Բարև սիրելիներս...
Ուզում եմ հայտնել իմ խորին շնորհակալությունը բոլոր նրանց, ովքեր այս ընթացքում հետևում էին գրելու իմ փորձերին և իրենց հերթին փորձում էին հասկանալ թե ի՞նչ եմ ուզում ասել: Բարին ընդ ձեզ...
Այսօր ուզում եմ հայտնել իմ ընթերցողին, որ վերջացավ իմ ,,Ես ժամանակի մեջ" շարքը: Չգիտեմ թե ինչ ստացվեց, բայց ես փորձեցի հայտնել այն ինչ ես տեսել ու զգացել եմ: Ինչու՞ ,,ժամանակի մեջ"... Որովհետև մեր բոլորի կատարած գործողություններն էլ, ուզենք մենք դա թե ոչ, ուղղակիորեն կախված է այն ժամանակից, որի մեջ ապրում ենք: Մեզ բաժին էր հասել այս ժամանակը: Լավն էր այն, թե ոչ, չգիտեմ, դա երևի պատմության բացահայտելիք գործն է:
Բայց կասեմ. Իմ կարծիքով լավ ժամանակներ երբեք էլ չեն եղել: Ինչևիցե...
Ես գրեցի ինձ հուզող հարցերի մասին, ինձ հանդիպած մարդկանց ու նրանց պրոբլեմների մասին, փորձեցի ձեր ուշադրությունը հրավիրել մեր կողքին ապրող խեղաթյուրված ճակատագրերին, ցանկանալով, որ մարդիք այդքան անտարբեր չլինեն դեպի մարդը, իր նման մարդը:
Իմ գրածները աչքի չեն ընկնում լավատեսությամբ, որի մասին բազմիցս ինձ ասել են: Հանաձայն եմ: Բայց ո՞ր լավ բանի մասին գրեմ, եթե այդ լավը չկա: Որ կյանքը գեղեցիկ է ու մեզ շրջապատող աշխարհը հրաշք՝ գիտեմ: Բայց մեր շուրջը տեղի ունեցող անմարդկային երևույթները չեն թողնում, որ ես հիանամ այդ հրաշքով ու ձեզ էլ դարձնեմ իմ հիացմունքի վկան...
Ես հիմա արդեն ժամանակի մեջ չեմ: Ես նրանից դուրս եմ: ժամանակը հիմա սահում է իմ կողքով, առանց ինձ դիպչելու: Ուրիշ կերպ ասա՛ծ ես չկամ...
Աստված ձեզ հետ:
Մեջբերել
Էջանիշներ