,,Շանս" թե բախտ
Գուցե ճիշտ ե այն շատերը,
Որ պնդում են,
Թե կյանքում ,,շանս" չեն ունեցել,
Բայց հակված եմ մտածելու,
Որ ,,շանս" կյնքում
Բոլորին է բաժին հասել…
Ինձ օրինակ,
Ինչու ,,շանսեր" քի՞չ են եղել.
Կրթություն կար, հարգանքն հետը,
Ու ընկեր էր ,,թաղապետը"...
Չէ, չէ ի՞նչ ,,շանս",
Մարդը պիտի բախտ ունենա:
,,Շանսեր" կյնքում շատ են եղել,
Գլխավորում
Ախար բախտս հեչ չի բերել:
Հենց իմ ներսում
Ինչ որ մեկը ինձնից դժգոհ,
Հակառակ է ասես ծնվել:
Անհնազանդ, անբարիշտ է,
Գուցե նաև անպարկեշտ է...
Ամենից շատ նա անհաշտ է,
Մարդու, կյանքի և հենց ինձ հետ.
,,Մարդկանց" թողած՝
Խոնարհվում է ,,երկնի" կամքին,
,,Կյանքը" թողած
Հետևում է թաղման կարգին:
Աչք է գցում աղջիկների
Քնքուշ լանջին, նրանց քայլքին,
Ու խենթի պես առաջ գնում
Թե փորձանքին, թե հմայքին...
Իրար հետ հեչ հաշտ չենք ապրում,
Մեկ կռվում ենք մեկ բարիշում...
Թե թող աներ էդ ախմախը,
Որ գլուխս ,,կախ գցեյի",
Ուրիշների նման ես էլ,
Ասենք, շատ բան չտեսնեյի,
Չլսեյի, հանդուրժեյի,
,,Անտեր" լեզուս
Բերանիս մեջ խոր թաղեյի,
,,Նոթերիս" տեղ՝ դեմքիս վրա
Հիմար ժպիտ նկարեյի,
Տափակ խոսքի համար պահված
Քահ-քահ ծիծաղ ունենայի,
Այսօր գուցե ես էլ արդեն
Նրանց նման
,,Ինչ որ բանի տեր կլնեյի",
,,Տուն կլնեյի", ,,տեղ կլնեյի",
Նաև հարգանք կունենայի...
Բայց արի տես, որ այս մեկին
Այդպիսի կյանք հարկավոր չի,
Ինքն հավան չի:
Ինքն հավան չի
Ինձ էլ գցել իր ետևից
Քարշ է տալիս:
Ու հաճախ էլ բողոքում է,
Որ ես իրեն հեչ հարմար չեմ,
Որ ես խղճուկ մի անբան եմ...
Չէ, չէ ինչ ,,շանս",
Մարդը պիտի բախտ ունենա,
Որ իր ներսում
Այսպես մեկը հեչ չունենա...
18.04.09
Գլխիս ,,ներսինը"
երանեկ հոգով աղքատներին...
գիրքը տվիր բաղձանք առար,
ուսման տեղը տանջանք առար...
Գլուխս նորից
Իմ լայն թաթերի կարիքն է զգում,
Ցավի դեմ մենակ
Պայքարել արդեն ուժը չի բավում:
...Ցավն է եռում
Ու պայթյունով է հիմա սպառնում...
Թաթերով նորից գլուխս բռնել,
Ցավից կծկվել մի բուռ եմ դառել:
Ու չկա մեկը, որ ասի. ,,Ինչո՞ւ,
Ինչո՞ւ այս ազատ ու լայն աշխարհում
Հանգիստ ապրել դու չես կարողանում":
Ասեմ. ,,Չեմ կարող, ,,նա" ինձ տանջում է,
Գլխիս ներսինը ինձ խանգարում է":
Նա էլ զարմացած պիտի վրա տա.
" Դու էլ թող արա թող կորչի գնա":
Մեղավորի պես կպատասխանեմ.
,,Ինչպես թող անեմ,
Ախ շատ երկար եմ դրանք հավաքել,
Խնամքով դարսել":
Ու նա էլ կասի.
Ոնց հավաքել ես, այնպես էլ շաղ տուր,
Թե խանգարում է մի պահիր իզուր":
,,Թերևս ճիշտ ես, բայց ինչպե՞ս շաղ տամ,
Հո սերմացու չէ, որ գոգս լցնեմ,
Ու վարած դաշտում սերմեմ ու ցփնեմ...
Հետո չջրեմ,
Հերն էլ անիծած, թողեմ չորանա:
Թեչէ ո՞ւմ բախտին նորից քար գցեմ.
Մեկն էլ չիմանա ու ծլած հասկից
Հանկարծ լիանա...
Այս մեծ աշխարհից ոչինչ չիմանա..."
...Չէ, շատ լավ է, որ հարցնող չկա,
Եվ լավ է գոնե, դեռ թաթերս կա:
21.04.09
,,Դալտոնիզմ"
Թե ես ուզեմ քեզ համոզել,
Որ քամին էլ գույներ ունի,
Շատերի պես դու կկարծես,
Որ ես գիժ եմ կամ ավելի...
Բայց դրանից
Քամու գույնը չի պակասի:
Մեկ հոգով էլ կավելանա
Նրանց թիվը,
Ովքեր ունեն
իրենց հատուկ ուղղվածություն,
Կամ մի գուցե շեղվածություն...
Թե ես ասեմ,
Որ կարմիր է հիմա քամին,
Կծիծաղես ու կկարծես,
Որ ցնդել եմ բոլորովին:
Բայց դրանից
Մեր վերքերը չեն նվազի...
Կաղաղակի արդեն հաղթած
,,Դալտոնիզմը",
Որը երբեք
Չի հասկացել ցավի հիմնը...
Ես էլ արդեն
Կողջունեմ դալտոնիզմը…
Թե որքան ենք մենք կերցնում
Որքան գտնում,
Դա էլ կասի արդեն ինքը,
Պարզ ցինիզմը:
15.04.09
Արի ինձ հետ
Հեքիաթի աշխարհն բացվել է նորից
Ու ձյուն է գալիս...
Կյանքի ուրվագիծն ծածկել է նորից,
Տեղի չի տալիս:
Փաթիլներն այնքան խոշոռ են առատ,
Այնքան հանգիստ են նրանք իջնում ցած,
Որ եթե մի քիչ ճարպիկ գտնվես,
Կարող ես արագ
Նրանցից կառչել ու բռնվելով
Երկինք մագլցել:
Հեքիաթի աշխարհ...
Մի յուրատեսակ անկման հրաշք է
Փաթիլի խաղը,
Ու մի յուրովի սպառման ,,մարշ" է
Նրա այս պարը...
Թող որ հեքիաթը մի քիչ երկարի,
Դու արի ինձ հետ
Երկինք մագլցենք ինչպես ասացի...
16.04.09
Մեջբերել
Էջանիշներ