Ճապոնիա

[helium]

Ճապոնական տոները /վերջ/

Հոկտեմբեր
Հոկտեմբերի 1՝ Աղքատներին նվիրատվություն հավաքելու օր: Այս օրվա խորհրդանիշն է կարմիր փետուրը, իսկ տոնը եկել է ԱՄՆ-ից: Նվիրատվության հավաքմանը մասնակցում են բազմաթիվ հայտնի մարդիկ:
Հոկտեմբերի երկրորդ երկուշաբթին Սպորտի պետական տոնն է: Այդ օրը անցկացվում են բազմաթիվ սպորտային մրցույթներ:
Հոկտեմբերի 27-ից մինչ նոյեմբերի 9-ը նշվում է Գրքի միջազգային շաբաթը: Նշվում 1947թ-ից եւ վերցված է ԱՄՆ-ից:

Նոյեմբեր
Նոյեմբերի 3՝ Մշակույթի պետական օր: Այս օրը 1946-ին հրատարակվել է ճապոնական նոր սահմանադրությունը: Այս օրը իմպերատորը մրցանակներ է շնորհում մշակույթի բնագավառի մարդկանց:
cd1.jpg
cd4.jpg
cd3.jpg
Նոյեմբերի 15՝ Շիչի-գո-սան տոն /7-5-3/: Այս օրը 3 տարեկան երեխաները, 5 տարեկան տղաները եւ 7 տարեկան աղջիկները հաճախում են սինտոիստական տաճարներ եւ աղոթում են երկարակեցության համար: Հնում 3 տարեկանից դադարում էին երեխաների գլուխները թրաշել, 5 տարեկան տղաներին առաջին անգամ հագցնում էին հակամա կոչվող հագուստը, իսկ 7 տարեկանում աղջիկներին առաջին անգամ կապում էին օբի կոչվող գոտին: Այդ պատճառով երեխաները սովորաբար տաճար գալիս են ազգային հագուստով, որից հետո ծնողները նրանց գնում են երկարակեցության կոնֆետներ: Այն վաճառվում է պայուսակով, որի վրա պատկերված է արագիլ եւ կրիա՝ երկար կյանքի հին խորհրդանիշները:



Նոյեմբերի 23՝ Աշխատանքին շնորհակալության պետական օր: Այն սահմանվել է 1948թ-ին ի պատիվ հնոում Բերքի փառատոնի: Այդ ժամանակ իմպերատորը շնորակալություն էր հայտնում աստվածներին բրնձի բրքի համար:

Դեկտեմբեր
Դեկտեմբերի 23՝ Իմպերատորի ծննդյան պետական օր:


Դեկտեմբերի 25-28՝ բրնձե բոքոնիկների պատրաստման օրեր /Նոր տարվա համար/:
Դեկտեմբերի 31՝ Օմիսոկա կոչվող արարողություն՝ տան մաքրում նոր տարուց առաջ: Տունն ամբողջությամբ հավաքվում եւ մաքրվում է: Նոր Տարվա գիշերն ուտում են երկար լապշա՝ տոշի-կոշի, որպեսզի կյանքը լինի այնքան երկար, ինչքան այդ լապշան:


Կեսգիշերին բուդդիստական տաճարներում 108 անգամ կանչում են զանգերը, որպեսզի հաղթահարեն 108 կրքերը, որոնք խանգարում են մարդկանց հասնել լուսավորության: Հենց այդ 108 հարվածներն էլ ճապոնացիների մոտ խորհրդանշում են նոր տարվա գալուստը:
bell-01.jpg
ho_bellringing.jpg

[helium]

Ուսումը Ճապոնիայում

Ճապոնիայում դպրոցն ունի 3 աստիան՝ սկզբնական /1-6 դասարաններ/, միջնակարգ /7-9/ եւ ավագ /10-12/: Դասարանների համարակալումն իրականացվում է ըստ աստիճանի, օրինակ՝ միջնակարգ դպրոցի 2-րդ դասարան, ավագ դպրոցի առաջին դասարան եւ այլն: Զուգահեռ դասարանները հիմնականում նշանակվում են կա՛մ լատինատառ այբուբենով կա՛մ էլ թվերով՝ 1-A, 1-1, եւ այլն:
Սկզբնական եւ միջնակարգ դպրոցները Ճապոնիայում պարտադիր են բոլորի համար: Ավագ դպրոցը պարտադիր չէ, բայց աշակերտների մոտ 95%-ը շարունակում են իրենց ուսումը միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո: Ավագ դպրոցն ավարտողների 48%-ն ընդունվում են քոլեջ /2 տարի/ կամ էլ համալսարան /4 տարի/:
Ավագ դպրոցում եւ համալսարանում ուսումը միշտ վճարովի է, բայց պետական հաստատություններում այն ավելի էժան է: Կան նաեւ վճարովի մասնավոր սկզբնական եւ միջնակարգ դպրոցներ: Բոլոր վճարովի հաստատություններում կարելի է սովորել անվճար կամ էլ ստանալ մեծ «զեղչ»՝ կրթաթոշակի մրցույթում հաղթելու դեպքում:
Ճապոնացի մայրերը սովորաբար շատ ուշադիր են վերաբերվում դպրոցում իրենց երեխաների հաջողություններին. նրանք սերտ կապ են պահպանում ուսուցիչների հետ, մասնակցում են դպրոցի ներքին կյանքին, իսկ երեխայի հիվանդության դեպքում կարող են նույնիսկ նրա փոխարեն դասի գնալ եւ կոնսպեկտավորել լեկցիաները /ֆանատիկ-մայրեր/: Իսկ երեխաները հաճախ «նստում են ծնողների վզին» մինչեւ մոտ 25-30 տարեկանը, երբ կարողանում են բավականաչափ գումար վաստակել սեփական անձը կերակրելու համար:

Ուսումնական տարին
Ուսումնական տարին Ճապոնիայում բաղկացած է 3 եռամսյակից եւ սկսվում է ապրիլի 6-ին: Առաջին եռամսյակը շարունակվում է մինչեւ հուլիսի 20-ը, որից հետո գալիս են ամառային մեծ արձակուրդները, սեպտեմբերի 1-ին սկսվում է 2-րդ եռամսյակը, որին հաջորդում են ձմեռային արձակուրդները՝ սկսած դեկտեմբերի 26-ից: Վերջին՝ երրորդ եռամսյակը տեւում է հունվարի 7-ից մինչեւ մարտի 25-ը, որից հետո գալիս են փոքրիկ գարնանային արձակուրդները, որի ընթացքում էլ կատարվում են դասարանից դասարան տեղափոխությունները: Եռամսյակների սկզբի ու ավարտի ճշգրիտ ժամանակները, այնուամենայնիվ, տարբեր դպրոցներում կարող են լինել տարբեր:
Ապրիլին ուսումնական տարվա սկիզբը պայմանավորված է նրանով, որ Ճապոնիայում հենց այդ ժամանակ է գարունը ներկայանում իր ողջ գեղեցկությամբ եւ սկսում է ծաղկել սակուռան: Գոյություն ունի ուսումնական տարվա սկիզբը սեպտեմբերի 1 տեղափոխելուն նվիրված հատուկ շարժում, բայց այն առայժմ մեծ ժողովրդականություն չի վայելում:
Ամառային արձակուրդների ժամանակ աշակերտները ստանում են տնային առաջադրանքներ: Երբեմն նրանք շարունակում են սովորել անգամ արձակուրդների ժամանակ /հատուկ կուրսերում/, եթե բավականաչափ լավ չեն սովորել եռամսյակների ընթացքում: Սկզբնական դպրոցի սաներին խորհուրդ է տրվում արձակուրդների ժամանակ պահել նկարներով օրագրեր, որտեղ նկարները լրացնում են կանջիի իմացութան բացթողումները եւ զարգացնում են աշակերտի գրելու եւ նկարելու ունակությունները:
Ճապոնիայում ուսուցումը 6օրյա է, բայց յուրաքանչյուր երկրորդ շաբաթ համարվում է հանգստյան օր:

Դպրոցական ծրագիրը
Դպրոցական ծրագիրը կարող է տարբերվել դպրոցներում, բայց այն հիմնված է Կրթության Նախարարության կողմից հաստատված ստանդարտների վրա: Երեխաները դպրոց սկսում են հաճախել 6 տարեկանից, բայց մինչ ընդունվելը նրանք պետք է արդեն տիրապետեն թվաբանության հիմունքներին եւ կարողանան կարդալ հիրագանան եւ կատականան /ճապոնական 2 այբուբենները/: Նախնական դպրոցում երեխաները անցնում են ճապոներեն, մաթեմատիկա, բնագիտություն/ֆիզիկա, քիմիա, կենսաբանություն/, էթիկա, պատմություն, երգ եւ նկարչություն, մարմնամարզություն եւ աշխատանքի ուսուցում: Դպրոցն ավարտելուց բոլորը պետք է սովորած լինեն նվազագույնը 1006 կանջի սիմվոլներ 1945 պետականորեն սահմանվածներից:
Միջնակարգ դպրոցում ավելանում են անգլերենը եւ հատուկ առարկաներ՝ ըստ ընտրության: Հատուկ առարկաների ցանկը կախված է դպրոցից: Առավել բարդ են համարվում մաթեմատիկան եւ լեզուները՝ ճապոներենը եւ անգլերենը /թե ինչ խնդիր ունեն անգլերենի հետ չեմ հասկանում/: Ավագ դպրոցի ուսումնական ծրագիրը շատ ավելի բազմազան է, բայց աշակերտներին ավելի մեծ հնարավորություններ են ընձեռնվում այս կամ այն բնագավառում խորանալու համար:

Դասերի ընթացքը
Դասերը հիմնականում սկսվում են 9:30: Յուրաքանչյուր երկուշաբթի, մինչ դասերի սկսվելը, բոլոր աշակերտները շարք են կանգնում եւ 15 րոպեների ընթացքում ունկնդրում են տնօրենի ելույթին: Մնացած օրերին այդ ժամանակը հատկացվում է հասարակական հայտարարություններին եւ բացակայությունների նշմանը: Ճապոնիայում դասերին պարտաճանաչ հաճախելուն շատ մեծ նշանակություն է տրվում, այնուամենայնիվ, առաջին դասից հետո կարելի է փախնել
Սկզբնական դպրոցում դասերը տեւում են 45ր, իսկ միջնակարգ եւ ավագ դպրոցում՝ 50ր: Դասամիջոցները լինում են 5-10ր, իսկ 4-րդ դասից հետո սովորաբար գալիս է ճաշի մեծ դասամիջոցը՝ 60ր: Այն աշակերտները, ովքեր փորձում են ուտել տանից բերած ուտելիքը մինչ ճաշի պաշտոնական սկիզբը կամ էլ դասի ժամանակ, պատժվում են: Սկզբնական դպրոցում հիմնականում օրական լինում է մինչեւ 4 դաս եւ առանց տնային առաջադրանքների, իսկ միջին եւ ավագ դպրոցում՝ 6, եւ շա՜տ տնայիններով, այդ պատճառով էլ, չնայած հանգստյան օրերի առկայությանը, ավագ դպրոցի աշակերտները համարվում են երկրում ամենազբաղված մարդիկ:

Ուսման կազմակերպումը
Ճապոնիայում յուրաքանչյուր խումբ ունի իրեն համապատասխան համարակալմամբ լսարան, այդ պատճառով էլ ուսուցիչներն են վազվզում մի լսարանից մյուսը Սովորաբար յուրաքանչյուր առարկայի դասատու դասավանդում է միայն մեկ դասարանում, բայց փոքրիկ դպրոցներում հնարավոր է, որ այդպես չլինի: Բացի այդ, դպրոցը կարող է հանդերձարան կամ էլ ճաշարան չունենալ, այդ պատճառով աշակերտները ստիպված են լինում կախել հագուստը եւ հաց ուտել իրենց իսկ լսարանում: Դասերի ավարտից հետո աշակերտներն իրենք են հավաքում եւ մաքրում դպրոցն ու հարակից տարածքները: Ճապոնիայում դպրոցներում հավաքարարներ չկան:
Աշակերտների համար հաճախ կազմակերպվում են էքսկուրսիաներ դեպի հնադարյան ճապոնական քաղաքներ ու տաճարներ, որոնք սովորաբար տեւում են 3-4 օր:
Միջնակարգ եւ ավագ դպրոցների մեծամասնության համար պարտադիր պայման է դպրոցական համազգեստը: Յուրաքանչյուր դպրոց ունի իրենը, բայց իրականում տարբերակներն այդքան էլ շատ չեն: Սովորաբար համազգեստը բաղկացած է լինում սպիտակ վերնաշապիկից ու մուգ տաբատ+պիջակից տղաների դեպքում եւ սպիտակ վերնաշապիկից ու մուգ պիջակ+կիսաշրջազգեստից աղջիկների դեպքում: Վերջիններիս համար կա նաեւ «սեյլոր ֆուկու»՝ նավաստու հանդերձանք: Սկզբնական դպրոցի աշակերտները հագնում են սովորական մանկական հագուստ:
forma_jap5.jpg
zcramj.jpg
1265879418_x_1b5b635c.jpg
Շարունակելի...

[helium]

Ուսումը Ճապոնիայում /շարունակություն/

Խմբակները
Միջնակարգ դպրոցում ուսման կարեւոր մաս են կազմում տարբեր խմբակները /կայ/: Սովորաբար այդ խմբակները կապված են կամ սպորտի կամ էլ արվեստի հետ եւ անց են կացվում դասերի ավարտից հետո: Ուսումնական տարվա սկզբում խմբակների ղեկավարները փակցնում են իրենց խմբերի «գովազդները» 7-րդ դասարան ընդունվածների համար: Պրակտիկորեն, յուրաքանչյուր 7-րդ դասարանցի գրանցվում է մեկ կամ մի քանի խմբակում եւ մնում է այնտեղ ողջ միջնակարգ դպրոցում սովորելու ընթացքում: Բացի խմբակներից, շատ աշակերտներ հաճախում են նաեւ վճարովի կուրսեր, որտեղ նրանց օգնում են ավելի լավ պատրաստվել դպրոցական քննություններին: Այս կուրսերի դասերը հիմնականում անց են կացվում երեկոյան՝ շաբաթական 2-3 անգամ:
Քննությունները
Ճապոնական դպրոցների հիմնական պրոբլեմը քննություններն են, որոնցից յուրաքանչյուրը տեւում է մի քանի ժամ, էլ չհաշված դրանց նախապատրաստվելուն ուղղված ժամանակը: Ժամանակ առ ժամանակ քննությունները դառնում են աշակերտների ինքնասպանության պատճառ: Միջնակարգ եւ ավագ դպրոցի աշակերտները քննություն են հանձնում յուրաքանչյուր եռամսյակի ավարտից հետո /բոլոր առարկաներից/, ինչպես նաեւ առաջին եւ երկրորդ եռամսյակների մեջտեղում/ճապոներեն, մաթեմատիկա, անգլերեն, բնագիտական առարկաներ, պատմություն/: Սկզբնական դպրոցում քննություններ չկան:
Քննություններից 1 շաբաթ առաջ խմբակների հավաքները դադարեցվում են, որպեսզի աշակերտները կարողանան պարապել: Քննությունները հիմնականում անց են կացվում գրավոր՝ 100 բալանի գնահատման համակարգով:
Միջնակարգ դպրոցից հետո
Նախ եւ առաջ աշակերտը, ելնելով իր գնահատակններց, ստանում է այն ավագ դպրոցների ցուցակները, որտեղ ընդունվելու հնարավորություն ունի: Այնուհետեւ նա հանձնում է անցողիկ քննություն, որի /ինչպես նաեւ նախկին իր առաջադիմության/ հիման վրա էլ որոշվում է, թե որ ավագ դպրոցն է ընդունվելու: Լավ աշակերտներն ընդունվում են հեղինակավոր ավագ դպրոցներ, իսկ վատերը՝ դպրոցներ այն մարդկանց համար, ովքեր մտադրություն չունեն հետագայում բարձրագույն կրթություն ստանալ: Այդպիսի դպրոցները հիմնականում գյուղատնտեսական, արհեստի կամ այլ ուղղվածությամբ են լինում, իսկ դրանց շրջանավարտները կարիերա կազմելու հեռանկարներ չեն ունենում: Այն աշակերտները, ովքեր ավագ դպրոց չեն ցանկանում դիմել, կարող են ընդունվել 5ամյա տեխնիկական քոլեջներ: Բայց այստեղ ընդունվելն էլ այդքան հեշտ բան չէ. լավագույն քոլեջներում շատ մեծ մրցակցություն է, քանի որ որակյալ աշխատողները Ճապոնիայում շատ բարձր են գնահատվում: Որոշ տեխնիկական քոլեջներ պատկանում են խոշոր ֆիրմաներին, եւ այն ավարտողները միանգամից ընդունվում են աշխատանքի:
Ակադեմիաները
Բացի սովորական պետական դպրոցներից, Ճապոնիայում շատ են նաեւ մասնավոր վճարովի դպրոց-ակադեմիաները, ինչպես նաեւ «ազգային» համապետական նշանակության դպրոցները: Այսպիսի դպրոց ընդունվելու համար պետք է հանձնել հատուկ քննություններ շատ մեծ մրցակցության պայմաններում: Մյուս կողմից, այստեղ կրթական ծրագրերը շատ ավելի լավն են, իսկ որոշները հնարավորություն են տալիս առանց մրցույթի ընդունվել ավագ դպրոց կամ էլ համալսարան: Սովորաբար դպրոց-ակադեմիաներում սովորում են ճապոնական էլիտայի /քաղաքական գործիչներ, բիզնեսմեններ, հայտնի համալսարանների դասախոսներ եւ այլն/ երեխաները: Այն երեխաները, ովքեր կրթաթոշակ են կարողանում ստանալ նմանատիպ ակադեմիաներում սովորելու համար, հաճախ դառնում են «սպիտակ ագռավներ», իսկ երբեմն էլ համադասարանցիների ծաղրի /եւ ոչ միայն/ առարկան: Որոշ ակադեմիաներում դպրոցական համազգեստը պարտադիր չէ:
Համալսարանները եւ քոլեջները
Համալասարան ընտրելու գլխավոր չափանիշը նրա հեղինակությունն է: Նրանց, ովքեր ավարտում են այդպիսի համալսարան, պրակտիկորեն ընդունում են ցանկացած տեղ: Համարվում է, որ ընդունակ եւ ջանասեր երիտասարդը կարող է գլուխ հանել ցանկացած իրեն հանձնարարված գործից:
Համալսարանի փոխարեն կարելի է ընդունվել 2ամյա քոլեջ, որը տալիս է մասնագիտական կրթություն: Այսպիսի քոլեջներ են ընդունվում ճապոնուհիների մոտ 90%-ը եւ ստանում են այնտեղ «ցածրակարգ» կանացի մասնագիտություններ՝ բուժքույր, մանկապարտեզի դաստիարակչուհի, սկզբնական դպրոցի ուսուցչուհի, որակավորված տնային տնտեսուհի, սեյու-դերասանուհի /անիմե հերոսների ձայնային կրկնօրինակող/:
Համալսարան ընդունվելը բաղկացած է 2 մասից. սկզբում ավագ դպրոցների սաները հանձնում են համընդհանուր քննություն, որի արդյունքներից ելնելով՝ դիմում են իրենց ընտրած համալսարանը: Համալսարանում արդեն որոշվում է նրանց՝ արդեն ընդունելության քննություններին թույլատվություն տալու հարցը, որն էլ հետո հանձնում են:
Հեղինակավորների շարքին են դասվում Տոկիոյի, Կյոտոյի, Օսակայի, Սապպոռոյի, Նագոյի, Ֆուկուոկու, Սենդայի պետական համալսարանները, ինչպես նաեւ մասնավոր համալսարաններ Վասեդան, Կեյոն, Մեյջին /Տոկիո/, Կանսայական համալսարանը /Օսակա/ եւ Ռիցումեյը /Լյոտո/: Ամենահեղինակավորը համարվում է Տոկիոյի համալսարանը /Տոդայ/, որը հիմնադրվել է 1877թ եւ զբաղեցնում է 30Հա տարածք Տոկիոյի հենց կենտրոնում: Նրա պատերի ներքո միաժամանակ սովորում է մոտ 10հզ մարդ, որոնցից 2000-ը արտասահմանցիներ են: Տոկիոյի համալսարանի շրջանավարտների 90% զբաղեցնում են իրենց տեղերը Ճապոնիայի էլիտայում, 2 շրջանավարտներ դարձել են Նոբելյան մրցանակակիրներ:
Նրանք, ովքեր չեն ընդունվում իրենց նախընտրած համալսարանը, կարող են փորձել հաջորդ տարի: Այդ ընթացքում դիմորդները կամ սովորում են հատուկ կուրսերում կամ աշխատում են կամ էլ համատեղում 2-ն իրար հետ:
Ի տարբերություն դպրոցի, համալսարանում սովորելը համեմատաբար հանգիստ է: Ուսանողն ինքն է ընտրում, թե ինչ առարկաներ անցնի /իհարկե որոշակի սահմանվածներից/: Մեծ կուրսային կամ դիպլոմային աշխատանքներ սովորաբար չեն լինում. պետք է լինում հիմնականում մի քանի էջանի զեկույցներ գրել: Այդ պատճառով էլ ուսանողները պրակտիկորեն չեն ներգրավվում լուրջ գիտական աշխատանքների մեջ: Իսկ եթե անգամ ներգրավվում են, ապա որպես օգնականներ, բայց ոչ որպես ինքնուրույն հետազոտողներ: Շատ ուսանողներ իրենց ժամանակը նվիրում են աշխատանք փնտրելուն եւ ապրում են տարբեր «կողքից» գործեր անելով:
Համալսարանն ավարտելուց հետո կարելի է ընդունվել 2-3 տարով ասպիրանտուրա եւ ավարտից հետո ստանալ գիտական աստիճան:

[Jarre]

Առաջարկում եմ անվճար CD ինքնուսույց (ճապոներենլ լեզվի), որը մոտ 6 տարի առաջ արժեր 12.000 դրամ (գինը նշում եմ, որ հասկանաք, որ ստից բան չի, բավականին լուրջ ու պրակտիկ դիսկ է) և ճապոներեն լեզվով օրիգինալ գրքեր։

Ցանկացողները թող Ակումբի համակարգով նամակ գրեն։

[Sasha]

6 տարի առաջ տոռռենտ չկար երեվի, դրա համար էր գինը այդքան:

Իսկ ընդհանուր ասեմ, որ մարդիկ շատ են խոսում լավ բաներ Ճապոնիայի մասին, բայց էտ երկրին բաներ կա, որ պետքա փոխվեն ու մի քիչ ռեսթայլինգ (դիզայնի մեջ սենց տերմին կա) անցնեն:
Ճապոնիայի ու էտ ռեգիոնի մասին անհատական աշխատանք եմ գրել նախանցյալ սեմեստր, տենց եզրակացության եմ էկել ճիշտն ասած: Սենց որ նայում եմ դեռ ոնց որ թե մենակ վիկիպեդիա-ից կամ նման տեղերից կոպի-պաստ-եր են, կամ թարգմանություններ, իսկ ինչ պետքա փոխվի Ճապոնացիքի կամ հենց Ճապոնիայի մեջ: Ինչիյա՞ օրինակ շատ կարճ ժամկետում իրանց մոտ օրինակ տենց շատ վարչապետներ փոխվում: Քաղաքական պահերը մի կողմ թողած, դրա ուրիշ հոգեբանական պատճառներ էլ ունի իմ կարծիքով:
Հ.Գ. Իմիջայլոց, առաջին անհատական աշխատանքս էր կյանքում:

[helium]

Ճիշտն ասած ինձ երբեւէ Ճապոնիայի ներկայիս քաղաքական անցուդարձը չի հետաքրքրել, բայց համենայն դեպս լավ կլիներ, եթե դու ներկայացնեիր ոչ թե այն, թե ինչ կարծիքի ես եկել, այլ թե ինչպես ես եկել դրան, օրինակ՝ մեջբերելով հենց քո աշխատանքից

Սենց որ նայում եմ դեռ ոնց որ թե մենակ վիկիպեդիա-ից կամ նման տեղերից կոպի-պաստ-եր են, կամ թարգմանություններ

Չեմ կարծում, որ դրանից կարելի է խուսափել՝ ապրելով Ճապոնիայից այսքան թանկ հեռավորության վրա: Իհարկե ցանկալի կլիներ գրել ու ներկայացնել սեփական տեսածը, բայց առայժմ հասանելի ինֆորմացիան մնում է ինտերնետը: Կարծում եմ այստեղ արված ցանկացած աշխատանք էլ մեծամասամբ քո ասած քոփի-փեյսթերի եւ թարգմանությունների արդյունք է՝ ի վերջո միավորված նմանատիպ ինֆորմացիոն աղբյուրներից ստացված տվյալների վրա որոշակի եզրահանգումներով:

[Sasha]

Օրինակ վերեվի պոստերը նայում եմ, ու ոնց որ թե գժանոց երկիր լինի, բայց ինչիա, որ մարդիկ ընդհանրապես երջանիկ չե՞ն այնտեղ: Էս հետազոտությունը երկրաշարժից առաջա եղել: Տենց զարգացած ու աղմուկ հանած իմիջով երկրի դեպքում ինչի՞ պտի Իրանի հավասար երջանիկ լինե՞ն մարդիկ: Էդքանը օրինակ չի՞ նշանակում, որ մի բան պետքա փոխվի էտ երկրի մարդկանց մեջ:

http://gtmarket.ru/news/state/2010/07/31/2592

[Leo Negri]

Սաշա, դու Ճապոնիայում եղել ես?

[Sasha]

եթե եղած լինեի, կոնկրետ իմ տեսած բաներ կասեի:
Մարդ կա ստեղ, որ եղելա՞:

[Leo Negri]

եթե եղած լինեի, կոնկրետ իմ տեսած բաներ կասեի:

Ասելա թե հետազոտություն անելուց օգտվել ես երկրորդական աղբյուրներից:

Մարդ կա ստեղ, որ եղելա՞:

Հա, կա: Ավելին, ճապոներեն իմացողներ էլ կլինեն, մշակույթից հասկացողներ էլ:

Եվս մի հարց` մի քիչ ընդարձակի, ինչ թեմայով էր անհատական աշխատանքը, ինչ եզրակացության ես եկել, ու ոնց ես եզրակացությունդ հիմնավորում? Ու արդյոք երբևէ անհատական շփում ունեցել ես ճապոնացիների հետ?

[helium]

Տենց զարգացած ու աղմուկ հանած իմիջով երկրի դեպքում ինչի՞ պտի Իրանի հավասար երջանիկ լինե՞ն մարդիկ: Էդքանը օրինակ չի՞ նշանակում, որ մի բան պետքա փոխվի էտ երկրի մարդկանց մեջ:
http://gtmarket.ru/news/state/2010/07/31/2592

Ճիշտն ասած, երբ կարդում եմ, որ ինչ-որ ԱԱԱ գիտնականներ կատարել են սոց հարցում ու եկել են ԲԲԲ արդյունքների, որոնք մինչ այդ ստացվաց ԳԳԳ արդյունքներին հակասում են, չեմ կարող նման տվյալների վրա հիմնված եզրահանգումները լուրջ ընդունել: Ըստ քո բերած հղման, օրինակ, Վանուատուն իսպառ բացակայում է, իսկ այ «Happy Planet Index»-ի անց կացրած հարցման արդյունքում այն համարվել է ամենաերջանիկ երկիրը Ճիշտ է, հարցումների միջեւ կա 1-2 տարվա տարբերություն, բայց դա չպետք է բերեր երջանկության 7-րդ երկնքում ապրող երկրի իսպառ բացակայությանը: Կամ ասենք ԱՄՆ-ի՝ 150-ից 14-րդ տեղ գրավելուն: Բացի այդ, 2 հարցումերի եզրահանգումները կտրականապես իրարամերժ են. «Gallup International»-ի կարծիքով որքան բարձր է մեկ մարդուն բաժին ընկնող եկամուտը, այնքան տվյալ երկիրն ավելի երջանիկ է, իսկ «Happy Planet Index»-ի կարծիքով երջանկության մակարդակը կապ չունի տնտեսական բարձր զարգացվածության հետ...
Ընդհանուր առմամբ, նմանատիպ հարցումները կարող են մեծապես ազդվել կոնկրետ դեպքերի /ընդ որում ոչ միայն լոկալ, այլեւ միջազգային մակարդակով/ ազդեցությամբ եվ փոփոխվել շատ արագ:
Ահա այս հղումն օրինակ տալիս է երջանկության «ժամանակային» պատկերը, կարծում եմ պատմությունն ուսումնասիրելուց հետո կարելի է հասկանալ, թե օրինակ 1973-ին ինչու է այդքան ցածր ցուցանիշ եղել
http://www.happyplanetindex.org/explore/historical.html

[Leo Negri]

Ընդհանուր առմամբ, նմանատիպ հարցումները կարող են մեծապես ազդվել կոնկրետ դեպքերի /ընդ որում ոչ միայն լոկալ, այլեւ միջազգային մակարդակով/ ազդեցությամբ եվ փոփոխվել շատ արագ:

Ցանկացած նման հարցում առնվազն մի շատ թույլ կետ ունի` մշակութային չափումների /տես` Հոֆսթեդ, Հոլլ, Տրոմպենաարս/ իսպառ անտեսում: Ասելա թե անտեսվումա էն հասարակ փաստը, որ եվրոպացին, ճապոնացին ու ասենք պարսիկը "երջանկություն" կամ "տառապանք" ասելով որպես կանոն հասկանում են իրար հետ չհամնկնող, իսկ որոշ դեպքերում նաև իրար հակաճառող էլեմենտներից կազմված կատեգորիաներ: Ասելա թե ի մի բերել այդ ամենը, միավորել բոլորի համար հավասար, բայց միևնույն ժամանակ բոլորի համար զուտ հավասարության պատճառով ոչ կորրեկտ կատեգորիաների տակ, միավորներ տալ, թե ումնա շատ, ումը քիչ, լավագույն դեպքում ենթակա է հիմնավոր քննադատության, վատագույն դեպքում` անգրագետա ու զրոյական cultural competency-իա մատնանշում:
Այս ամենը հաշվի առնելով բացարձակապես զարմանալի չի, որ տարբեր նմանատիպ րեյտինգներ իրար չեն բռնում:

[Sasha]

Ասելա թե հետազոտություն անելուց օգտվել ես երկրորդական աղբյուրներից:



Հա, կա: Ավելին, ճապոներեն իմացողներ էլ կլինեն, մշակույթից հասկացողներ էլ:

Եվս մի հարց` մի քիչ ընդարձակի, ինչ թեմայով էր անհատական աշխատանքը, ինչ եզրակացության ես եկել, ու ոնց ես եզրակացությունդ հիմնավորում? Ու արդյոք երբևէ անհատական շփում ունեցել ես ճապոնացիների հետ?

1. Իմ թեման էկոնոմիկայի մասին էր, JIT-Just in time սկզբունքի մասին, կայձեն սիստեմի մասին: եզրակացության եմ եկել, որ էֆֆեկտիվ բանա, բայց եթե սըփլայըրների մոտ սբոյ չկինի, մեկ էլ մարդկանց վրա ստրեսային կարա ըլնի, ճապոնացիքից բացի ուրիշ տեղեր, օրինակ Ռուսաստանում չի աշխատի:

2. Ճապոնացիների հետ չեմ շփվել, կուզեի սիրուն ճապոնուհիների հետ շփվել:

3. Հետազոտություն անելուց օգտվում են սկզբնաղբյուրներից, հետո եզրակացության են գալիս, տասնութ տարեկանում, երկրորդ կուրսում նենց սուպեր հետազոտույուն չի լինի անել, խոսքի գրանտ շահել ու գնալ Ճապոնիա ֆռֆռալ, ապրել իրանց կյանքով գալ:

4. Ճապոնիայում կամ վաբշե ինչ որ երկրում լինելը կախվածա թե ինչ ձեվով էս լինում: Կարողա Հայաստան գաս որպես հարուստ սփյուռքահայ, թույն երկիր լինի, կարաս ստեղի թոշակով ապրող տատի ըլնես, լրիվ ուրիշ կըլնի, այնպես որ նայած թե ոնց ու ինչքան են եղել եղած մարդիկ, եթե կան, նորից խնդրում եմթող իրանք կոնկրետ հետաքրիր բան գրեն, իմանանք, թե վիկի սաղ էլ ունեն, տոների կամ տիկնիկների մասին կկարդան:

5. Ճապոներեն իմանալը լավ բանա իսկականից, բայց լեզու իմանալ, ու երկիր իմանալ, լրիվ ուրիշ են: Շատ լավ ռուսերեն գիտեմ օրինակ, բայց չեմ եղել Ռուսաստան, բայց կուրսեցիս բան չգիտի համարյա, բայց Սոչիում հոթել ունեն, հաստատ ինձնից լավ գիտի երկիրը:

[Jarre]

Տեղադրում եմ Ճապոներենի ինքնուսույցի հղումներ, գուցե ոմանց համար օգտակար լինի։

Ահա մի քանի օնլայն և բեռնման համար նախատեսված տարբերակներ։

http://in-yaz-book.ru/jap/jap-sam.html

http://shounen.ru/nihon/read_japanese_today_vvb_1.pdf

http://www.alexsoft.ru/japan

Ինքս չեմ փորձել և չեմ կարող երաշխավորել, թե որն է լավը կամ վատը։

[Leo Negri]

1. Իմ թեման էկոնոմիկայի մասին էր, JIT-Just in time սկզբունքի մասին, կայձեն սիստեմի մասին: եզրակացության եմ եկել, որ էֆֆեկտիվ բանա, բայց եթե սըփլայըրների մոտ սբոյ չկինի, մեկ էլ մարդկանց վրա ստրեսային կարա ըլնի, ճապոնացիքից բացի ուրիշ տեղեր, օրինակ Ռուսաստանում չի աշխատի:

Supplier-ների սբոյ չլինելու նպատակով ամենապրիմիտիվ մակարդակի վրա արվումա Hau Lee-ի մոդելի անալիզ, ինչից հետո ձեռնարկվում են համապատասխան գործողություններ էֆեկտիվ supply chain ստեղծելու համար:

Բուն կայձենի առումով` քո եզրակացությունը շատ տարածված էր 80ականներին, երբ մի շարք ամերիկյան ֆիրմաներ փորձեցին ապարդյուն պատճենել գաղափարը, ինչից հետո հետ քաշվեցին:

Մեզ ավելի մոտիկ ժամանակներում պարզվեց, որ թե գենբան, թե մոնոձուկուրին, թե կայձենը, թե ճապոնական բիզնեսին բնորոշ այլ կոնցեպցիաները հոյակապ ադապտացվում են ու կիրառվում ոչ ճապոնացի աշխատուժի մոտ` ուղղակի բուն ադապտացմանը պետքա խելքով մոտենալ, ոչ թե տապոռավարի բռնել ու ինչ կա պատճենել, կամ ճապոնական մենեջմենթ դնել: Տենց, ճապոնական բավականին մեծ "Կոմատսու" ֆիրման հաջողացրելա էդ սաղ կիրառի սեփական ճապոնացի աշխատողներով ու ղեկավարությամբ գրեթե չհամալրված մասնաճյուղերում ամբողջ երկրագնդով մեկ, այդ թվում Ռուսաստանում: Հոյակապ ստացվելա, թեկուզ ահագին ջանք ու աշխատանքից հետո: Եթե հետաքրքիրա, հենց ոնց, կարամ էդ թեմայով 2001 թվի Հարվարդյան հոդված ուղարկեմ` եթե անգլերենը քաշես:

2. Ճապոնացիների հետ չեմ շփվել, կուզեի սիրուն ճապոնուհիների հետ շփվել:

Իրանք ահագին զիջում են կորեացի աղջիկներին: Թեկուզ ճաշակի հարցա:

3. Հետազոտություն անելուց օգտվում են սկզբնաղբյուրներից, հետո եզրակացության են գալիս, տասնութ տարեկանում, երկրորդ կուրսում նենց սուպեր հետազոտույուն չի լինի անել, խոսքի գրանտ շահել ու գնալ Ճապոնիա ֆռֆռալ, ապրել իրանց կյանքով գալ:

Ես 10րդ դասարանի վերջում հաջողացրել եմ գտնել միջմշակութային Ճապոնիայում կայանալիք պատանեկան կոնգրեսի մասնակցության ծրագիր, ճանապարհն, մնալը ու ուտելը իրանց կոմից: Բայց քանի որ էդ վախտ ընդունելության քննությունների մեջ էի, իմ փոխարեն փոքր եղբորս եմ ուղարկել, իսկ ինքս Ճապոնիա եմ գնացել մի քանի տարի ուշ, լռիվ ուրիշ առիթով: Իսկ դե եղբայրս, դեռևս 8րդ դասարանում գնացելա, իրանց կյանքով ապրել ֆռֆռացել եկել` գրեթե անվճար ու լեզուն համարյա չիմանալով:

4. Ճապոնիայում կամ վաբշե ինչ որ երկրում լինելը կախվածա թե ինչ ձեվով էս լինում: Կարողա Հայաստան գաս որպես հարուստ սփյուռքահայ, թույն երկիր լինի, կարաս ստեղի թոշակով ապրող տատի ըլնես, լրիվ ուրիշ կըլնի, այնպես որ նայած թե ոնց ու ինչքան են եղել եղած մարդիկ, եթե կան, նորից խնդրում եմթող իրանք կոնկրետ հետաքրիր բան գրեն, իմանանք, թե վիկի սաղ էլ ունեն, տոների կամ տիկնիկների մասին կկարդան:

Ճիշտն ասած տեղի չբերեցի, էսքանով ինչ էիր ուզում ասած լինես:
Ցանկացած դեպքում, երջանկությունը շատ ավելի ուժեղ կախվածա ներքին ֆակտորներից, քան արտաքին:

Ինչ վերաբերվումա կոնկրետ ինձ` ես թեմայում էրկու շատ լուրջ գրքի հղում եմ տվել, մեկը նվիրված բուն ճապոնական կյանքին, տնտեսությանը և այլն /մի քիչ հնացած/, մյուսը արվեստին /ահավոր լավը, իրանից հետո իրոք հնարավորա սկսել գոնե մի քիչ ճապոնական արվեստ հասկանալ/: Ինձ թվումա Ճապոնիայով իրոք հետաքրքրվող մարդուն նման բաները հետաքրքիր են, և ինչու ոչ, նաև տիկնիկների ու տոների մասին հայերեն նյութը:

5. Ճապոներեն իմանալը լավ բանա իսկականից, բայց լեզու իմանալ, ու երկիր իմանալ, լրիվ ուրիշ են: Շատ լավ ռուսերեն գիտեմ օրինակ, բայց չեմ եղել Ռուսաստան, բայց կուրսեցիս բան չգիտի համարյա, բայց Սոչիում հոթել ունեն, հաստատ ինձնից լավ գիտի երկիրը:

Հավաստիացնում եմ, եթե կուրսեցիդ արտակարգ ռուսերեն իմանար, շատ ավելի շատ բան կիմանար թե Սոչիի, թե Սոչիում ապրող ռսների մասին: Նույնը ճիշտա ցանկացած այլ երկրի/քաղաքի նկատմամբ: