Գուցե "չես պայքարում", բայց լինում է, որ փորձում ես ցույց տալ քո ասածի ճշմարտությունը - ինձ թվում է, դա ոչ մի "անձնական վիրավորանք" ու մարդու նվաստացում չի, որ հակասի սիրելուն
Պայքարելու ու սիրո օրինակը մահվան վրով էր - ես ոչ մի տեղ չեն գրում, որ սիրում եմ անխտիր բոլոր մարդկանց: Ընդհակառակը - աշխատում եմ հաղթահարել այն, ինչին վամամարգայում ասում են "դայա" - այսինքն էմոցիոնալ խղճմտանքը մարդկանց տառապանքների ու դժբախտությունների նկատմամբ` սկսած իհարկե սեփական անձից: Իհարկե, ոչ միշտա ստացվում:

Իսկ ո՞վ ասեց, որ "ինչ ինքը կա ու կարա անի" հավասար է նրան, ինչ ինքը անում է հիմա":
Իհարկե հավասար չի: Բայց դա չի նշանակում, որ ինքը երբևէ կանի, ինչ կարա անի:

Ուղղակի կարող է զարգանալ իքն իրան որոշակի սահմաններից ոչ ավել:
Ուղին սահման չունի - ինքը սկսվումա անսահմանությունից ու տանումա անսահմանություն:

Դեռ ոչ ոք չի չափել այդ սահմանները
Որովհետև շատ դժվարա չափել մութ սենյակում գտնվող սև կատվին - նամանավանդ եթե ոչ մի կատու էլ սենյակում չկա: