Մի խոսա մեր բոլոր երաժիշտների մասին: Չէ, որ բոլորին չես ճանաչում, ինչ գիտես, որ չկան այնպիսինները, որոնք դեռ իրենց ասելիքը չեն ասել:Ֆրեյա-ի խոսքերից
Ինչ ա, Մեթալլիկայի անդամները բոմժոտ դեմքեր են? Կամ Քուինի, կամ Բիթլզի... ոչ: Ռոք էլ կա, ռոք էլ:Նախ, չեմ կարծում, որ ռոքը հայերին հարմար երաժշտություն է, ռոք երաժիշտ լինելու համար պետք է մի քիչ ազատամիտ, հիփփիոտ, ավելի բոմժոտ դեմք լինես, ռոքերի կյանքով ապրես, կյանքդ նվիրես փնտրտուքների, երաժշտությանը։ Իսկ հայի կյանքը եւ նման ապրելակերպը անհնար են։
Իսկ ռոքը կրթված հայ երաժշտի համար այնքան հարմար ժանր է... որ կարծես ռոքը հայերի համար է, ուղղակի դեռ մերոնք դա լավ չեն հասկացել: Ժամանակը կգա, ու երևի հակառակ բանի կհամոզվես:
Տաղանդ... ճիշտ ա, շատերի մոտ բացակայում ա տվյալը, բայց շատերի մոտ էլ այնքան կա, որ նրանք արժանի են պապաների հետ նվագել երգելու (առանց չափազանցության):Ու բացի դրանից, տաղանդ է պետք, թե երաժշտություն գրելու, թե ազդեցիկ ու հետաքրքիր տեքստեր։
Իսկ սա ամենացավոտ կողմն է... ռոքի համար հայաստանի հանդիսատեսը շատ վատն է: Սակայն, կարծում եմ երբ բարձրանա ռոքի մակարդակը, կբարձրանա նաև ունկնդիրների մակարդակը: Ու ոչ թե համերգների կգնանա մալալետկեքը գլուխ թափ տալու, այլ կգնան կրթված ու հասկացող մարդիկ, հաճույք ստանալու:Հիմա դրանցից ոչ մեկը չկա, դրա համար էլ զուտ մարդկանց էնտուզիազմի վրա են համերգներ հավաքում։ Շատ քիչ մարդ կգտնվի, ով իսկապես հաճույքով է գնում ռոք համերգներին հայկաան ու բացի էներգիա սպառելուց ու թռվռալուց գոնե ինչ–որ մի երաժշտական հաճույք է ստանում
Մեջբերել
Էջանիշներ