Ինչու՞ է մարդկանց թվում, թե իրենք ավելի լավ գիտեն, թե ինչ է պետք ուրիշներին

[Արևածագ]

Քանի փոքր էի, հորս ղեկավարությամբ էի շարժվում: Ամուսնանալուց հետո՝ ամուսնուս: Հիմա որդիս էլ իր պարտքն է համարում ինձ գործունեության ցուցումներ տալ: Վաղը- մյուս օրը եթե Աստված ինձ տղա թոռ պարգևեց, ղեկավարներիս, (կյանք սովորեցնողներիս) թիվը հաստատ ավելանալու է:

[Դեկադա]

Քանի փոքր էի, հորս ղեկավարությամբ էի շարժվում: Ամուսնանալուց հետո՝ ամուսնուս: Հիմա որդիս էլ իր պարտքն է համարում ինձ գործունեության ցուցումներ տալ: Վաղը- մյուս օրը եթե Աստված ինձ տղա թոռ պարգևեց, ղեկավարներիս, (կյանք սովորեցնողներիս) թիվը հաստատ ավելանալու է:

վեդաները ահագին կողջունեին...նրանց ուսմունքով կինը պետք է իր կյանքի ընթացքում ենթարկվի երեք տղամրդու

1.հորը / մինչ ամուսնանալը/
2.ամուսնուն / ամուսնության ընթացքում/
3.որդուն / ամուսնու մահից հետո/

[Ջուզեպե Բալզամո]

Նախքան քվեարկելը, կուզեի մի ճշտում-դիտողություն անել. հարցադրման մեջ "քննադատող ու կամք թելադրող ոմնը" արդեն իսկ բացասական լույսի տակ է ներկայացված: Եթե առողջ քննադատությունն ընդունելի երևույթ է, կամքի թելադրումը չի կարող առողջ համարվել: Ուստի հարցից ենթադրվում է, որ անառողջ քննադատողի մասին է խոսքը: Այսինքն հարց է տրվում՝ ընդունում ե՞նք արդյոք բացասական երևույթը: Պատասխանը գուշակելի է - " Չենք ընդունում" և հարցումն իմաստազրկվում է:
Կարծում եմ հարցը խմբագրման կարիք ունի… սա ընդունեք որպես առողջ քննադատություն, առանց՝ կամք թելադրելու

[Adriano]

Նախքան քվեարկելը, կուզեի մի ճշտում-դիտողություն անել. հարցադրման մեջ "քննադատող ու կամք թելադրող ոմնը" արդեն իսկ բացասական լույսի տակ է ներկայացված: Եթե առողջ քննադատությունն ընդունելի երևույթ է, կամքի թելադրումը չի կարող առողջ համարվել: Ուստի հարցից ենթադրվում է, որ անառողջ քննադատողի մասին է խոսքը: Այսինքն հարց է տրվում՝ ընդունում ե՞նք արդյոք բացասական երևույթը: Պատասխանը գուշակելի է - " Չենք ընդունում" և հարցումն իմաստազրկվում է:
Կարծում եմ հարցը խմբագրման կարիք ունի… սա ընդունեք որպես առողջ քննադատություն, առանց՝ կամք թելադրելու

Հասկանալով ձեր ասածը, նշեմ, որ այստեղ ընդհանրապես քննադատողին ի նկատի ունեմ, քանզի մարդիկ կան որ ընդհանրապես չեն ընդունում քննադատությունը: Կլինի քննադատությունը առողջ , ոչ առողջ կապ չունի: Հասկանում ես դիտողություն անելու չափ, տեղ և ժամանակ գոյություն ունի: Հետևապես հարցումը լրիվ նորմալ է:

[Ջուզեպե Բալզամո]

Հասկանալով ձեր ասածը, նշեմ, որ այստեղ ընդհանրապես քննադատողին ի նկատի ունեմ, քանզի մարդիկ կան որ ընդհանրապես չեն ընդունում քննադատությունը: Կլինի քննադատությունը առողջ , ոչ առողջ կապ չունի: Հասկանում ես դիտողություն անելու չափ, տեղ և ժամանակ գոյություն ունի: Հետևապես հարցումը լրիվ նորմալ է:

Այդ դեպքում կարծում եմ, հարցադրման մեջ "ընդհանրապես քննադատողին" և "կամք թելադրողին" պետք է զատել իրարից:

[Ariadna]

Հասկանալով ձեր ասածը, նշեմ, որ այստեղ ընդհանրապես քննադատողին ի նկատի ունեմ, քանզի մարդիկ կան որ ընդհանրապես չեն ընդունում քննադատությունը: Կլինի քննադատությունը առողջ , ոչ առողջ կապ չունի: Հասկանում ես դիտողություն անելու չափ, տեղ և ժամանակ գոյություն ունի: Հետևապես հարցումը լրիվ նորմալ է:

Ադրիանո, ես էլ եմ համաձայն էն կարծիքի հետ, որ հարցումը ավելի բացասական քննադատողի տարր է պարունակում՝ դուք ընդունու՞մ եք քննադատող և իրենց կամքը թելադրող մարդկանց։ Բնականաբար՝ ոչ։ Բայց եթե ես սխալ եմ, ինձ քննադատում են և ապացուցում, որ ես ճիշտ չէի, և նաև ճիշտ ուղի են ցույց տալիս, բնականաբար կընդունեմ։

[Katka]

Մարդը կատարյալ չէ, իսկ դա արդեն ենթադրում է, որ դիամցինին ոչ մեկը քննադատել իրավունք չունի: Քննադատելը դրական տարր չի կարող պարունակել, ու դա հատկապես վերաբերում է դիմացինի վարքին, ապրելակերպին ուղղվող քննադատությանը: Քննադատություն չեմ ընդունում, ընդունում եմ խորհուրդ,կարծիք: Մարդ, երբ սկսում է դիմացինին քննադատել, արդեն իսկ իր կամքն է թելադրում, նույնիսկ ենթագիտակցորեն:Ով ես դու, որ ինձ քննադատես:Դատող,դատավոր, թե ամենա-ամենա: Քննադատությունը կարող է լինել երեւույթի, իրավիճակի, բայց ոչ թե այս կամ այն մարդու վարքի, ապրելակերպի, սխալի վերաբերյալ, կարծում եմ:

[Rhayader]

Իսկ ես նախընտրում եմ ստեղծել մարդկանց իմ պատկերով ու նմանությամբ) նրանց մեջ մարմնավորելով իմ առաքինությունները, թերությունները, հույսերն ու վախերը: Մի քանի դեֆեկտիվ արդյունքներ, իհարկե, եղել են

[Դեկադա]

Մարդը կատարյալ չէ, իսկ դա արդեն ենթադրում է, որ դիամցինին ոչ մեկը քննադատել իրավունք չունի: Քննադատելը դրական տարր չի կարող պարունակել, ու դա հատկապես վերաբերում է դիմացինի վարքին, ապրելակերպին ուղղվող քննադատությանը: Քննադատություն չեմ ընդունում, ընդունում եմ խորհուրդ,կարծիք: Մարդ, երբ սկսում է դիմացինին քննադատել, արդեն իսկ իր կամքն է թելադրում, նույնիսկ ենթագիտակցորեն:Ով ես դու, որ ինձ քննադատես:Դատող,դատավոր, թե ամենա-ամենա: Քննադատությունը կարող է լինել երեւույթի, իրավիճակի, բայց ոչ թե այս կամ այն մարդու վարքի, ապրելակերպի, սխալի վերաբերյալ, կարծում եմ:

Ընդգծածիս հետ լրիվ համաձայն եմ: Բայց Կատ. սենց մի բան էլ կա ցանկացած քննադատություն՝ բնականաբար բացասական, իր մեջ կարա պարունակի դրական մասնիկներ: Շատ կարեւոր ա պարզել թե.
1. ով ա քննադատողը
2. ինչ շահեր ունի նա այդ քննադատությունից
3. ինչքանով ա քննադատողը քնադատվողին ճանաչում:

Սա ամենեւին չի նշանակում ընդունել, առավել եւս կատարել հրամանները, բայց այս երեքը պարզելով կկարողանանք մեզ համար պարզել, արդյո՞ք իմաստ ունի լսել այդ քննադատությունը:

[Donor]

Մարդը կատարյալ չէ, իսկ դա արդեն ենթադրում է, որ դիամցինին ոչ մեկը քննադատել իրավունք չունի: ....:

Էս ենթադրությունը վաբշե ուժեղ էր Է որ կատարյալ լիներ էլ ինչը քննադատեիր..

[Ariadna]

Պետք չի քննադատել բառի մեջ էդքան բացասական իմաստ դնել, ասենք մոտ ընկերուհիս ինչ որ մեկից նեղացել է, նեղված է, պատմում է ինձ, ասում եմ՝ չէ, Լուս ջան, դու սխալ ես տվյալ դեպքում, էդ մարդու արածի մեջ էդքան վատ բան չկա, դու էլ որ լինեիր էդ պարագայում կարող է էդպես անեիր... Արդյունքում ընկերուհիս հանգստանում է ավելի, ջղայնությունն էլ անցնում է, ասում է՝ Ան, ինչ լավ էր խոսեցի հետդ, թե չէ գժվելու էի։ Փաստորեն ստացվեց, որ ես իրեն քննադատեցի, ասեցի որ սխալ է, բայց արդյունքում իրեն օգնեցի։ Հիմա էս դեպքում բացասական է՞ր էդ երևույթը։

[Դեկադա]

Պետք չի քննադատել բառի մեջ էդքան բացասական իմաստ դնել, ասենք մոտ ընկերուհիս ինչ որ մեկից նեղացել է, նեղված է, պատմում է ինձ, ասում եմ՝ չէ, Լուս ջան, դու սխալ ես տվյալ դեպքում, էդ մարդու արածի մեջ էդքան վատ բան չկա, դու էլ որ լինեիր էդ պարագայում կարող է էդպես անեիր... Արդյունքում ընկերուհիս հանգստանում է ավելի, ջղայնությունն էլ անցնում է, ասում է՝ Ան, ինչ լավ էր խոսեցի հետդ, թե չէ գժվելու էի։ Փաստորեն ստացվեց, որ ես իրեն քննադատեցի, ասեցի որ սխալ է, բայց արդյունքում իրեն օգնեցի։ Հիմա էս դեպքում բացասական է՞ր էդ երևույթը։

Գիտես ինձ երբեմն թվում է, որ ջղայնացած ու փոթորկված պահերին մենք չենք նկատում այն ինչ ակընհայտ տեսանելի է, պարզապես կողքից ասված մի ֆրազը անգամ կարա սենց ասած «բացի աչքերդ» ու տեսնելով կամ հասկանալով դա՝ հոգեկան հանգստություն ստանաս:

[SSS]

Պետք չի քննադատել բառի մեջ էդքան բացասական իմաստ դնել, ասենք մոտ ընկերուհիս ինչ որ մեկից նեղացել է, նեղված է, պատմում է ինձ, ասում եմ՝ չէ, Լուս ջան, դու սխալ ես տվյալ դեպքում, էդ մարդու արածի մեջ էդքան վատ բան չկա, դու էլ որ լինեիր էդ պարագայում կարող է էդպես անեիր... Արդյունքում ընկերուհիս հանգստանում է ավելի, ջղայնությունն էլ անցնում է, ասում է՝ Ան, ինչ լավ էր խոսեցի հետդ, թե չէ գժվելու էի։ Փաստորեն ստացվեց, որ ես իրեն քննադատեցի, ասեցի որ սխալ է, բայց արդյունքում իրեն օգնեցի։ Հիմա էս դեպքում բացասական է՞ր էդ երևույթը։

էտ դեպքում հարկ է նշել,որ գոյություն ունի առողջ քննադատություն,որն էլ իր հերթին պետք է մատուցման կուլտուրա ունենա

[Adriano]

էտ դեպքում հարկ է նշել,որ գոյություն ունի առողջ քննադատություն,որն էլ իր հերթին պետք է մատուցման կուլտուրա ունենա

Իսկ ես ընդհանրապես կարծում եմ, որ քննադատությունը չի կարող առողջ լինել: Քննադատելը ինքն իրենով արդեն վատ երևույթ է: Տեսեք, ենթադրենք մեկը մի բան սխալ է կատարել, մեր հայերը, ինչպես են վարվում բոլորի մոտ սկսում են քննադատել մարդուն, չնայած մարդը կարող է օգուտներ քաղել դրանից, սակայն դա տհաճ է: Դրա փոխարեն կարելի մարդուն մի կողմ քաշել և առանց քննադատելու խնդրել, որ ինչ-որ բան ուղղի, խորհուրդ տալ, որ ասենք գիտես սա կարողա սենց ասելը ավելի լավ լինի:Տեսնում եք, մարդ չդարձավ քննադատող, քանզի քննադատողը պետք է հասկանա, որ էս աշխարհում նույնիսկ բացարձակ ճշմարտություններն են հարցական դառնում: Սա վերաբերում է նաև մարդկանց, որոնց թվում է թե իրենք ընդհանրապես չեն սխալվում:

[SSS]

Իսկ ես ընդհանրապես կարծում եմ, որ քննադատությունը չի կարող առողջ լինել: Քննադատելը ինքն իրենով արդեն վատ երևույթ է: Տեսեք, ենթադրենք մեկը մի բան սխալ է կատարել, մեր հայերը, ինչպես են վարվում բոլորի մոտ սկսում են քննադատել մարդուն, չնայած մարդը կարող է օգուտներ քաղել դրանից, սակայն դա տհաճ է: Դրա փոխարեն կարելի մարդուն մի կողմ քաշել և առանց քննադատելու խնդրել, որ ինչ-որ բան ուղղի, խորհուրդ տալ, որ ասենք գիտես սա կարողա սենց ասելը ավելի լավ լինի:Տեսնում եք, մարդ չդարձավ քննադատող, քանզի քննադատողը պետք է հասկանա, որ էս աշխարհում նույնիսկ բացարձակ ճշմարտություններն են հարցական դառնում: Սա վերաբերում է նաև մարդկանց, որոնց թվում է թե իրենք ընդհանրապես չեն սխալվում:

կա քննադատություն խորհուրդի տեսքով,և կա պարզապես նվաստացնելու նկատառումով,ներեցեք իհարկե նման իրավունք վերապահելու համար,բայց կարծում եմ ինչքան էլ վատ արտահայտվենք,դժվար թե գտնվի մեզանից որևէ մեկը ով երբևէ որևէ մեկին քննադատած չլինի,էական չէ իչի համար.Անձամբ ես խոստովանում եմ այդ մեղքը,և դեռ ինչքան պետք է քննադատեմ