Չէ՛... Չպիտի՛... Չի՛ լինելու
Չէ՛...
Չպիտի՛...
Չի՛ լինելու
Մարող հաւատ, մեռնող քանքար...
Չէ՛...
Չպիտի՛...
Չի՛ լինելու
Բորբ արեւ՛ը կիսալուսին...
Չի՛ լինելու...
Չի խառնուելու
Այս աշխարհում մութը լոյսին...
Չէ՛...
Չպիտի՛...
Չի՛ մթնելու երկինքը լուրթ...
Չէ՛...
Չպիտի՛...
Չի՛ մեռնելու
Մեռնել չուզող մի ժողովուրդ:
Եթէ անգամ
Էլ աշխարհում
Ոչ խաչ լինի ու ոչ` խաչքար,
Եթէ անգամ
Լեռներն ամէն
Հառնեն, որպէս խաչ ու խաչքար,
Եթէ ամգամ
Լինելու են
Նոր ջրհեղեղ ու նոր տապան,
Եթէ անգամ
Լինելու է
Նորից Ադամ...
Ադամորդի...
Միւնոյնն է.
Արարատը
Չի՛ դառնալու տապանաքար
Արարատեան ժողովրդին...
18-19.02.1989թ. գ. Վերիշեն
Սպարտակ Բակունց
Մեջբերել
Էջանիշներ