ (20.04.2012)
ըհը, երևի իրեն հարգող յուրաքանչյունի.
Էստեղ բոլորը առանաց որևէ բարդույթի գրել են իրենց բարդույթի մասին, կարելի ա ասել դա մի քայլ ա դրանից ազատվելու համար: Դե ես էլ ասեմ, ինչքան ուզում ա ինձ ասեն, որ դրա մեջ բան չկա,մեկա ես դրանից կոմլեքսավորվում եմ: Շատ հաճախ կարմրում եմ, ու հեչ լավ չի լինում
: Ասենք մի փոքր ջերմությունից, շոգից կամ հուզվելուց միանգամից կարմրում եմ, ուֆ...
Հա մեկ էլ սրանից ունեմ, բայց Հայկօն լավ բացատրեց![]()
"Non est ad astra mollis e terris via."
Ես սարսափում եմ,որ ինձ կարող են չհասկանալ այնպես ինչպես պետք է ու որ կարող են ինձանից նեղանալ:Վախենում եմ լքված լինելուց մենակ մնալուց:ՈՒ ամենաշատը վախենում եմ ինձ ուղված խեթ հայացքներից ու ծաղրական ժպիտներից:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ