Կարոյի Մարոն
Խանութ է մտնում ,,բազազ,, Մացակը
Դնում առջևը ապառիկի ցուցակը,
Աչքով անցկացնում, քթի տակ մռմռում
Ու մեկ էլ դժգոհ վրա է բերում.
,,Վահ, բա մարդ էլ էսքան նիսյա կունենա,
Ես էլ ասում եմ փողերս ո?ւր ա.
Վլադ-200, Գագո-700,
Խմած մարդ-1000 ու հետն էլ բազար:
,,Խմած մարդն” ո?վ ա, էս ի?նչ խաբար ա,
Չէ, էս աղջիկը հաստատ ցնդել ա.
Ախչի Հրանուշ, այ խելքիդ ձյուն գա,
Էս ,,Խմած մարդուն” տուն-անուն չկա?”:
,,Դե, ընկեր Մացակ էն մարդն ա էլի,
Որը խմած ա միշտ մեզ մոտ գալի…
Երգեր ա երգում ու խմած լալիս,
Ինչ որ Մարոյի անուն ա տալիս…”:
,,Հա, լավ , իմացա…,,Սիրուն” Կարոն ա…,
Լացի պատճառն էլ իրա Մարոն ա…
Հա, բայց կապ չունի, ով էլ որ լինի
Էս ,,թղթում պիտի անունը գրվի…”:
…Սիրուն կարոյից բան չի մնացել,
Անունն է միայն եկել մեզ հասել…
,,Սիրուն Կարո” են ,,թաղում” նրան կոչել,
,,Մատով ցույց տալու” տղա է եղել,
Եղել բոլորի համար հարգելի,
Աղջիկներին էլ` թաքուն սիրելի:
Մարոն էլ ասում են պակաս չի եղել,
Ու գեղեցկությամբ նրան չի զիչել,
Մարոյին ,,ուզող” շատ ջահել տղերք
Նախանձ են տածել Կարոյի հանդեպ:
Կարոն ու Մարոն սիրել են իրար,
Երկուսն էլ գեղեցկությամբ իրար հավասար,
Երկուսն էլ հպարտ, ,,քիթները ցցած”,
Երկուսն էլ իրենց ,,գինը” հասկացած:
*******************************
*********************
Լինում է, երբ մարդ մի անիծված օր,
Գիշերն էլ նույնիսկ չի գտնում անդորր,
Անվերջ չար երազ, դաժան մղձավանջ
Տեղից ելնում է արդեն գազազած:
Ճիշտ այդպիսի մի չարաբաստիկ օր,
Չգիտես թե ո?ւմ կողմից կանխորոշ,
,,Ձախ ոտքի վրա” ելածի նման
Գնում է Կարոն ժամադրության:
Դե բարկացած է լինում մեր Կարոն,
Բայց ,,աղն սրտին” է ցանում և Մարոն,
Ասում է նրան. ,,Քեզ հավաք պահի,
Թե չէ, ուրիշին կգնամ մարդի”:
Վիրավորվում է չարացած Կարոն,
Սպառնում է իրեն ,,երկար մազ” Մարոն,
Իրեն`, այս ,,թաղի” Սիրուն Կարոյին,
Աղջիկների սեր ու հույս ,,յարոյին”:
Հագուրդ տալով իր չարացած ,,ես”-ին
Շպրտում է նա Մարոյի երեսին.
,,Այ ծամդ երկար խելքդ կարճ Մարո,
Քո նման տասն են հիմա ինձ կարոտ”:
Չար դիպվածն ախար ինչե?ր չի անում,
Մարոն էլ քիթը ներքև չի կախում.
,,Դե, որ էդպես է քեզ հաջողություն,
Էլ իրար ոչինչ չունենք ասելու”:
Ու չարացել է սիրտը Կարոյի.
Ինքը ցույց կտա կարճխելք Մարոյին,
Մարոն գլուխը ,,տափերով” կտա,
Բայց ինքը նրան երբեք չի գթա:
…Ու շատ է խմել էդ օրը Կարոն,
Միտքն է ընկել էն ,,գեշո” Բավոն,
,,Քշել” է նրանց տան առաջ կանգնել
Ու մեղմ սուլոցով նրան դուրս կանչել.
,,Բավո ջան արի, քեզ տուն եմ տանում,
Ես քեզ ինձ համար կնիկ եմ անում,
Կապրենք իրար հետ ուրախ երջանիկ,
Չես ունենա դու և ոչ մի կարիք…”:
Փայլել է Բավոն երջանկությունից,
Կրակն է ցայտել հրձիգ աչքերից,
Ո?վ կմտածեր, որ Սիրուն Կարոն
Հենց իրեն կաներ առաջարկություն:
Մոռացել է նա իր հայր ու մայրը,
Մոռացել նաև քույ ու եղբայրը,
Ամոթով թողած տունը հայրական
Բռնել է ,,Կարոյի կողքի հետ ճամփան”:
,,Թաղը” զրնգաց, ,,թաղը” դմբդմբաց,
,,Ախչի լսե?լ ես…”, ,,Ախչի հլա կաց…”,
Քըչըփչում են ամեն տան դիմաց,
,,Ախչի հենց ասեմ կնկնես տեղից ցած…”:
,,Վահ, էդ սուտ կըլնի…’, ,,Լինելու բան չի…”,
,,Արա բա Մարո?ն…”, ,,Վայ ես Կարոյի…”,
,,Էհ, մի սուս կացեք, Բավոն ինչի?ն ա…”,
,,Չէ, Կարոն հաստատ խելքը գցել ա…”:
Այդ գիշերն էլ երկար չի տևել,
Բացվել է լույսը, արևն է ելել,
Զարթնել է քնից մեր Սիրուն Կարոն
Զարմանքով նայել իր ընկերուհուն.
,,Ախչի, անաբուռ, գետինը մտնես,
Ախար դու ինձ հետ էստեղ ի?նչ ունես,
Վեր կաց, հավաքվի, էստեղից գնա,
Քանի դեռ ոչ ոք չի տեսել հըլա”:
,,Կարո ջան, Կարո, դու դա մի արա,
Խնդրում եմ ես քեզ, ինձ դուրս մի արա,
Ոչինչ տգեղ եմ, ոչինչ որ գեշ եմ,
Բայց ես քեզ համար լավ կին կլինեմ:
Ինչ ասես լսեմ, ոնց ուզես կանեմ,
Ճաշդ կեփեմ, տունդ կմաքրեմ,
Քո շոր ու մորը լվամ, արդուկեմ,
Քեզ վարդի նման ես պիտի պահեմ”:
,,Ախչի , մազկտրած, քեզ ասի վեր կաց,
Ես խմած էի, բա դու ինչարա?ծ,
Ինչի? վեր կացար կողքիս հետ ընկար
Ու ինձ թաղի մեջ արիր խայտառակ:
Հըլա մի գնա սֆադիդ նայիր,
Կողքիս ախար հեչ հարմար չես գալիս,
Համ էլ քեզ առնեմ Մարոս ի?նչ անի,
Ախար իրար ենք սիրում այ ախչի”:
,,Մարոյից մի վախի, տանը չի մնա,
Ինձ նման հո չի, շատ սիրուն ա նա,
Հազար հոգի էլ ուզողներ ունի,
Նրանցից կնտրի ու մեկին կուզի:
Իմ քարն ա ծանր, իմ բանն ա դժվար,
Թե ինձ թողեցիր կնկնեմ սարեսար,
Էն ա, էն աստված, Զանգուն կգցվեմ,
Իմ կյանքին հաստատ ես վերջ կդնեմ:
Ոչինչ, որ կողքիդ հեչ սազական չեմ,
Բայց ես քեզ համար լավ կին կլինեմ…”:
Լացել է Բավոն, աղաչանք արել,
Կարոյի սիրտը էլ չի դիմացել…
************************
****************
Ինչքան էլ ,,թաղը”, որ ասեկոսեր,
Ինչքան էլ ,,թաղը”, որ կռիվ աներ,
Ինչպես որ եղավ, այդպես էլ մնաց
Բավոն Կարոյի ,,վզովը մնաց”:
Չդրժեց Բավոն իր խոստացածը,
Եղավ Կարոյին ,,լավ կին” ասվածը,
Ու վարդի նման նրան միշտ պահեց,
Բայց սիրտը հոժար, Մարոյին թողեց…
Նրա Մարոն էլ տանը չմնաց,
Ամուսնացավ նա ու հեռու գնաց,
Հետո նրան էլ ոչ մեկ չի տեսել,
Նրանից հետո ոչինչ չի լսվել:
Ու Մարոն հիմա գուցե չգիտի,
Որ նոր սերունդն էլ իրեն լավ գիտի,
Որ ամեն դռան ու պատի տակին
Գիտեն ,,խմած մարդու” Մարոյի մասին…
15-16.02.09
Մեջբերել
Էջանիշներ