Դայ չէ դե, խոսքը դրա մասին չի: Գրողի ծոցը հա կա ու կա: Պրիմիտիվ օրինակներ բերեմ:Dayana-ի խոսքերից
Եթե ընկեր-ընկերուհի-շանոթ-բարեկամ է "շանտաժիստը", ասում ես ` գնա գրողի ծոցը ու շարունակում ես հանգիստ ապրել, իսկ եթե կիսաշանոթ-կոլեգա ու նման մի բան, ապա գրողի ծոցի փոխարեն շատ ավելի հեռու ես ուղարկումԱվելի հարազատները դժվար թե նման շանտաժի ենթարկեն:
Օրինակ սիրող զույգի մոտ, տղան՝ ինչի՞ չես ասում որ սիրում ես ինձ, ուրեմն չես սիրում, կամ ինչի՞ էտ բանը արեցիր, ուրեմն թքած ունես իմ վրա, կամ եթե քեզ պետք լինեի, տենց բան չէիր անի: Կամ ավելի վատ երբ ծնողն է ՝ Մինչև ներողություն չխնդրես հետդ չեմ խոսա կամ հետդ չեմ խոսա մինչև էսպես, էնպես չանես: Սրանք պարզագույներն են, կան ավելի ահավորները: Ամենասարսափելին էլ էն ա, որ իրականում դու չես գիտակցում, որ էմոցիոնալ զոհ ես, քեզ վատ ես զգում, վատ զույգընկեր, վատ երեխա ու փորձում ես
հասկանալ, ինչի՞ ես էդքան վատը , բայց իրականում ամեն ինչ այլ է:
Մեջբերել
Էջանիշներ