Ինչու՞ է մարդկանց թվում, թե իրենք ավելի լավ գիտեն, թե ինչ է պետք ուրիշներին

[Katka]

Ընդգծածիս հետ լրիվ համաձայն եմ: Բայց Կատ. սենց մի բան էլ կա ցանկացած քննադատություն՝ բնականաբար բացասական, իր մեջ կարա պարունակի դրական մասնիկներ: Շատ կարեւոր ա պարզել թե.
1. ով ա քննադատողը
2. ինչ շահեր ունի նա այդ քննադատությունից
3. ինչքանով ա քննադատողը քնադատվողին ճանաչում:

Սա ամենեւին չի նշանակում ընդունել, առավել եւս կատարել հրամանները, բայց այս երեքը պարզելով կկարողանանք մեզ համար պարզել, արդյո՞ք իմաստ ունի լսել այդ քննադատությունը:

Դեկադա ջան, քննադատս հայրս է:Մայրս միշտ խորհուրդ է տալիս, իսկ հայրս՝ քննադատում: Մեկ-մեկ է քայլերս քննադատում, բայց որ ասում է, նույնիսկ ճշտի, սխալի մասին չեմ մտածում:
Դու պետք է ընտրես այն մարդուն, ում քննադատությունը արժանի է ուշադրության, ում քննադատությունը իսկապես շահ չի հետապնդում: Բոլոր մնացած բաները սուտ են: Խոսքս վերաբերում է մարդու վարքի, ապրելակերպի, անձնականի քննադատությանը: Դրսի բոլոր մարդիկ քեզ քննադատելիս քո լավը չեն ուզում ու հենց սկսեցիր խորանալ քննադատությունների մեջ, կմաշվես: Այս կամ այն միտքը, գաղափարը, խնդրեմ քննադատենք, երեւույթը քննադատենք, որ կառուցողական լինի, բայց ինչ վերաբերում է դնել ու հասարակ մահկանացուին քննադատել, մի սկզբունք է վաղուց մոտս գործում, ով ես դու , որ ինձ քննադատես:

[SSS]

Դեկադա ջան, քննադատս հայրս է:Մայրս միշտ խորհուրդ է տալիս, իսկ հայրս՝ քննադատում: Մեկ-մեկ է քայլերս քննադատում, բայց որ ասում է, նույնիսկ ճշտի, սխալի մասին չեմ մտածում:
Դու պետք է ընտրես այն մարդուն, ում քննադատությունը արժանի է ուշադրության, ում քննադատությունը իսկապես շահ չի հետապնդում: Բոլոր մնացած բաները սուտ են: Խոսքս վերաբերում է մարդու վարքի, ապրելակերպի, անձնականի քննադատությանը: Դրսի բոլոր մարդիկ քեզ քննադատելիս քո լավը չեն ուզում ու հենց սկսեցիր խորանալ քննադատությունների մեջ, կմաշվես: Այս կամ այն միտքը, գաղափարը, խնդրեմ քննադատենք, երեւույթը քննադատենք, որ կառուցողական լինի, բայց ինչ վերաբերում է դնել ու հասարակ մահկանացուին քննադատել, մի սկզբունք է վաղուց մոտս գործում, ով ես դու , որ ինձ քննադատես:

Անպիտան մարդու մասին երբեք չեն խոսում,քննադատում են նրան ,ով ինչ որ բանով առավել է մյուսներից,հիմա ինչ արած,դա էլ նրանց զենքն էԹեթև տարեք,թող ասեն,ու (ներեցեք արտահայտությանս համար)թող տրաքեն

[Katka]

Անպիտան մարդու մասին երբեք չեն խոսում,քննադատում են նրան ,ով ինչ որ բանով առավել է մյուսներից,հիմա ինչ արած,դա էլ նրանց զենքն էԹեթև տարեք,թող ասեն,ու (ներեցեք արտահայտությանս համար)թող տրաքեն

Չէ, արդեն այս կամ այն մարդուն պիտանիի ու անպիտանիի բաժանելը սխալ է: Ամեն մի քննադատության նպատակը պետք է լինի կառուցողականությունը:

[SSS]

Չէ, արդեն այս կամ այն մարդուն պիտանիի ու անպիտանիի բաժանելը սխալ է: Ամեն մի քննադատության նպատակը պետք է լինի կառուցողականությունը:

´խոսքս ոչ թե առողջքննադատության մ ասին էր այլ պարզապես ինչ որ բանի համար օդ շպրտվող խոսքերի

[Դեկադա]

Դեկադա ջան, քննադատս հայրս է:Մայրս միշտ խորհուրդ է տալիս, իսկ հայրս՝ քննադատում: Մեկ-մեկ է քայլերս քննադատում, բայց որ ասում է, նույնիսկ ճշտի, սխալի մասին չեմ մտածում:
Դու պետք է ընտրես այն մարդուն, ում քննադատությունը արժանի է ուշադրության, ում քննադատությունը իսկապես շահ չի հետապնդում: Բոլոր մնացած բաները սուտ են: Խոսքս վերաբերում է մարդու վարքի, ապրելակերպի, անձնականի քննադատությանը: Դրսի բոլոր մարդիկ քեզ քննադատելիս քո լավը չեն ուզում ու հենց սկսեցիր խորանալ քննադատությունների մեջ, կմաշվես: Այս կամ այն միտքը, գաղափարը, խնդրեմ քննադատենք, երեւույթը քննադատենք, որ կառուցողական լինի, բայց ինչ վերաբերում է դնել ու հասարակ մահկանացուին քննադատել, մի սկզբունք է վաղուց մոտս գործում, ով ես դու , որ ինձ քննադատես:

Քո բախտը էտ առումով բերել է, որովհետեւ ինձ քննադատողների թիվը անհամեմատ շատ է եղել
ինչեւէ...գիտե՞ս ինչն ա կարեւոր- իրար հետ խոսալը, քննարկելը: Եթե ծնողների ու երեխաների միջեւ կա էտ կապը՝ միմյանց ասելու իրենց քայլերը/ սխալ չհասկանաք, սա ամենեւին չի նշանակում հայավարի ասած աչոտ տալը/ էս դեպքում արդեն էտ քննադատությունը սահուն ձեւով կդառնա մտքերի քննարկում:

Ի դեպ, իմ առաջի քննադատը ես հենց ինքս եմ, այնքան եմ ինձնից դժգոհ՝ ցանկացած հարցում, որ երբեմն թերաժեքության բարդույթ եմ ունենում: Իսկ երեխաներիս հարցում աշխատում եմ հնարավորինս խորհրդի կարգով անել դա: Ինչքանով ա դա ստացվում երեւի ժաաամանակը ցույց կտա:
Բայց մի խնդիր էլ կա... միշտ գալիս եմ այն եզրահանգման, որ ցանկացած քննադատություն ունի իր մեջ պարունկող շահ՝ ուղղակի շահի չափաբաժինն է տարբեր: Պարզա մաման քննադատելով կուզենա, որ լավ լինի իր երեխայի համար՝ այդտեղից էլ լավ կլինի նաեւ իր համար: Իսկ կողքի քննադատությունները անկեղծ ասեմ լսել պարտավոր ենք ու գիտես թե ինչի՞... մեր թշնամիներին ավելի լավ ենք ճանաչում.

Ի դեպ հայրերը միշտ առավել քննադատ են եւ ավելի մեծ պահանջներ են ունեում իրենց զավակներից, իսկ մայրերը ինչ էլ որ լինի, ինչքան էլ որ չարդարացնեն իրենց հույսերը ավելի հանգիստ են այս հարցին նայում: Իհարկե սա դոգմա չի, հակառակ եւրեւույթն էլ պակաս տարածված չի: