Տասը Պատվիրանները

[Hay_XY]

7. Շնություն մի´ անիր: Եբ.13:4;
Բացատրություն. Աստծո արդարությունը թույլ է տալիս, որ մարդը միայն իր օրինական` սեփական ամուսնական ընկերոջ հետ ունենա ամուսնական կենակցություն, իսկ ոչ օրինական ընկերակցությունը անիրավություն է: Հետևաբար` մեղք է, իսկ մեղքի վարձքն էլ մահն է: Մտթ.5:27,28; Հայտ.21;

Յուրաքանչյուր մարդ վերլուծում է ցանկացած վերացական հասկացություն՝ փոխարկելով այն նյութականի՝ առավել վառ պատկերացում կազմելու համար: Օրինակ՝ ապրանքի արժեքը դժվար է հասկանալ, դրա համար մենք այն վերածում ենք նյութականի՝ գնի (ինչը նույն արժեքն է՝ արտահայտված փողով կամ այլ ապրանքներով), ապրանքի ստեղծման կամ հայթայթման համար կատարված աշխատանքով և այլն:

Աստված նույնպես վերացական է, ինչը մենք ըմբռնել և հասկանալ չենք կարող, մինչև չնյութականացնենք՝ մեր գիտակցության մեջ վերլուծություններ կատարելով: Որքան էլ որ ընդունում ենք՝ Աստված Աստված է, նման այլ բան չկա աշխարհում, միևնույնն է վերլուծում ենք և պատկերացնում նրան մեր կերպարանքով (այսինքն՝ մենք ենք նրա կերպարանքով), կամ ոմանք պատկերացնում են լույս, ոմանք՝ էներգիա և այլն:

Աստվածաշնչում շատ ճիշտ խորհուրդներ կան, որոնք այլ գիտություններով նույնպես ապացուցվում են: Առավել վառ օրինակ է «մի շնացիր» պատվիրանը, որը համապատասխանում է բժշկական (հոգեբանություն, սեքսուոլոգիա, ուրոլոգիա, հորմոնոլոգիա, նեվրոլոգիա, գինեկոլոգիա, օնկոլոգիա և այլն) ուսումնասիրություններին: Վերը նշված գիտությունները նույնպես ապացուցում են «շնանալու» բացասական հետևանքները՝ օրինակ՝

«Մարդուկին՝ մի մարմին»՝ սա ժող. խոսք է: Մասնագիտական տեսանկյունից այն դիտվում է հետևյալ կերպ՝ երկու ամուսիններ ադապտացվում են սեռական հարաբերություններում (դառնում մի «մարմին»), ինչի ընթացքում տղամարդն, օրինակ, արտադրում է բնականոն կերպով հավասարակշռված քանակությամբ սերմնահեղուկ և դրանից հետո շնանալով (այլ կնոջ հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնելով)՝ նրա ուղեղում կատարվում է անկանոն ստիմուլացիա, ինչի հետևանքով խախտվում է սերմնահեղուկի հավասարակշռված քանակությամբ արտադրությունը: Չարաշահելու դեպքում առաջանում են տարբեր առողջական պրոբլեմներ և հիվանդություններ՝ մասնավորապես կրծքագեղձի, շագանակագեղձի, ամորձապարկերի և այլ ուռուցքներ, որովհետև խախտվում է նաև բջիջների և հյուսվածքների անկանոն բազմացումը:

[Համիկ]

Չգիտեմ, գուցե և չի կարելի, բայց կուզենայի քննարկել տասը պատվիրանները, հատկապես՝ ոսկե օրենքը. «արա ուրիշին այն, ինչ կկամենաս, որ քեզ անեն»:

Հնարավո՞ր է ամբողջ կյանքում հետևել այս պատվիրանին ու չշեղվել նրանից: Իսկ ինչու ոչ, կարծում եմ, դա այնքան էլ դժվար չի

[Skeptic]

Իմ կարծիքով, դա շատ դժվար է, կասեի՝ նույնիսկ անհնար:
Իմիջիայլոց, այդ պատվիրանը Քրիստոսի ծնունդից դեռ 500 տարի առաջ ձեւակերպել է Կոնֆուցիոսը, ճիշտ է, մի փոքր այլ կերպ - «Մի՛ արա ուրիշներին այն, ինչը չես ցանկանա, որ քեզ անեն»:

[Tanamasi]

Աֆրիկայում բնակվող մի թռչուն սնվում էր նույն Աֆրիկայում աճող թունավոր ծառի պտուղներով, որի պտուղների թույնը սակայն նրա վրա չէր ազդում։ Մի անգամ նա ահնդիպում է իմաստունի, որն ասում է նրան. «Արա մերձավորիդ այն, ինչ կուզես, որ քեզ անեն»։ Էս թռչունը մտերմություն էր անում ընձուղտների մի ընտանիքի հետ և որոշում է նրանց հյուրասիրել իր ամենասիրած ուտեստով՝ թունավոր պտուղներով։ Ընձուղտները բնականաբար սատկում են։
Առակս կցուցանե …

Ուրիշին վերաբերվել այնպես, ինչպես քեզ ես վերաբերվում նախ՝ անհեռատես անմտություն է (չէ որ դու նա չես և չես կարող կանխատեսել, թե ինչ պատասխան կստանաս և արդյոք նա ուզում է, որ իրեն վերաբերվես այդպես, և առհասարակ այս ասույթից բխում է, որ բոլոր մարդկանց պետք է վերաբերվես նույն կերպ, այսինքն՝ ոչ ադեկվատ, իսկ դրանից վտանգավոր բան չկա), հետո էլ՝ բա՞ որ քեզ դեպրեսիվ-մանիակալ հակումներով մարդասպան հանդիպի համբուրելո՞ւ ես ու տանես տուն։

[Չամիչ]

Աֆրիկայում բնակվող մի թռչուն սնվում էր նույն Աֆրիկայում աճող թունավոր ծառի պտուղներով, որի պտուղների թույնը սակայն նրա վրա չէր ազդում։ Մի անգամ նա ահնդիպում է իմաստունի, որն ասում է նրան. «Արա մերձավորիդ այն, ինչ կուզես, որ քեզ անեն»։ Էս թռչունը մտերմություն էր անում ընձուղտների մի ընտանիքի հետ և որոշում է նրանց հյուրասիրել իր ամենասիրած ուտեստով՝ թունավոր պտուղներով։ Ընձուղտները բնականաբար սատկում են։
Առակս կցուցանե …

Ուրիշին վերաբերվել այնպես, ինչպես քեզ ես վերաբերվում նախ՝ անհեռատես անմտություն է (չէ որ դու նա չես և չես կարող կանխատեսել, թե ինչ պատասխան կստանաս և արդյոք նա ուզում է, որ իրեն վերաբերվես այդպես, և առհասարակ այս ասույթից բխում է, որ բոլոր մարդկանց պետք է վերաբերվես նույն կերպ, այսինքն՝ ոչ ադեկվատ, իսկ դրանից վտանգավոր բան չկա), հետո էլ՝ բա՞ որ քեզ դեպրեսիվ-մանիակալ հակումներով մարդասպան հանդիպի համբուրելո՞ւ ես ու տանես տուն։
__________________

Լավն էր Տանամասի ջան, բայց պատվիրանում չի ասվում՝ ուրիշին հյուրասիրի այն ինչ ինքդ ես հյուրասիրվում:

[Չամիչ]

հետո էլ՝ բա՞ որ քեզ դեպրեսիվ-մանիակալ հակումներով մարդասպան հանդիպի համբուրելո՞ւ ես ու տանես տուն։

Ինչի դու ուզում ես, որ քեզ բոլորը համբուրեն ու տանեն տու՞ն:

[Tanamasi]

Ինչի դու ուզում ես, որ քեզ բոլորը համբուրեն ու տանեն տու՞ն:

Չէ, բայց ինձ ես մեծ հաճույքով կհամբուրեի ու կատանեի տուն
Ինչքան գիտեմ մի ձևում էլ ասվում է, թե ինչ դու ինքդ քեզ կանեիր

[Համիկ]

Ինչքան գիտեմ մի ձևում էլ ասվում է, թե ինչ դու ինքդ քեզ կանեիր

Հա, իհարկե կան տարբեր ձևեր, որոնց բոլորի իմաստը նույնն է: Մենք էլ հենց խոսում ենք իմաստի մասին: Ասենք, երբ կարդում ես՝ մի շնացիր, հո չի նշանակում, որ չպիտի հաչես:

[Tanamasi]

Հա, իհարկե կան տարբեր ձևեր, որոնց բոլորի իմաստը նույնն է: Մենք էլ հենց խոսում ենք իմաստի մասին: Ասենք, երբ կարդում ես՝ մի շնացիր, հո չի նշանակում, որ չպիտի հաչես:

Ահա, կամ, որ եթե ասում է քո դրացու չի նշանակում հենց միայն քո դրացու հանդեպ, իսկ ուրիշների հանդեպ՝ ոչ։

[Համիկ]

Ահա, կամ, որ եթե ասում է քո դրացու չի նշանակում հենց միայն քո դրացու հանդեպ, իսկ ուրիշների հանդեպ՝ ոչ։

Հա, իհարկե: Դրանից ինչ է հետևու՞մ, որ: Կարծում եմ, հարցդ շարունակություն ունի…

[Tanamasi]

Հա, իհարկե: Դրանից ինչ է հետևու՞մ, որ: Կարծում եմ, հարցդ շարունակություն ունի…

Նշանակում է, որ եթե խոսում ենք ընդհանրացված հասկացություններով, ապա պետք է մինչև վերջ այդպիսիններով խոսանք, իսկ այս հարցում ընդհանրացնելը սխալ է։

[Համիկ]

Նշանակում է, որ եթե խոսում ենք ընդհանրացված հասկացություններով, ապա պետք է մինչև վերջ այդպիսիններով խոսանք, իսկ այս հարցում ընդհանրացնելը սխալ է։

Ինչու՞ ...
Նկատի ունես, որ եթե էն թռչունը /անունը չեմ հիշում/ թունավոր պտուղ է սիրում և ուրիշին հյուրասիրելով՝ սպանում, ուրեմն ընդհանրացնել չի կարելի՞: Չեմ կարծում, որ անմեղությամբ կատարված վատությունը մեծ մեղք համարվի: Գիտեմ, որ դա բարդ թեմա է և դժվար է գտնել սահմանը անմեղ-մեղավորի, բայց ամեն մարդ իր հոգում գիտի, թե ինքը որևէ արարք կատարելիս ուզում է լավություն անել դիմացինին, թե՝ հակառակը: Կարծում եմ, ըստ դրա էլ գնահատվում են արարքները:
Չէ որ երբ որևէ մեկը քեզ միամտաբար ցավ է պատճառում, դու շատ ավելի հեշտությամբ ես այն ներում, քան դիտավորյալ ասված- արվածը:

[Tanamasi]

:
Չէ որ երբ որևէ մեկը քեզ միամտաբար ցավ է պատճառում, դու շատ ավելի հեշտությամբ ես այն ներում, քան դիտավորյալ ասված- արվածը:

Դա սուբյեկտիվորեն, իսկ օբյեկտիվ տեսանկյուից արդյունքը հո նույնն է։

[Համիկ]

Դա սուբյեկտիվորեն, իսկ օբյեկտիվ տեսանկյուից արդյունքը հո նույնն է։

Դրանով էլ կյանքը զարմանալի է ու հետաքրքիր: Հո չես կարող հերքել, որ միևնույն արարքի համար մեկից նեղանում ենք, մյուսից՝ չէ, նույն ասվածի համար մեկի հետ վիճում ենք, մյուսին՝ ներում: Դա էլ է սուբյեկտիվ: Ստացվում է, այս աշխարհում որևէ միանշանակ բան չկա ու չի էլ կարող լինել:
Ամեն ինչի մեջ կարևորը էությունն է, հոգին, նպատակը: Իհարկե, դա իմ կարծիքն է:
Իսկ պատվիրանները չի կարելի վերլուծել որպես բարդ ստորադասական նախադասություն…
Հետո, կյանքում առաջադրված խնդիրները կարող են ունենալ տարբեր լուծումներ: Այ, այդտեղ էլ երևում է, թե մենք ինչքանով ենք հետևում աստծո պատվիրաններին: Դա նույնիսկ հետաքրքիր է:
Tanamasi ջան, եթե մի քիչ «դասատույավարի» եմ գրում, կներես, դա երևի տարիքիցս է, որը հատուկ էլ չեմ թաքցրել: Իսկ քեզ հետ հետաքրքիր է:

[Սելավի]

Իսկ ինչ կասեք Տիտանիկի այն ուղևորների մասին, որոնք հոժարաբար կանգնելով խորտակվող նավի վրա, իրենց տեղը զիջում էին ուրիշ մարդկանց, որպեսզի այդ ուրիշները փրկվեին:
Մի թե՞ դա սպանության, կամ ավելի ճիշտ, մտադրված ինքնասպանության օրինակ չէր:
Փաստորեն, մի՛ սպանիր պատվիրանը այդ մարդիկ խախտեցի՞ն, և պահեցին այն պատվիրանը, որտեղ ասվում էր՝ վարվիր դիմացինիդ հետ այնպես ինչպես կցանկանաս որ վարվեն քեզ հետ:

Ասածս այն է, որ պետք չէ 3D և ավելի գիտակցություն պարունակող մտքերը, մեր երկկողմ, հարթ և բևեռացած գիտակցությամբ բացատրենք, որով մենք միայն կարողանում ենք զանազանել սա լավ է, իսկ սա վատ:
Մեկ ուրիշ օրինակ ասեմ, Աստվածաշնչում դրվագ կա որտեղ հայրը կենակցում է աղջկա հետ:
Ի՞նչ է այդ ժամանակ Աստված չգիտեր որ շնանալը մեղք է:
Կարծում եմ գիտեր, իսկ ահա՝ մենք չգիտենք, թե ի՞նչ է նշանակում շնանալ, կամ առհասարակ ի՞նչ է նշանակում մեղք:
Պոռնիկ Ռախաբը սուտ խոսեց և Աստծու աչքին բարձրացավ, կարծում էք այդ ժամանակ Աստված չգիտե՞ր որ սուտ խոսելը մեղք է:

Կարծում եմ ժամանակն է, որ ընդհանրապես մարդիկ հասկանան, թե մեղք ասածը ինչ է, մահը ինչ է, ծծումբի լիճ ասածը ինչ է, և ընդհանրապես սատանա ասածը ինչ է:
Սրանք բոլորը վախի հետ ասացացվող բառեր են, դրա համար էլ ավելի լավ կլիներ որ սկզբից իմանաինք, թե վախը ինչ է և ինչով է օգնում մեզ, մարդկությանը:
Որ վախը չափազանց մեծ օգնություն ցուցաբերեց իր ժամանակների ընթացքում ամբողջ մարդկությանը դա անժխտելի է:
Վախը չիմացությունից է, ինֆորմացիայի պակասից, իսկ Աստվածաշնչի գրված ժամանակահատվածում, մարդկանց դժվար էր բացատրել, ԴՆԹ, Էլեկտրոմագնիսականություն, տիեզերքի գալարաձև օղակ....:
Իսկ սրանք մենք կհասկանաինք միայն այն ժամանակ երբ որ մեծանաինք, իսկ մեծանալու համար մեզ անհրաժեշ էր ունենաինք տիեզերքի ամենակարևոր էներգիան՝ ՍԵՐԸ:
Սա նման է նրան, որ մենք մեր երեխաներին շատ բաներ չենք բացատրում, գիտակցելով որ տարիքը փոքր է և չի հասկանա, և շատ բաներում վախեցնում ենք, որպեսզի ինքը իրեն չվնասի, մինչև մեծանա ու ամեն բան հասկանա:
Իսկ մեր մոլորակի բնակիչները միայն կարող էին մեծանալ, երբ կլիներ գոնե մինիմալ անհրաժեշտ սիրո էներգիան, որի շնորհիվ է միայն տրվում մարդկությանը ամեն բան:
Վախը այստեղ խաղաց իր մաքսիմում դերը և ինչ որ տեղ էլ իր շնորհիվ մարդիկ զգուշորեն մեծացան:
Ինչպես զգուշորեն մենք ենք մեծացնում մեր երեխաներին, մինչև դառնան չափահաս և գիտակցեն իրենց հոգատար ծնողների իմաստությունը, որ շատ տեղեր փոխաբերական մտքերով վախեցրել են, պատմել են ճշմարտանաման, սակայն մետաֆոր հեքիաթներ, միայն թե ապահով մեծացնեն իրենց բալիկին: